เรากดดันจริงๆนะเราพยามทำทุกอย่างที่ดีจริงๆแต่ตั้งแต่มีน้องถึงแม่จะบอกว่ารักลูกเท่ากันแต่ในใจเราการกระทำของแม่มันโครตขัดแย้งเลยบอกว่าแม่ด่าเราไม่ได้พ่อปกป้องแต่กลับกันแค่น้องร้องไห้เราไม่ได้ทำแม่ก็บอกน้องเราเราทำเหรอเดียวแม่ตีให้แล้วแม่ก็ตีเราตั้งแต่เด็กจนโตเราโดนตบหน้าไม้แขวนเสื้อตีเเขนตีขาตบนู้นตบนี่ตั้งแต่จำได้ตอนที่เจ็บที่สุดน่าจะเป็นตอนป.1เราจำเรื่องไม่ได้แต่ตอนนั้นเขาตีเราจนชํ้าทั้งตัวรอยเต็มไปหมดหน้าก็เจ็บเพราะโดนตบตอนไปโรงเรียนเพื่อนถามเราว่าโดนอะไรเราอ้างสาเหตุหลายๆๆอย่างไปแต่สภาพตอนนั้นคือสุดๆมากเก็บกดมากเลยเราคิดว่าพอมีน้องอาจดีขึ้นแต่พอมีน้องแม่แค่ใส่ใจเราน้อยลงแต่เวลาทำผิดแม่จะด่าตีตบเหมือนเดิมแต่หนักกว่าเดิมเพราะไม่ได้ใส่ใจเราแต่ถ้าทำผิดก็จะโดนแรงแต่มีเรื่องเดียวนะที่เข้าสนใจและใส่ใจเราเรื่องเรียนเราเรียนดีก็ชมเราเรียนไม่ดีก็แค่ทำหน้าใส่เราเราแค่อยากมีแม่ที่น้องมีไม่มีแม่ที่เรามีอยู่ตอนนี้เลย