เราร้องไห้ทุกวันไปพบครูที่ให้คำปรึกษาแล้วแต่ก็รู้สึกว่าเค้าไม่ได้เข้าใจความรู้สึกเราเลยเราลองพยายามคิดบวก ออกกำลังกาย พยายามทำให้ตัวเองมีความสุข แต่มันเครียดตลอดเวลาไม่อยากไปโรงเรียนเพื่อนในห้องเราดูเเรงๆเลยไม่กล้าคุนกับใครพอมีเพื่อนเราก็ไม่กล้าคุยกับเค้ามากขนาดนั้นกลัวว่าจะพูดอะไรผิดด้วยเเล้วก็กลัวเค้าจะรำคาญทุกอย่างยากมากๆสำหรับเรามีการบ้านที่ต้องทำทุกวันเเล้วเราปรึกษาใครไม่ได้เลยช่วงนี้ร้องไห้ได้ทุกเวลาเลยค่ะเรารู้สึกอยากจะกรี๊ดระบายอารมณ์ตลอดเวลารู้สึกว่าตัวเองไม่เก่งเลย เด็กที่เค้าเริ่มเข้าเรียนพร้อมกันกับเราก็ดูมีความสุขมาก ตรงๆเลยคือเราอิจฉาเค้าค่ะเค้าดูมีความสุขเอ็นจอยกับเพื่อนกับรร. เราทรมานมากกับทุกวันกลับมาจากรร.ก็นั่งร้องไห้หนักๆทุกวันเลยค่ะเครียดกับทั้งเรื่องเรียนเเล้วก็เรื่องจิตใจ