กระทู้นี้ เป็นพื้นที่ระบายความในใจที่สะสมมานานของหนู ใครผ่านมาเห็น มาอ่าน ก็ขอบคุณจริงๆนะคะ หนูเกิดมาโดยมีตายายเลี้ยงดูค่ะ แม่ไม่เคยชุบเลี้ยงหรือรับผิดชอบชีวิตหนูจริงจังอะไรสักอย่างเลย ตั้งแต่อนุบาลยันมหาลัย หนูไม่เคยสัมผัสความรัก อ้อมกอดอุ่นๆ ของคนเป็นแม่สักครั้ง เพราะเขาติดคุกด้วยข้อหายาเสพติดค่ะ ตั้งแต่เด็กหนูฝันมาตลอดว่าอยากใช้ชีวิตกับแม่ หวังว่าแม่ออกมาเราจะได้เป็นแม่ลูกจริงๆกันสักที จนสองปีที่แล้ว แม่ออกมาค่ะ เขาบอกกับหนูว่าเขาจะชดเชยเวลาที่เขาเสียไป เวลาที่เขาไม่ได้อยู่กับหนู เขาจะทำหน้าที่
แต่ย้อนไปสมัยก่อน ทุกคนในครอบครัวชอบปลูกฝังหนูว่าแม่เป็นคนร้ายกาจ คนเลว ทุกคนเกลียดแม่มากแต่หนูไม่เคยเชื่อ เพราะหนูรักแม่เลยเชื่อมั่นในแม่ตัวเองถึงเขาจะไม่ได้ดูแลหนูก็ตาม น้อยครั้งจะมาหาหนูก็ตาม ━━ แต่ตอนนี้หนูเชื่อคำสบประมาทของทุกคนที่มีต่อแม่แล้วค่ะ พอเขาออกจากคุก อยู่ติดบ้านนานเข้าเหมือนตัวตนแท้จริงเริ่มออกลาย เขาโหยหาผู้ชายมากๆค่ะ เหมือนคนขาดของไม่ได้ เขายอมทิ้งคนในครอบครัวเพื่อไปอยู่กับผู้ชาย หนีไปเป็นครึ่งปีเลยค่ะ ไม่เคยใช้เวลาอยู่กับลูกหลานสักนิด แม้กระทั่งตอนหนูอยู่บ้านคนเดียว ได้ยินเสียงเหมือนมีโจรขึ้นบ้าน หนูแพนิคมากๆเลยโทรหาแม่ ร้องไห้ขอร้องให้เขานอนบ้านเถอะคืนนี้ ขอสักครั้งมานอนเป็นเพื่อนหน่อย เขามาค่ะ มาดูเฉยๆแค่ไม่กี่นาทีแล้วกลับไปนอนกับผู้ชายต่อ บอกเราคิดมากเกิน อ่อนแอ
ครั้งหนึ่งเขาเคยตัดแม่ตัดลูกเพราะเราขอให้เขาอยู่กับครอบครัวบ้าง แต่เขาไม่เอาจะไปอยู่กับผู้ชาย ...
