สวัสดีชาวพันทิปทุกท่าน หลังจากได้ฟังเรื่องผีเรื่องหนึ่งจากทางช่องผีชื่อดังก็ทำให้เรานึกถึงเรื่องของเพื่อนสนิทคนนึงที่รู้จักกันตั้งเเต่สมัยมัธยมขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้ ตัวเราเองไม่ได้ติดต่อกับเพื่อนคนนี้มานานมากเเล้ว เเต่ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อว่าเพื่อนสนิทคนนี้ไม่รู้นึกคลึ้มใจอะไรทักมาหาเราหลังจากที่เราฟังเรื่องผีเรื่องนั้นได้ประมาณหนึ่งสัปดาห์(ทั้งทีเราสองคนขาดการติดต่อกันไปตั้งเเต่เพื่อนคนนี้ลาออกไปอย่างกระทันหัน) ทำให้เราได้มีโอกาสสอบถามถึงเรื่องในคราวนั้นมาอย่างละเอียดมากขึ้นเเละได้ขออนุญาติเพื่อนเพื่อนำเรื่องนี้มาเล่าเป็นที่เรียบร้อยเเล้ว เริ่มเลยเเล้วกัน...
เรื่องนี้ขอเกริ่นก่อนว่าชื่อทุกคนในเหตุการณ์นั้นจะเป็นชื่อสมมุติทั้งหมดเเละขออนุณาตทุกท่านอย่าต่อว่าเเละใช้คำสุภาพในการพิมพ์กันด้วยนะคะ^^
คนในเรื่องหลักก็จะมีเพื่อนเราที่ชื่อส้ม ป้าหมาย เเม่ส้ม พระเเละอาจารย์ท่านหนึ่ง
เราขอเล่าถึงบ้านส้มคร่าวๆเพื่อให้ทุกท่านนึกภาพออก
บ้านส้มจะมีเเค่เเม่คนเดียวเพราะพ่อของส้มเสียไปตั้งเเต่ส้มยังไม่ขวบดีทำให้ส้มสนิทกับเเม่มาก เรียกได้ว่าเกือบจะเป็นเพื่อนต่างวัยเลยก็ได้ อยู่กับเเม่ ส้มเป็นเด็กเรียบร้อย ขี้อ้อน ซึ่งเเม่ส้มทำธุระกิจส่วนตัวเกี่ยวกับพวกวัสดุก่อสร้าง ส่วนใหญ่คนงานจะเรียกว่าอาซ้อ ส้มมีป้าหนึ่งคนซึ่งไปๆมาๆบ้านส้มบ่อยชื่อป้าหมาย ซึ่งป้าหมายเเกเป็นเจ้าเเม่สายมู คือมูเต็มขั้น ใครว่าดี ใครที่ดังเเกเอาหมดไม่สนระยะทางหรือเงินที่เสียไปเท่าไหร่ ตัวบ้านของส้มจะเป็นบ้านเดี่ยวสองชั้น ชั้นบนเป็นห้องนอนเเม่ซึ่งติดกับห้องพระ เเละห้องส้มจะอยู่ชั้นล่างซึ่งตรงกับห้องพระชั้นบน กลับมาต่อ
ย้อนกลับไป12ปีที่เเล้ว ตอนนั้นเรามีเพื่อนสนิทอยู่คนหนึ่งชื่อส้ม ตัวส้มเป็นเด็กที่ค่อนข้างห้าวๆลุยๆเเต่ก็เป็นคนที่นิสัยดีเเละรู้จักเคารพผู้ใหญ่คนหนึ่ง เรากับส้มรู้จักกันในงานปฐมนิเทศของรร.