เราจะอธิบายเเบบสั้นๆนะ คือเราเป็นคนชอบนั่งสมาธินะปกติ(อย่าดราม่าน้ากลัวหาว่าเราอวด เราเเค่ยากได้คำเเนะนำดีๆจากทุกคนเฉยๆค่ะ) เราก็นั่งๆไปไม่รู้ว่านั่งเยอะไปหรือยังไง ตอนเรานั่งเราก็รู้สึกว่าเราพอมีสติอยู่นะ เเต่พอเรานั่งเสร็จหลังจากนั้น ทั้งวันเราใจลอยมากก เหมือนสติหลุดเลย เราพยายามเรียกสติกลับมาเเต่มันก็ไม่กลับ คือในหัวเราเหมือนมันโล่งมากกก โล่งบับเราไม่คิดไรละ ไม่มีไรในหัวเลย เหมือนเราปล่อยวางละอะ ละคือเราก็งงไงว่าทำไมนั่งสมาธิเเล้วเราสติหลุดใจลอย

เรื่อง2
เราอยากเล่าเเบบตรงๆว่าบางทีเรานั่งสมาธิเเล้วเบื่ออะ พยายามกำหนดลมหายใจ พุท-โธ บ้าง พุทธังสะระณังคัจฉามิบ้าง เเต่ก็เบื่ออยู่ดี หรือบางทีนะเราพุทโธอยู่ดีๆ เราก็เปลี่ยนไปพิจารณาขันธ์5เฉยเลย ทำไปทำมาพิจารณไปเรื่อย สุดท้ายเราก็เปลี่ยนไปสวดปฏิจจสมุทบาทอะ เราภาวนาสลับไปมาตามที่เราอยากทำ เเต่ก็ยังเบื่ออยู่ดี อยากรู้ว่า เเล้วคนที่นั่งดูลมหายใจทั้งวันอย่างพระพุทธเจ้า🙏 ท่านนั่งเข้าไปได้ยังไงไม่เบื่อหรือคะเเละอยากหาวิธีทำให้ไม่เบื่อเวลานั่งค่ะ