พี่ชายเสียชีวิต พ่อแม่เครียดหนัก ส่วนตัวเราเอฃก้อยากมีชีวิตของตัวเอง

เราขอท้าวความก่อนว่า เมื่อสงกรานต์ที่ผ่านมาวันเสาร์ย่าเราได้เสียชีวิตลงด้วยโรคชรา หลังจากเสร็จงานย่าทุกอย่าง เสาร์ถัดไปพี่ชายคนโตเราเสียชีวิตที่บ้าน บ้านเรามีพี่น้องทั้งหมด 4 คน คนโตสุดเป็นผู้ชาย คนที่เสียชีวิต (พี่ชายเราพิการตั้งแต่เด็ก แต่บอกก่อนว่าถึงเค้าจะพิการแต่เค้าสามารถช่วยทำงานภายในบ้านได้แทบทุกอย่าง ซักผ้า ล้างจาน รดน้ำต้นไม้ ให้อาหารไก่ ประมาณนี้ ส่วนสาเหตุการเสียชีวิตคือไม่สบาย แม่พาไปหาหมอ หมอแจ้งว่าติดเชื้อแต่ไม่รุนแรงแล้วก้ให้กลับมาที่บ้าน และเสียชีวิตลงในคืนวันนั้นเลย) คนที่สองผู้หญิง(แต่งงานแล้ว แต่ก้ทำงานใกล้ๆบ้าน หยุดเสาร์ อาทิตย์) คนที่สามผู้ชาย (แยกกันอยู่กับแฟนแล้วอยู่อาศัยกับที่บ้าน ทำงานใกล้ๆบ้าน หยุดวันอาทิตย์) ส่วนเราคนสุดท้ายเป็นผู้หญิง (ยังไม่ได้แต่งงาน ทำงานอยู่แถวบ้าน อาศัยอยู่ที่บ้าน หยุดเสาร์ อาทิตย์ ) เราพูดได้เต็มปากเต็มคำเลยว่ารับไม่ได้กับการจากไปของพี่ชายเรา พ่อแม่ต่างรู้สึกผิดกับการที่ยังไม่ได้พาเค้าไปรักษาให้ดีเลย เพราะว่ามัวแต่ยุ่งอยู่กับงานศพย่า เลยปล่อยปละละเลยไม่พาไปโรงพยาบาลตั้งแต่แรกๆ (พี่ชายไม่สบายตั้งแต่วันอาทิตย์ วันรุ่งขึ้นจากวันที่ย่าเสีย ซึ่งที่บ้านไม่รู้ว่าพี่ชายไม่สบายเลยพาไปรดน้ำศพย่าแล้วก้พากลับมาบ้านตกเย็นแม่รู้ว่าพี่ชายไม่สบาย วันรุ่งขึ้นเลยพาไปอนามัย และกินยาเรื่อยมาจนเสร็จงานย่า วันศุกร์พี่ชายเราไข้ไม่ลดเลยพาไปหาหมอ อาการก้อย่างขั้นต้นที่อธิบายไปแล้ว) ตอนจบงานศพมาได้ประมาณ 2-3วันแล้ว แม่อยู่ดีๆนั่งทำงานอยู่ก้ร้องไห้บอกว่าคิดถึงพี่ชาย ส่วนพ่อไม่แสดงอาการ แต่ลึกในใจคือคิดหนักอยู่มาก เราได้เข้าไปปลอบเค้าทั้ง2คน  อธิบายว่าเค้าไปสบายแล้ว เค้าทำบุญกับเรามาแค่นี้ (อธิบายประมาณนี้นะคะ ) เรามีความคิดที่ว่า การที่พี่ชายเราเสียชีวิตไป ทำให้งานในบ้านจากเดิมที่เค้าเคยทำไว้มันเหมือนจะต้องโยนไปที่พ่อกับแม่ที่จะต้องทำเนื่องจากว่าเราต้องทำงานแต่เช้า กลับก้เกือบมืด พี่ชายเราก้ทำงานแต่เช้า กลับถึงบ้านบางทีก้มืดเลย แต่เราก้พยายามช่วยเหลือเท่าที่เราจะทำได้ ช่วยซักผ้าให้ รดน้ำต้นไม้ในช่วงเย็น และเราก้มีความรู้สึกว่าทำไมหน้าที่ ที่พี่ชายเราเคยทำไว้ทำไมมีแค่เราที่รู้สึกว่าอย่างจะช่วยแบ่งเบาภาระที่เหมือนจะถูกโยนไปให้พ่อแม่ พี่ชายเราอีกคนไม่ได้มีความคิดที่อยากจะช่วยเลย ส่วนพี่สาวไม่ต้องพูดถึงเพราะว่าแต่งงานแยกบ้านกันไปแล้ว ส่วนตัวเราตอนนี้ไม่อยากให้พ่อแม่อยู่บ้านกันเพียง 2 คนตายาย กลัว กังวลเค้าจะคิดมาก จนอาการทรุด (บอกนิดนึงว่า ปกติศุกร์ เสาร์ อาทิตย์ แฟนเราจะมารับเราไปอยู่บ้านเค้า แล้วเช้าวันจันทร์มาส่งเราที่บ้านเพื่อไปทำงาน) จึฃทำให้เราไม่กล้าที่จะทิ้งเค้าไว้อยู่กัน2คน แต่ในใจเราก้อยากที่จะไปอยู่กับแฟนเหมือนเดิมในช่วงวันหยุดเสาร์ อาทิตย์ เราอยากถามเพื่อนๆทุกคนว่า ถ้าเราไปหาแฟนเราศุกร์ เสาร์ อาทิตย์ ทำตัวตามปกติเหมือนเดิมที่เราเคยทำ เพื่อนๆทุกคนคิดว่ามันจะดีมั้ย พ่อแม่เราจะโอเคหรือป่าว หรือทุกคนคิดว่ายังไง ช่วยเราหาทางแก้ปัญหานี้หน่อยนะคะทุกคน