สวัสดีครับ ผมมีเรื่องราวในชีวิตเกี่ยวกับความรัก ให้ทุกคนได้ฟังครับ
ผมได้ทะเลาะกับแฟนผมเพราะตัวผมเอง เหตุมาจากเรานั่งคุยเล่นกันอยู่ดีๆ ผมได้ถามแฟนว่า
-ถ้าวันนึง มีคนมาแย่งคุณจากผมไป เสนอเงินที่มีไม่จำกัด ทั้งๆที่เรายังคบคุณอยู่ คุณจะไปไหม?
แฟนผมตอบว่า
-ก็ต้องถามคุณก่อน ว่าคุณต้องการเงินไหม
มันเป็นคำตอบที่ ผมอึ้งมาก สำหรับผมเขาไม่ควรมาถามผมกลับด้วยซ้ำ ด้วยว่าแฟนผมตอบไม่ดั่งใจผม(ใจผมอยากให้ตอบว่า ไม่เอา ถ้ามันจะทำให้ เราสองคนต้องจากกัน เค้าไม่ยอม) ผมเลยถามคำถามลองใจไปอีกหลายครั้งจนกระทั่งคำถามสุดท้ายก่อนเราจะทะเลาะกัน
ผมถามว่า
-ถ้าตอนนี้6โมงเช้า ผมต้องการใช้เงินจำนวนมาก สำหรับการรักษาผมภายใน6โมงเย็นนี้ ไม่งั้นผมจะตาย แล้วบังเอิญมีคนเสนอเงินให้คุณจำนวนมากแบบไม่จำกัด แต่คุณต้องมีอะไรด้วยกับเขานอนกับเขาแค่2ชั่วโมง คุณยอมไหม??
แฟนผมได้ตอบครั้งแรกว่า
-เค้าก็จะถามคุณก่อนว่าต้องการไหม
คำตอบนี้ทำผมอึ้งอีกครั้ง แต่ผมก็ยังคงถามต่อไปอีกว่า
-แล้วถ้าผมอยู่รพ.แล้วถามผมไม่ได้หละ คุณจะตัดสินใจอย่างไร
แฟนผมตอบกลับว่า
-ก็ลองคิดดูเองสิ
ผมเลยตอบแฟนไปว่า
-ถ้าผมรู้ผมคงไม่อยากถามคุณ
หลังจากนั้นแฟนผมก็ตอบว่า
-เค้าตอบยังไงก็มีแต่เสีย
คำตอบทึ่1 ถ้าเค้ายอมคุณจะรอด แต่เค้าต้องไปมีอะไรกับมัน
คำตอบที่2 ถ้าเค้าไม่ยอม คุณก็จะตาย
แฟนผมบอกต่ออีกว่า เป็นคำถามที่โง่มาก เป็นคำถามแต่ทุเรศมาก เป็นคำถามที่เxี้ยมาก เค้าเลือกยังไงเราก็ไม่ได้อยู่ด้วยกันอยู่ดี
หลังจากนั้นแฟนผมก็โมโหอารมย์เสีย จนแฟนผมขาดสติที่จะตอบคำถามผมดีๆ แต่แฟนผมได้ตอบเพิ่มมาว่า
-เค้าก็คงปล่อยคุณตาย เพราะเค้ารักตัวเอง และเค้าก็ไม่ได้รักคุณขนาดนั้น แล้วเค้าก็จะไปมีผัวใหม่ ก็จบ
ผมรู้ทั้งรู้ว่าเธอขาดสติในการตอบ แต่มันทำให้ผมรู้สึกแย่มากๆ เพราะคำถามของตัวเอง
เรื่องราวตอนนั้นมันแย่มากๆ ผมเลยบอกแฟนผมว่า
-ที่ผมถามหลายครั้งเพราะ คำตอบคุณไม่ตรงใจผมเลย(เหมือนเธอจะเลือกเงินซะมากกว่า)
ผมเลยถามหลายครั้ง เผื่อคุณจะตอบไม่ให้ผมคิดว่าคุณซื้อด้วยเงินไม่ได้
ผมบอกไปอีกว่า
-ถามแค่ถามลองใจคุณเฉยๆ แต่ถ้าคุณคิดงี้ไม่เป็นไร ผมจะได้ภาวนาว่าจะไม่มึใครซื้อคุณไปจากผม
แฟนผมหงุดหงิดมากจนลุกออกไปจากผม (โดยปกติเราคุยกันพูดจากันเพราะมากๆ) ผมตามไปง้อแล้วเธอก็พูดคำหยาบใส่ทั้งๆที่เคยตกลงกัน ว่าเราจะไม่พูดคำหยาบอีก แต่เธอก็พูดมันออกมาว่า ก็กูจะพูด
สุดท้ายนี้ผมก็ได้แต่โทษตัวเองว่า ไม่น่าถามเธอเลย ถ้าไม่ถาม ผมคงไม่ต้องรับรู้คำตอบแบบนี้ และเธอก็ไม่ต้องหงุดหงิดแบบนี้ด้วย แต่ก็ถามไปแล้ว แล้วผมก็รู้คำตอบแล้ว ผมก็ควรไปขอโทษเธอ ทั้งๆที่ใจรู้คำตอบแบบนี้แล้ว
สิ่งที่ยากที่สุดในตอนนี้ของผม คือการลืมคำตอบของเธอแล้ว รักษาเธอไว้ให้ดีที่สุด ให้ความรักกับเธอเยอะๆ จนกว่าวันนึงเธอจะให้คำตอบที่ตรงใจผมได้
ขอบคุณครับ
แบ่งปันเรื่องราวความรักที่ผมไดัพบ
ผมได้ทะเลาะกับแฟนผมเพราะตัวผมเอง เหตุมาจากเรานั่งคุยเล่นกันอยู่ดีๆ ผมได้ถามแฟนว่า
-ถ้าวันนึง มีคนมาแย่งคุณจากผมไป เสนอเงินที่มีไม่จำกัด ทั้งๆที่เรายังคบคุณอยู่ คุณจะไปไหม?