เเละเป็นเพื่อนกันมาตั้งเเต่ตอนนั้นทำให้เราทั้งสองคนสนิทกันมากๆเเละเมื่อมีปัญหาอะไรก็จะปรึกษากันตลอดตามประสาเด็กสมัยนั้น ประมาณสองสัปดาห์ก่อนที่เราจะได้ฟังเรื่องของส้มตอนนั้น ส้มมีอาการเหม่อลอยเเละอ่อนเพลียอย่างเห็นได้ชัด จากคนห้าวๆเฮฮาก็เงียบเสียง เเละเหม่อๆ ยิ้มน้อยลงเเต่พอถามว่าเป็นอะไรส้มก็เอาเเต่ส่ายหน้าพลางบอกว่าเป็นเรื่องที่บ้าน ตัวเราเองก็รู้จักเเม่ของส้มดีเพราะไปเที่ยวบ้านส้มบ่อยๆ(โดดเรียนนั่นเเหละ^^'')ทำให้ได้เจอเเม่ส้มบ่อยครั้ง ตัวเราพอเห็นส้มพูดเเบบนั้นก็เริ่มเซ้าซี้ให้ส้มบอกหวังอยากให้เพื่อนระบายออกมาเเต่พูดไปหลายรอบส้มก็บ่ายเบี่ยงเลยไม่พูดอีก เเต่ก็เเอบน้อยใจเพื่อน เรื่องก็ผ่านไป ส้มเริ่มมีสภาพที่โทรมขึ้นเรื่อยๆเเละชอบหลับในห้องทุกวันเหมือนคนไม่ได้นอนจนตัวเราเองเป็นห่วงเพื่อนมากเเละไม่ได้มีเเค่เรา ตัวครูเองก็เริ่มจับสังเกตุได้เเละเรียกส้มไปคุย ส้มเล่าให้ฟังว่าคูณครูท่านนั้นถามส้มว่าช่วงนี้เป็นอะไร ทำไมถึงไม่ตั้งใจเรียนเหมือนเมื่อก่อน(ส้มเป็นเด็กเรียนค่ะเเละเรียนเก่งมาก)
เเล้วก็ถามว่าที่บ้านมีเรื่องรึเปล่า อะไรประมาณนี้ค่ะ ตัวส้มเองบอกก็จำไม่ค่อยได้เเล้วเช่นกัน
หลังจากตอบคำถามไปหมด ครูก็ปล่อยตัวออกมา(เเน่นอนส้มไม่ได้เล่าอะไรให้ครูฟัง เพียงบอกว่าช่วงนี้ติดดูละครจนดึกเท่านั้น) เรื่องก็ผ่านไป จู่ๆวันหนึ่งส้มเดินมาหาเรา ตาเเดงๆพร้อมบอกว่า ..กูมีเรื่องจะปรึกษา เเต่ห้ามเอาไปเล่าให้ใครฟังนะ ตัวเราตอนนั้นกำลังหยิบน่องไก่มากัดก็รีบวางพร้อมเขยิบให้ส้มมานั่งใกล้ๆเเล้วตอบไปว่า มาๆ มีเรื่องไร ส้มนั่งลงพร้อมกับตาเเดงๆ ก่อนจะเริ่มเล่าว่าเรื่องทั้งหมดนี้เกิดขึ้นเมื่อหนึ่งเดือนก่อน
ธุรกิจของที่บ้านส้มไปได้ไม่ค่อยดีนัก ทำให้เเม่ของส้มต้องลดจำนวนลูกจ้างลงเกือบครึ่งเพื่อประหยัดค่าใช้จ่าย เรื่องนี้ทำให้เเม่ของส้มเครียดมากเเละเริ่มป่วยออดๆเเอดๆจากความเครียดสะสม ตัวส้มเองไม่รู้จะช่วยเเม่ยังไงเลยได้เเต่คอยดูเเลเเม่อย่างทำอาหารง่ายๆให้กิน ล้างจาน เก็บบ้าน เเละบีบนวดเป็นครั้งคราวให้เเม่เท่านั้น วันหนึ่งป้าหมายซึ่งเป็นเพื่อนของเเม่ก็มาหาที่บ้านพร้อมกับพกของสิ่งหนึ่งมาด้วย สิ่งนั้นเป็นหุ่นเหมือนหล่อขึ้นมาจากดินเเละนำมาขึ้นรูป รูปร่างเหมือนคนนั่งขัดสมาธิ ทั้งตัวทาด้วยสีดำเเละมีเม็ดคล้ายทับทิมสีเเดงสองเม็ดไว้เป็นดวงตา ป้าหมายเดินมาพร้อมกับบอกเเม่ว่า นี่เป็นของที่ท่านได้มาจากประเทศเพื่อนบ้านตอนท่านไปเดินสาย(มู)มา ท่านจำได้ว่าหลายวันก่อนเเม่ของส้มมาบ่นให้ท่านฟังว่าธุริกิจไม่ดี ท่านเลยไปขอมาให้จากสำนักที่เป็นสำนักลับของที่นู่น ป้าหมายเเกก็สาธยาดสรรพคุณของเจ้าของสิ่งนั้นเป็นใจความได้ว่า ของชิ้นนี้ขออะไรได้อันนั้น ขอลาภได้ลาภ ขอทองได้ทอง ขอคนได้คน ตัวเราพอได้ฟังก็อู้โหววว มันเบอร์นั้นเลย ปังไม่ไหว555555 เเม่ของส้มพอเห็นสิ่งนั้นก็มองมาที่ส้มที่ยกน้ำมาให้ป้าหมายก่อนจะไล่ส้มเข้าห้องไป ส้มก็เชื่อฟัง ไหว้ป้าหมายเเล้วก็เข้าห้องไป เเต่พอปิดประตูก็เอาหูเเนบทำให้พอจับใจความได้บ้าง ป้าหมายเเกก็ถามเเม่ส้มว่าจะเอาไหม เพราะเเกไปขอมาให้ เเต่ส้มมฟังเสียงเเม่ตอบเหมือนคนไม่ค่อยอยากได้ตอบปฏิเสธไป พร้อมกับบอกว่าเเกไม่ค่อยเชื่อเรื่องพวกนี้นัก เเต่ป้าหมายเเกก็ยกร้อยเเปดเหตุผลมาหว่านล้อมพร้อมกับบอกเเม่ส้มว่าถ้าบูชาเเล้วไม่ดีขึ้นเเกยินดีมารับกลับไป เเม่ส้มพอฟังอย่างนั้นก็เลยรับไว้ พร้อมถามว่าบูชาอย่างไร ถึงตรงนี้ส้มหยุดเล่าเเล้วหันมามองเรา พร้อมกับถามว่า ถ้าตอนนั้นกูไม่อยู่ในห้องเงียบๆ ว่าทุกอย่างที่กูจะเล่าหลังจากนี้มันจะเกิดขึ้นไหมวะ ตัวเราในตอนนั้นก็งง เเต่พอได้มาฟังมันเล่าเเบบละเอียดจริงๆ เราเองก็สงสัยว่ามันจะเปลี่ยนไปไหมนะ...
ไว้มาต่อนะคะ ขออนุญาตไปทำงานก่อนค่า T^T
เรื่องที่ฟังมาอีกที
เรื่องนี้ขอเกริ่นก่อนว่าชื่อทุกคนในเหตุการณ์นั้นจะเป็นชื่อสมมุติทั้งหมดเเละขออนุณาตทุกท่านอย่าต่อว่าเเละใช้คำสุภาพในการพิมพ์กันด้วยนะคะ^^
คนในเรื่องหลักก็จะมีเพื่อนเราที่ชื่อส้ม ป้าหมาย เเม่ส้ม พระเเละอาจารย์ท่านหนึ่ง
เราขอเล่าถึงบ้านส้มคร่าวๆเพื่อให้ทุกท่านนึกภาพออก
บ้านส้มจะมีเเค่เเม่คนเดียวเพราะพ่อของส้มเสียไปตั้งเเต่ส้มยังไม่ขวบดีทำให้ส้มสนิทกับเเม่มาก เรียกได้ว่าเกือบจะเป็นเพื่อนต่างวัยเลยก็ได้ อยู่กับเเม่ ส้มเป็นเด็กเรียบร้อย ขี้อ้อน ซึ่งเเม่ส้มทำธุระกิจส่วนตัวเกี่ยวกับพวกวัสดุก่อสร้าง ส่วนใหญ่คนงานจะเรียกว่าอาซ้อ ส้มมีป้าหนึ่งคนซึ่งไปๆมาๆบ้านส้มบ่อยชื่อป้าหมาย ซึ่งป้าหมายเเกเป็นเจ้าเเม่สายมู คือมูเต็มขั้น ใครว่าดี ใครที่ดังเเกเอาหมดไม่สนระยะทางหรือเงินที่เสียไปเท่าไหร่ ตัวบ้านของส้มจะเป็นบ้านเดี่ยวสองชั้น ชั้นบนเป็นห้องนอนเเม่ซึ่งติดกับห้องพระ เเละห้องส้มจะอยู่ชั้นล่างซึ่งตรงกับห้องพระชั้นบน กลับมาต่อ
