นิทานพื้นบ้าน

นิทานเรื่องพยากาเผือก
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีพญานาคตนหนึ่งชื่อว่า "พญากาเผือก" อาศัยอยู่ในเมืองบาดาลใต้แม่น้ำโขง พญากาเผือกนั้นมีรูปร่างใหญ่โต งดงาม มีเกล็ดสีขาวบริสุทธิ์แวววาวดุจดั่งดวงดาวบนท้องฟ้า และมีดวงแก้ววิเศษประจำกายที่ส่องแสงเจิดจ้าไปทั่วทั้งเมืองบาดาล
วันหนึ่ง พญากาเผือกได้ว่ายขึ้นมาบนโลกมนุษย์เพื่อหาอาหาร เมื่อพญากาเผือกขึ้นมาถึงริมฝั่งแม่น้ำโขง ก็ได้พบกับหญิงสาวสวยคนหนึ่งชื่อว่า "นางบุษบา" นางบุษบากำลังซักผ้าอยู่ริมแม่น้ำ พญากาเผือกเห็นนางบุษบาก็เกิดหลงใหลในความงาม จึงแปลงกายเป็นชายหนุ่มรูปงามแล้วเดินเข้าไปหา
พญากาเผือกในร่างชายหนุ่มได้ทำทีเป็นช่วยนางบุษบาซักผ้าและพูดคุยกับนางอย่างไพเราะ นางบุษบาเองก็รู้สึกถูกชะตากับชายหนุ่มผู้นี้ จึงได้พูดคุยตอบโต้อย่างเป็นกันเอง ทั้งสองพูดคุยกันอย่างถูกคอกันจนลืมเวลาไป
เมื่อถึงเวลาเย็น ชายหนุ่มจึงขอตัวกลับ พญากาเผือกในร่างชายหนุ่มได้บอกกับนางบุษบาว่าตนชื่อ "อาทิตย์" และนัดหมายว่าจะกลับมาหาอีกในวันพรุ่งนี้ นางบุษบาตกลงและรอคอยการมาของอาทิตย์ด้วยใจจดใจจ่อ
วันต่อมา อาทิตย์ก็กลับมาหาบุษบาอีกครั้ง ทั้งสองได้พูดคุยกันอย่างมีความสุขเหมือนเช่นเคย จนกระทั่งถึงเวลาเย็น อาทิตย์ก็ขอตัวกลับอีกครั้ง แต่คราวนี้ อาทิตย์ได้ขอให้นางบุษบารอคอยตนที่ริมฝั่งแม่น้ำโขงในวันพรุ่งนี้ นางบุษบาตกลงและรอคอยการมาของอาทิตย์ด้วยใจที่เต็มไปด้วยความหวัง
แต่แล้วในวันรุ่งขึ้น อาทิตย์ก็ไม่ปรากฏตัว นางบุษบารอคอยจนกระทั่งพระอาทิตย์ตกดินก็ยังไม่เห็นวี่แววของอาทิตย์ นางบุษบาเสียใจมาก จึงตัดสินใจกระโดดลงแม่น้ำโขงเพื่อตามหาอาทิตย์
เมื่อนางบุษบากระโดดลงไปในแม่น้ำโขง พญากาเผือกก็ได้แปลงกายกลับเป็นร่างเดิมและโอบกอดนางบุษบาไว้ พญากาเผือกบอกกับนางบุษบาว่าตนเองคือพญากาเผือกและที่ตนไม่มาหาในวันนั้นก็เพราะว่าตนต้องกลับไปทำหน้าที่ของตนในเมืองบาดาล
นางบุษบาเข้าใจและยอมรับความจริง พญากาเผือกได้พานางบุษบากลับไปยังเมืองบาดาลและทั้งสองก็ได้ครองรักกันอย่างมีความสุขตลอดไป
เป็นไงบ้างถ้าถูกใจช่วยกดติดตามด้วยครับขอบคุณครับ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่