สวัสดีครับที่ผมจะกล่าวคือผมเป็นวัยรุ่นอายุ20ต้นๆกำลังจะเข้ากลางๆตอนนี้ก็เรียนจบแล้วหางานทำครับผมมีแฟนอยู่คนนึงครับคบมาตั้งแต่สมัยเข้ามหาลัยใหม่ๆเราทั้งสองอยู่ภาคเดียวกันแต่คนละจังหวัดเราทั้งสองฐานะดีพอสมควรกันทั้งคู่ครับชีวิตตอนคบหากันก็มีทะเลาะกันบ้างตามประสาแฟนครับผมตอนนี้เราคบกันได้2ปีใกล้3ปีแล้วเราสองคนสนิทกันมากๆแบบสามารถเรียกได้ว่าเป็นทั้งแฟนและเพื่อนสนิทในเวลาเดียวกันไปไหนไปกันตลอดแต่ผมนั้นเป็นคนที่นับถือศาสนาพุทธส่วนแฟนผมนั้นอิสลามแต่ตัวผมก็ไม่ได้สนใจในศาสนาของผมขนาดนั้นเอาเป็นว่าผมไม่เคยใส่พระเครื่องหรือสายสิญจน์เลยสักครั้งครับในชีวิตฮ่าฮ่าฮ่าส่วนแฟนผมเป็นคนที่ค่อนข้างจะเคร่งนะครับเราเคยมีเรื่องผิดใจกันจนทะเลาะแล้วเรื่องถึงครอบครัวฝ่ายหญิงแต่ทางครอบครัวแฟนนั้นก็ไม่เคยโกรธผมเลยจนมีโอกาสที่ผมกับครอบครัวเขาได้เจอกันพวกเขาใจดีกับผมมากๆจนผมเกรงใจมากๆเลยครับตัดมาที่ปัญหาที่ผมเจอปัญหานั้นคือแม่แท้ๆของผมครับผมขอเท้าความก่อนว่าแม่ของผมนั้นเป็นคนที่ขยันและทำเพื่อครอบครัวครับแต่เขาชอบใช้ความรุนแรงกับผมมากทั้งด้านวาจาและร่างกายแต่ส่วนใหญ่จะเป็นทางวาจามันรุนแรงจนทำให้ผมไม่ค่อยได้ผูกพันธ์กับเขาสักเท่าไรนักและเขาก็เลิกกับพ่อไปนานแล้วตั้งผมอยู่ประถมทำให้ผมไม่ได้สัมผัสคำว่าครอบครัวเลยครับและแม่ผมก็ใช้ถ้อยคำรุนแรงกับผมมาตั้งแต่ผมจำความได้เลยแต่อย่างไรก็ดีตอนผมอายุ16ย่าง17แม่ผมก็ได้สามีใหม่เป็นคนโซนยุโรปซึ่งแฟนใหม่แม่เขาก็ดีกับผมมากๆและช่วงเวลานั้นเหมือนเปลี่ยนแม่ของผมไปเลยเขาไม่เคยพูดรุนแรงใส่ผมกับน้องๆอีกเลยจนกระทั่งเขาได้เก็บของย้ายไปอยู่กับสามีใหม่จนถึงปัจจุบันก็ไม่ได้กลับมาสักครั้งแต่ก็โทรมาบ้างซึ่งผมก็ไม่ค่อยรับสายเขาสักเท่าไหร่แต่เขาตอนโทรพูดดีกับผมมากต่างกับสมัยก่อนเลยล่ะครับแต่ถึงเขาจะทำดีกับผมอย่างไรมันก็ฝังใจไปแล้วครับว่าตอนเด็กผมต้องเจออะไรมาบ้างซึ่งมันก็ไม่มีทางลืมเลือนครับ
   จนเรื่องมันเกิดขึ้นที่เขารู้ว่าแฟนผมเป็นอิสลามเขาโทรมาที่ผมและขอคุยกับแฟนและบอกแฟนผมว่าอยากให้ผมยังคงนับถือพุทธต่อไปและไม่อยากให้ผมเปลี่ยนศาสนาเพราะการแต่งงานของคนมุสลิมกับคนต่างศาสนานั้นฝ่ายที่ต่างศาสนาต้องเป็นฝ่ายย้ายเข้าไปครับแต่แม่บอกว่าเขาก็รักและเอ็นดูแฟนผมครับเขาบอกแฟนผมไปอย่างนั้นทำให้แฟนผมเสียใจมากและแผนการในการวางแผนอนาคตของเราแทบจะพังหมดเลยครับเพราะแฟนผมเป็นคนคิดมากเป็นทุนเดิมอยู่แล้วและการที่มาพูดแบบนั้นกับแฟนผมยิ่งทำให้ผมยิ่งมองเขาแย่ลงไปอีกเยอะมากๆตอนนี้ผมกับแฟนทะเลาะกันตลอดครับเพราะแฟนผมเขาก็ไม่อยากจะคบหาต่อไปแล้วเนื่องจากเหตุผลคบไปไม่ได้แต่งไม่มีอนาคตต่อไปแล้วแต่ว่าแม่ของผมเขาก็ยังส่งเงินมาให้ผมบ้างบางโอกาสส่วนเรื่องศาสนาก็ตามที่เกรินไปข้างต้นครับผมพร้อมจะเปลี่ยนเสมอเพราะผมห่างไกลศาสนาพุทธเป็นอย่างมากบวชพระหรือเณรก็ยังไม่เคยครับเอาเป็นว่าไม่มีอะไรยึดเหนี่ยวนอกจากตัวเองผมเลยมีความรู้สึกว่าควรจะทำอย่างไรต่อไปดีอยากจะได้ความคิดเห็นจากผู้เคยมีประสบการณ์แบบผมหรือว่าผู้ที่เข้าใจการใช้ชีวิตอย่างถ่องแท้หรือผู้สนใจกระทู้นี้มาเป็นเหตุผลในการประกอบการตัดสินใจของผมว่าผมควรทำอย่างไรดีคือผมรักแฟนผมมากเพราะเขากับครอบครัวเขาดีกับผมมากๆและที่เธอยืนกรานอย่างแข็งขันว่าจะไม่เดินต่อกับผมเพราะแม่ของเธอก็เคยเจอปัญหานี้ครับและผมควรจัดการความรู้สึกที่ว่ามันเป็นคำพูดของคนที่เคยสร้างบาดแผลให้จิตใจผมมาอย่างยาวนานแต่คนนั้นก็คือแม่ผู้ให้กำเนิดผมอย่างไรดีครับ...นี่เป็นกระทู้แรกของผมเลยครับอาจมีถ้อยคำหรือการพิมพ์ที่ขัดหูขัดตาไปบ้างกระผมขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยครับ
ขอแสดงความนับถือทุกท่านครับ