ย้อนกลับไป12ปีที่เเล้ว ตอนนั้นเรามีเพื่อนสนิทอยู่คนหนึ่งชื่อส้ม ตัวส้มเป็นเด็กที่ค่อนข้างห้าวๆลุยๆเเต่ก็เป็นคนที่นิสัยดีเเละรู้จักเคารพผู้ใหญ่คนหนึ่ง เรากับส้มรู้จักกันในงานปฐมนิเทศของรร.เเละเป็นเพื่อนกันมาตั้งเเต่ตอนนั้นทำให้เราทั้งสองคนสนิทกันมากๆเเละเมื่อมีปัญหาอะไรก็จะปรึกษากันตลอดตามประสาเด็กสมัยนั้น ประมาณสองสัปดาห์ก่อนที่เราจะได้ฟังเรื่องของส้มตอนนั้น ส้มมีอาการเหม่อลอยเเละอ่อนเพลียอย่างเห็นได้ชัด จากคนห้าวๆเฮฮาก็เงียบเสียง เเละเหม่อๆ ยิ้มน้อยลงเเต่พอถามว่าเป็นอะไรส้มก็เอาเเต่ส่ายหน้าพลางบอกว่าเป็นเรื่องที่บ้าน ตัวเราเองก็รู้จักเเม่ของส้มดีเพราะไปเที่ยวบ้านส้มบ่อยๆ(โดดเรียนนั่นเเหละ^^'')ทำให้ได้เจอเเม่ส้มบ่อยครั้ง ตัวเราพอเห็นส้มพูดเเบบนั้นก็เริ่มเซ้าซี้ให้ส้มบอกหวังอยากให้เพื่อนระบายออกมาเเต่พูดไปหลายรอบส้มก็บ่ายเบี่ยงเลยไม่พูดอีก เเต่ก็เเอบน้อยใจเพื่อน เรื่องก็ผ่านไป ส้มเริ่มมีสภาพที่โทรมขึ้นเรื่อยๆเเละชอบหลับในห้องทุกวันเหมือนคนไม่ได้นอนจนตัวเราเองเป็นห่วงเพื่อนมากเเละไม่ได้มีเเค่เรา ตัวครูเองก็เริ่มจับสังเกตุได้เเละเรียกส้มไปคุย ส้มเล่าให้ฟังว่าคูณครูท่านนั้นถามส้มว่าช่วงนี้เป็นอะไร ทำไมถึงไม่ตั้งใจเรียนเหมือนเมื่อก่อน(ส้มเป็นเด็กเรียนค่ะเเละเรียนเก่งมาก)
เเล้วก็ถามว่าที่บ้านมีเรื่องรึเปล่า อะไรประมาณนี้ค่ะ ตัวส้มเองบอกก็จำไม่ค่อยได้เเล้วเช่นกัน
หลังจากตอบคำถามไปหมด ครูก็ปล่อยตัวออกมา(เเน่นอนส้มไม่ได้เล่าอะไรให้ครูฟัง เพียงบอกว่าช่วงนี้ติดดูละครจนดึกเท่านั้น) เรื่องก็ผ่านไป จู่ๆวันหนึ่งส้มเดินมาหาเรา ตาเเดงๆพร้อมบอกว่า ..กูมีเรื่องจะปรึกษา เเต่ห้ามเอาไปเล่าให้ใครฟังนะ ตัวเราตอนนั้นกำลังหยิบน่องไก่มากัดก็รีบวางพร้อมเขยิบให้ส้มมานั่งใกล้ๆเเล้วตอบไปว่า มาๆ มีเรื่องไร ส้มนั่งลงพร้อมกับตาเเดงๆ ก่อนจะเริ่มเล่าว่าเรื่องทั้งหมดนี้เกิดขึ้นเมื่อหนึ่งเดือนก่อน