ทุกวันนี้แม่เล่นยา ติดพนัน ติดผู้ชาย ชอบมาขอตังหนูตลอด เขาควรจะเป็นเสาหลักของบ้านน่ะค่ะเพราะครอบครัวหนูตายายก็แก่มากๆแล้ว หลานเด็กเล็กอีกหลายคน หนูก็ช่วยดูแลเด็กเต็มกำลังแต่แม่ไม่เคยมองว่าครอบครัวสำคัญเลย แม่อารมณ์ร้อน ปากร้าย ร้ายกาจจริงๆด่าแต่ละคำเหมือนเอามีดมากรีดหัวใจคนฟัง ฟังแล้วเจ็บใจมากเลยค่ะ ไล่ไปตายสารพัด ชอบดูถูกว่าเราขายตัวเป็น
เคยทำร้ายร่างกายเราสองครั้งจนเราต้องหนีหัวซุกหัวซุนออกจากบ้าน จนมาวันนี้เขาจะเข้ามาตีหนู ไล่ตะเพิดแค่หนูถามว่าทำไมเขาไม่แก้ไขมือถือ เพราะเวลาที่บ้านจะติดต่อมีเรื่องฉุกเฉิน ทุกคนโทรหาเขาไม่ได้ เขาปรี๊ดแตกหาว่าหนูสั่งสอนเขา อาละวาดบ้านแตก ... เฮ้อ เลยถามเขาไปว่า สิทธิ์การเป็นลูกหนูตั้งคำถามหรือพูดอะไรกับแม่ได้บ้าง อยู่ในสถานะผู้บังเกิดเกล้านี่มันเหนือทุกอย่างจริงๆ จะผิดหรือจะถูก คนเป็นลูกถูกจองจำให้เป็นทาสอารมณ์แม่เสมอหรอ ในชุดความสัมพันธ์แม่ลูก หนูเป็นวัตถุดิบให้แม่ฉีกหั่นได้ตามใจชอบใช่ไหม
อยากระบายเรื่องแม่ค่ะ
แต่ย้อนไปสมัยก่อน ทุกคนในครอบครัวชอบปลูกฝังหนูว่าแม่เป็นคนร้ายกาจ คนเลว ทุกคนเกลียดแม่มากแต่หนูไม่เคยเชื่อ เพราะหนูรักแม่เลยเชื่อมั่นในแม่ตัวเองถึงเขาจะไม่ได้ดูแลหนูก็ตาม น้อยครั้งจะมาหาหนูก็ตาม ━━ แต่ตอนนี้หนูเชื่อคำสบประมาทของทุกคนที่มีต่อแม่แล้วค่ะ พอเขาออกจากคุก อยู่ติดบ้านนานเข้าเหมือนตัวตนแท้จริงเริ่มออกลาย เขาโหยหาผู้ชายมากๆค่ะ เหมือนคนขาดของไม่ได้ เขายอมทิ้งคนในครอบครัวเพื่อไปอยู่กับผู้ชาย หนีไปเป็นครึ่งปีเลยค่ะ ไม่เคยใช้เวลาอยู่กับลูกหลานสักนิด แม้กระทั่งตอนหนูอยู่บ้านคนเดียว ได้ยินเสียงเหมือนมีโจรขึ้นบ้าน หนูแพนิคมากๆเลยโทรหาแม่ ร้องไห้ขอร้องให้เขานอนบ้านเถอะคืนนี้ ขอสักครั้งมานอนเป็นเพื่อนหน่อย เขามาค่ะ มาดูเฉยๆแค่ไม่กี่นาทีแล้วกลับไปนอนกับผู้ชายต่อ บอกเราคิดมากเกิน อ่อนแอ
ครั้งหนึ่งเขาเคยตัดแม่ตัดลูกเพราะเราขอให้เขาอยู่กับครอบครัวบ้าง แต่เขาไม่เอาจะไปอยู่กับผู้ชาย ...
ทุกวันนี้แม่เล่นยา ติดพนัน ติดผู้ชาย ชอบมาขอตังหนูตลอด เขาควรจะเป็นเสาหลักของบ้านน่ะค่ะเพราะครอบครัวหนูตายายก็แก่มากๆแล้ว หลานเด็กเล็กอีกหลายคน หนูก็ช่วยดูแลเด็กเต็มกำลังแต่แม่ไม่เคยมองว่าครอบครัวสำคัญเลย แม่อารมณ์ร้อน ปากร้าย ร้ายกาจจริงๆด่าแต่ละคำเหมือนเอามีดมากรีดหัวใจคนฟัง ฟังแล้วเจ็บใจมากเลยค่ะ ไล่ไปตายสารพัด ชอบดูถูกว่าเราขายตัวเป็น