พ่อกับแม่เลิกกันตอนผม 3 ขวบ  แม่จึงต้องรับหน้าที่ดูแลยาย พี่สาว และผมเพียงลำพังคนเดียว
พ่อเป็นคนที่ครบ อบายมุข 4 คือ ติดเหล้า สูบกัญชา เล่นการพนัน มีเมียน้อย ทำร้ายร่างกายแม่ด้วย
ยายเคยเล่าให้ฟัง ตอนไปทำนา พ่อนั่งสูบกัญชา ปล่อยให้แม่ต้องไถนาคนเดียว สมัยนั้นใช้ควายไถนา  เวลาเมาอาละวาด ทำร้ายร่างกาย ด่าทอแม่
ครอบครัวเรายากจน แม่ต้องทำงานหนักคนเดียว พี่สายต้องจบแค่ ป.6 ออกมมาทำงานตั้งแต่เด็กพ่อไม่เคยส่งเสียเลยซักบาท พวกเราลำบากมาก
ลำพังพ่อเองก็แทบเอาตัวไม่รอดเหมือนกัน จนผมเรียนจบปริญญาตรี ครอบครัวเราจึงดีขึ้น  ผมกลับพี่สาวดูแลแม่ก็ไม่ได้ลำบาก ไม่ต้องทำงาน
พอมีพอกิน  ปัจจุบันแม่อายุ 70 พ่อ 60 กว่าปี
         พ่อแต่งงานใหม่ จดทะเบียนกับเมียใหม่ แต่ยังไม่หยุดกินเหล้า เมาอาละอาดด่าเมีย เหมือนเดิม  แกบอกเหมือนรับกรรมแทนเมียเก่า
พ่อป่วยเป็นเบาหวานจนต้องตัดนิ้วเท้า ทำงานไม่ได้แล้ว แม่ใหม่ก็ไม่ค่อยสบาย ลูกแม่ใหม่จึงกลับบ้านมาดูแลแม่  พอมาอยู่ด้วยกันพ่อก็เมา อาละวาดจะทุบตีเมียเหมือนเดิม จนลูกชายแม่ใหม่ทนไม่ไหว
      ลูกชายแม่ใหม่จึงอยากให้ครอบครัวผมเอาพ่อมาอยู่ด้วย  เขาโทรมาที่ทำงานผม บอกว่าผมทิ้งพ่อ ไม่ดูแลพ่อ และะได้ติดต่อคุยกัน ครอบครัวผมไม่สามารถเอาพ่อมาอยู่ด้วย เพราะพ่อกับแม่เลิกกันเกือบสามสิบปี ไม่ได้ผูกพัน แม่ไม่ยอมมาให้อยู่ด้วย และปัญหาหลักคือ กลัวแกเมา อาละวาดทำร้ายแม่อีก
ซึ่งแกไม่สามารถเลิกเหล้าได้ พี่สาวเคยพาไปบำบัดให้เลิกเหล้าแต่ก็กลับมากินเหมือนเดิม เลยตกลงกันว่าพ่อจะอยู่กับเมียใหม่แต่จะค่าใช้จ่ายให้รายเดือน
   พอที่นี้พ่อก็มีพฤติกรรมเหมือนเดิมพ่อฝ่ายนั้นทนไม่ไหว เลยเอามาอยู่กับพี่น้องพ่อ โดยตกลงกันว่าพวกผมจะส่งค่าใช้จ่ายให้พ่อ แต่ไม่รู้ว่าจะอยู่ได้ไหม เพราะพ่อเมาแล้วพฤติกรรมเปลี่ยน เนื่องจากหมู่บ้านของครอบครัวพ่อ กับพวกผมอยู่หมู่บ้านเดียวกัน แม่ก็กลัวพ่อจะมาหาอาละวาดขอเงินเอาไปกินเหล้า
ก็เลยบอกแม่ว่าถ้าไม่ไหวให้แม่มาอยู่ กทม กับผม 
  ในความคิดผมกับพ่อคือ สิ่งที่เขากับกับพวกเรามันยากเกินให้อภัย ตั้งแต่เด็กจนโตผมคิดอย่างเดียวกัน คือ ต้องมีคนใดคนหนึ่งตายถึงจะอโหสิกรรม
แต่แม่ก็บอกผมเสมอว่าไม่อยากให้โกรธพ่อ ให้อภัยพ่อ แต่ผมทำไม่ได้
   ปัญหาคือ พ่อมีพฤติกรรมกรรมเมาเหล้า อาละวาด กลัวอยู่ที่ไหนก็ไม่ได้ จะให้แกอยู่กับญาติ หรือ สถานสงเคราะห์ หรือ บ้านพักคนชรา กลัวอยู่ไม่ได้
ผมควรทำยังไงดีครับ