ธุรกิจของที่บ้านส้มไปได้ไม่ค่อยดีนัก ทำให้เเม่ของส้มต้องลดจำนวนลูกจ้างลงเกือบครึ่งเพื่อประหยัดค่าใช้จ่าย เรื่องนี้ทำให้เเม่ของส้มเครียดมากเเละเริ่มป่วยออดๆเเอดๆจากความเครียดสะสม ตัวส้มเองไม่รู้จะช่วยเเม่ยังไงเลยได้เเต่คอยดูเเลเเม่อย่างทำอาหารง่ายๆให้กิน ล้างจาน เก็บบ้าน เเละบีบนวดเป็นครั้งคราวให้เเม่เท่านั้น วันหนึ่งป้าหมายซึ่งเป็นเพื่อนของเเม่ก็มาหาที่บ้านพร้อมกับพกของสิ่งหนึ่งมาด้วย สิ่งนั้นเป็นหุ่นเหมือนหล่อขึ้นมาจากดินเเละนำมาขึ้นรูป รูปร่างเหมือนคนนั่งขัดสมาธิ ทั้งตัวทาด้วยสีดำเเละมีเม็ดคล้ายทับทิมสีเเดงสองเม็ดไว้เป็นดวงตา ป้าหมายเดินมาพร้อมกับบอกเเม่ว่า นี่เป็นของที่ท่านได้มาจากประเทศเพื่อนบ้านตอนท่านไปเดินสาย(มู)มา ท่านจำได้ว่าหลายวันก่อนเเม่ของส้มมาบ่นให้ท่านฟังว่าธุริกิจไม่ดี ท่านเลยไปขอมาให้จากสำนักที่เป็นสำนักลับของที่นู่น ป้าหมายเเกก็สาธยาดสรรพคุณของเจ้าของสิ่งนั้นเป็นใจความได้ว่า ของชิ้นนี้ขออะไรได้อันนั้น ขอลาภได้ลาภ ขอทองได้ทอง ขอคนได้คน ตัวเราพอได้ฟังก็อู้โหววว มันเบอร์นั้นเลย ปังไม่ไหว555555 เเม่ของส้มพอเห็นสิ่งนั้นก็มองมาที่ส้มที่ยกน้ำมาให้ป้าหมายก่อนจะไล่ส้มเข้าห้องไป ส้มก็เชื่อฟัง ไหว้ป้าหมายเเล้วก็เข้าห้องไป เเต่พอปิดประตูก็เอาหูเเนบทำให้พอจับใจความได้บ้าง ป้าหมายเเกก็ถามเเม่ส้มว่าจะเอาไหม เพราะเเกไปขอมาให้ เเต่ส้มมฟังเสียงเเม่ตอบเหมือนคนไม่ค่อยอยากได้ตอบปฏิเสธไป พร้อมกับบอกว่าเเกไม่ค่อยเชื่อเรื่องพวกนี้นัก เเต่ป้าหมายเเกก็ยกร้อยเเปดเหตุผลมาหว่านล้อมพร้อมกับบอกเเม่ส้มว่าถ้าบูชาเเล้วไม่ดีขึ้นเเกยินดีมารับกลับไป เเม่ส้มพอฟังอย่างนั้นก็เลยรับไว้ พร้อมถามว่าบูชาอย่างไร ถึงตรงนี้ส้มหยุดเล่าเเล้วหันมามองเรา พร้อมกับถามว่า ถ้าตอนนั้นกูไม่อยู่ในห้องเงียบๆ ว่าทุกอย่างที่กูจะเล่าหลังจากนี้มันจะเกิดขึ้นไหมวะ ตัวเราในตอนนั้นก็งง เเต่พอได้มาฟังมันเล่าเเบบละเอียดจริงๆ เราเองก็สงสัยว่ามันจะเปลี่ยนไปไหมนะ...
ไว้มาต่อนะคะ ขออนุญาตไปทำงานก่อนค่า T^T