ความสุขของเราไม่ใช่ความสุขของเขาอีกแล้ว

มันเป็นเรื่องเราความรักที่มันมีแต่ความรู้สึกผิด จนไม่สามารถดึงตัวเองออกจากความรู้สึกผิดออกมาได้ แล้วก็ไม่สามารถเดินต่อไปได้ เริ่มเรื่องเลยคือ …. ผมเคยมีแฟนคนนึงที่คบกันมาได้ประมาณ 6 ปีมั้งถ้าลอ

เรากับแฟนคบกันมาประมาณ1ปีกับอีกสองเดือน แล้วก็เลิกกันไปประมาณสองอาทิตย์แล้วค่ะ เราเป็นคนบอกเลิกเขาเอง เหตุผลที่เราบอกเลิกวันนั้นเป็นเพราะว่าช่วงก่อนหน้าไม่นานมากเราทะเลาะกับแฟนติดกันหลายวันค่อนข้างบ่อ

เรามีแฟนที่คบกันได้สักพักหนึ่ง เราเคยไปอยู่กับได้สามสี่เดือนแล้วเราอยู่ไม่ไหวเราเลยกลับมาอยู่บ้านได้สองเดือนเรากลับมาทำงานที่บ้านได้พักหนึ่งเรารู้สึกว่าแฟนเราเปลี่ยนไปไม่ค่อยมีเวลาให้เอาแต่สนใจอย่างอื

ตอนที่หนูตื่นแม่ก็มาเสียงดังใส่หนู หนูเลยแซวว่าตื่นมาเจอมลพิษทางเสียง หนูรู้ว่าพูดแรงไป แม่โกรธ หนูก็ไปตามง้อไปขอโทษ แม่เมินไม่คุย แล้ววันนี้นัดกันไปเที่ยว เวลาผ่านไปหนูรอให้แม่ใจเย็นลง ละเข้าไปคุย แม

แฟนเป็นคนที่คุยไม่เก่ง ซึ่งอันนี้เราเข้าใจเค้านะแต่บางครั้งเราก็อยากให้แฟนเป็นฝ่ายชวนคุยบ้างแต่แฟนบอกว่าก็ไม่มีอะไรจะคุย แต่กับเพื่อนๆเขาก็คุยปกติแต่กับเราก็อยากให้เขาเป็นฝ่ายชวนคุยบ้าง มีแต่เราที่เป็

คือมีอยู่ว่าเราคบกับแฟนได้ไม่นาน ช่วงแรกเขาดีมากเอาใจใส่ พอเริ่มมาอยู่ด้วยกัน ก็ออกลายเดะดูผู้หญิงคนอื่น รู้ว่าเราไม่ชอบแต่ก็ทำซ้ำๆจนเราเอือมจนตอนนี้เราอยากเลิกมาก แต่ต้องมาดูแลเขาที่เขาแขนหัก อยากทรา

ดีดีดีดีใช่ค่ะประเด็นหลักของเรื่องก็ตามหัวข้อด้านบน คือเรามีเพื่อนคนหนึ่ง นางคนนี้ทะเลาะกับเราบ่อยมาก และเวลาทะเลาะแต่ละครั้ง นางคนนี้จะชอบหนีปัญหาตลอดเลย ทั้งเดินหนี ไม่คุย ไม่ตอบ ทำเพียงก้มหน้าเล่นม

เราต้องการให้ทุกคนมาแชร์วิธีแก้ปัญหาของเราที คือเราชอบทำตัวแย่ๆกับพี่และชอบใช้อารมณ์ค่ะ กับคนอื่นเราจะไม่เป็นนะแบบเป็นคนใช้เหตุผลกับคนอื่นเป็นหลักแล้วแต่ความสนิทเลย(เว้นเพื่อนสนิทมากๆ1คน) แต่กับพี่เรา

คือแฟนเราชอบไปเตะบอลค่ะ แล้วกผ้จะมีกลถ่มไปเตะบอลตจว.บ่อยๆ ซึ่งเราก็จะได้ไปด้วยเกือบจะทุกครั้งเลย เรียกได้ว่า98%ของทริปเตะบอลเลยก็ว่าได้ แต่มีประเด็นล่าสุดคือเขาจะได้ไปเตะภาคเหนือแล้วเขาก็บอกเรามาล่วงห