แฟนผมตอบว่า
-ก็ต้องถามคุณก่อน ว่าคุณต้องการเงินไหม
มันเป็นคำตอบที่ ผมอึ้งมาก สำหรับผมเขาไม่ควรมาถามผมกลับด้วยซ้ำ ด้วยว่าแฟนผมตอบไม่ดั่งใจผม(ใจผมอยากให้ตอบว่า ไม่เอา ถ้ามันจะทำให้ เราสองคนต้องจากกัน เค้าไม่ยอม) ผมเลยถามคำถามลองใจไปอีกหลายครั้งจนกระทั่งคำถามสุดท้ายก่อนเราจะทะเลาะกัน
ผมถามว่า
-ถ้าตอนนี้6โมงเช้า ผมต้องการใช้เงินจำนวนมาก สำหรับการรักษาผมภายใน6โมงเย็นนี้ ไม่งั้นผมจะตาย แล้วบังเอิญมีคนเสนอเงินให้คุณจำนวนมากแบบไม่จำกัด แต่คุณต้องมีอะไรด้วยกับเขานอนกับเขาแค่2ชั่วโมง คุณยอมไหม??
แฟนผมได้ตอบครั้งแรกว่า
-เค้าก็จะถามคุณก่อนว่าต้องการไหม
คำตอบนี้ทำผมอึ้งอีกครั้ง แต่ผมก็ยังคงถามต่อไปอีกว่า
-แล้วถ้าผมอยู่รพ.แล้วถามผมไม่ได้หละ คุณจะตัดสินใจอย่างไร
แฟนผมตอบกลับว่า
-ก็ลองคิดดูเองสิ
ผมเลยตอบแฟนไปว่า
-ถ้าผมรู้ผมคงไม่อยากถามคุณ
หลังจากนั้นแฟนผมก็ตอบว่า
-เค้าตอบยังไงก็มีแต่เสีย
คำตอบทึ่1 ถ้าเค้ายอมคุณจะรอด แต่เค้าต้องไปมีอะไรกับมัน
คำตอบที่2 ถ้าเค้าไม่ยอม คุณก็จะตาย
แฟนผมบอกต่ออีกว่า เป็นคำถามที่โง่มาก เป็นคำถามแต่ทุเรศมาก เป็นคำถามที่เxี้ยมาก เค้าเลือกยังไงเราก็ไม่ได้อยู่ด้วยกันอยู่ดี
หลังจากนั้นแฟนผมก็โมโหอารมย์เสีย จนแฟนผมขาดสติที่จะตอบคำถามผมดีๆ แต่แฟนผมได้ตอบเพิ่มมาว่า
-เค้าก็คงปล่อยคุณตาย เพราะเค้ารักตัวเอง และเค้าก็ไม่ได้รักคุณขนาดนั้น แล้วเค้าก็จะไปมีผัวใหม่ ก็จบ
ผมรู้ทั้งรู้ว่าเธอขาดสติในการตอบ แต่มันทำให้ผมรู้สึกแย่มากๆ เพราะคำถามของตัวเอง
เรื่องราวตอนนั้นมันแย่มากๆ ผมเลยบอกแฟนผมว่า
-ที่ผมถามหลายครั้งเพราะ คำตอบคุณไม่ตรงใจผมเลย(เหมือนเธอจะเลือกเงินซะมากกว่า)
ผมเลยถามหลายครั้ง เผื่อคุณจะตอบไม่ให้ผมคิดว่าคุณซื้อด้วยเงินไม่ได้
ผมบอกไปอีกว่า
-ถามแค่ถามลองใจคุณเฉยๆ แต่ถ้าคุณคิดงี้ไม่เป็นไร ผมจะได้ภาวนาว่าจะไม่มึใครซื้อคุณไปจากผม
แฟนผมหงุดหงิดมากจนลุกออกไปจากผม (โดยปกติเราคุยกันพูดจากันเพราะมากๆ) ผมตามไปง้อแล้วเธอก็พูดคำหยาบใส่ทั้งๆที่เคยตกลงกัน ว่าเราจะไม่พูดคำหยาบอีก แต่เธอก็พูดมันออกมาว่า ก็กูจะพูด
สุดท้ายนี้ผมก็ได้แต่โทษตัวเองว่า ไม่น่าถามเธอเลย ถ้าไม่ถาม ผมคงไม่ต้องรับรู้คำตอบแบบนี้ และเธอก็ไม่ต้องหงุดหงิดแบบนี้ด้วย แต่ก็ถามไปแล้ว แล้วผมก็รู้คำตอบแล้ว ผมก็ควรไปขอโทษเธอ ทั้งๆที่ใจรู้คำตอบแบบนี้แล้ว
สิ่งที่ยากที่สุดในตอนนี้ของผม คือการลืมคำตอบของเธอแล้ว รักษาเธอไว้ให้ดีที่สุด ให้ความรักกับเธอเยอะๆ จนกว่าวันนึงเธอจะให้คำตอบที่ตรงใจผมได้
ขอบคุณครับ