สวัสดีค่ะ เราอายุ 22
เราโตมากับครอบครัวสมบูรณ์จน พ่อกับแม่แยกทางตั้งแต่ 5 ขวบ
ซึ่งเราอยู่กับแม่ พ่อเรากะแยกกลับบ้านเกิดเขาไป เราอยู่กับแม่และอยู่ภายใต้กรอบที่เขาตั้งมาไว้
ตลอดจน เราเรียนจบ ปวส มาได้ ปีกว่า เรามีความรู้สึกอยากหางานทำเก็บตังใช้ชีวิตคนทั่วไป
แต่แม่เราไม่โอเคกับการที่เราคิดแบบนั้น เราพยายามปลูกฝั่งกับเราว่าต้องอยู่กับเขาดูแลเขาทั้งๆที่เขายัง 50 ต้นๆ
ไม่มีโรคดูแลตัวเองได้แม่เราเป็นชาวสวน กับกลายเป็นเรื่องที่ทะเลาะไม่จบไม่สิ้น
เขาให้เรา 2 พัน ทุกเดือนเพื่ออยู่กับเขา ทำให้เราคิดว่าเรายังมีแรงที่จะทำงานและได้เงินที่มากกว่านี้
แต่เรายอมดูแลเขา แต่เป็นการดูแลเขาที่เราไม่มีความสุขเพราะเขาจะชอบเหวี่ยง toxic เอาแต่ใจเพื่อให้เรายอมไปซะทุกอย่าง
ความอึดอัดในบ้านกะเพิ่มมากขึ้น จนเราคิดว่าเราควรออกมาตั้งหลักเองดีไหมเพราะเรามีเงินเก็บไว้สำรองสำหรับเรื่องแบบนี้
เพราะเราคิดหลายครั้งจนถึงจุดที่คิดว่าไม่ไหวอะค่ะ เราเองกะห่วงเขาค่ะ แต่เราเองกะพังมากๆแล้วความรู้สึกหลายๆอย่าง
เราผิดไหมคะที่จะออกบ้านมาทำงานในเมืองอยู่กับตัวเองสู้ด้วยตัวเองอะค่ะ
เราแค่เป็นห่วงอนาคตตัวเองตรงที่ว่าเราจะไม่มีประสบการณ์การใช้ชีวิตด้วยตนเองอะค่ะ
เพราะเราอยู่ในกรอบเขามามากพอแล้ว
ผิดไหมคะที่เราอยากจะแยกอยู่กับแม่ความคิดทัศนคติไม่ตรงกันเลย
เราโตมากับครอบครัวสมบูรณ์จน พ่อกับแม่แยกทางตั้งแต่ 5 ขวบ
ซึ่งเราอยู่กับแม่ พ่อเรากะแยกกลับบ้านเกิดเขาไป เราอยู่กับแม่และอยู่ภายใต้กรอบที่เขาตั้งมาไว้
ตลอดจน เราเรียนจบ ปวส มาได้ ปีกว่า เรามีความรู้สึกอยากหางานทำเก็บตังใช้ชีวิตคนทั่วไป
แต่แม่เราไม่โอเคกับการที่เราคิดแบบนั้น เราพยายามปลูกฝั่งกับเราว่าต้องอยู่กับเขาดูแลเขาทั้งๆที่เขายัง 50 ต้นๆ
ไม่มีโรคดูแลตัวเองได้แม่เราเป็นชาวสวน กับกลายเป็นเรื่องที่ทะเลาะไม่จบไม่สิ้น
เขาให้เรา 2 พัน ทุกเดือนเพื่ออยู่กับเขา ทำให้เราคิดว่าเรายังมีแรงที่จะทำงานและได้เงินที่มากกว่านี้
แต่เรายอมดูแลเขา แต่เป็นการดูแลเขาที่เราไม่มีความสุขเพราะเขาจะชอบเหวี่ยง toxic เอาแต่ใจเพื่อให้เรายอมไปซะทุกอย่าง
ความอึดอัดในบ้านกะเพิ่มมากขึ้น จนเราคิดว่าเราควรออกมาตั้งหลักเองดีไหมเพราะเรามีเงินเก็บไว้สำรองสำหรับเรื่องแบบนี้
เพราะเราคิดหลายครั้งจนถึงจุดที่คิดว่าไม่ไหวอะค่ะ เราเองกะห่วงเขาค่ะ แต่เราเองกะพังมากๆแล้วความรู้สึกหลายๆอย่าง
เราผิดไหมคะที่จะออกบ้านมาทำงานในเมืองอยู่กับตัวเองสู้ด้วยตัวเองอะค่ะ
เราแค่เป็นห่วงอนาคตตัวเองตรงที่ว่าเราจะไม่มีประสบการณ์การใช้ชีวิตด้วยตนเองอะค่ะ
เพราะเราอยู่ในกรอบเขามามากพอแล้ว