ผมอยากจะเล่าเรื่องๆนึงให้ฟังครับ

คือตัวผมกำลังศึกษาศาสนาพุทธอยู่แล้วก็มีคุยกับคนที่ศึกษาพุทธเหมือนกัน ผมรู้สึกนะครับ รู้สึกเฉยๆนะครับอาจไม่ได้เป็นตามความเป็นจริงเหล่านั้นก็ได้ คือคนที่ผมพูดคุยด้วยมักจะมีความคิดของตัวเองมาแทรกตลอดเวลาแล้วผมรู้สึกว่า มันไม่ใช่ละ อันนี้มันไม่ใช่ขนาบในคำสอนของพระพุทธเจ้าแต่มันขนาบในความคิดของคุณที่อ้างพระพุทธเจ้ามาเป็นข้อขนาบเฉยๆเหมือนคนที่นับถือพวกเทพเจ้าที่มักจะอะไรๆก็พระเจ้า แต่อันนี้บอกผมว่าถ้านั่งสมาธินานเกินร่างกายไม่ไหวจะตายก็ปล่อยมันตายไปเลยถ้าได้นั่งสมาธิ สำหรับผมนะ อันนี้ความคิดเห็นส่วนตัวนะครับ ผมรู้สึกว่าขัดกับคำสอนพระพุทธเจ้าที่บอกการนั่งสมาธิเหมือนจับนกไม่ควรบีบแรงเกินจนตายแต่ก็ไม่ควรคลายเกินจนนกบินออก แต่อันนี้บอกร่างกายไม่ไหวจะตาย ก็ให้มันตายเลย ตอนนี้ผมเริ่มจะใช้คำสอนพระพุทธเจ้าคำนึงเลยก็คือเธอเป็นผู้เดินทางนี้แต่เพียงผู้เดียว คนอื่นไม่แต่ละคนในกลุ่มพวกพุทธต่างๆยังตอบคำถามของผมไม่เหมือนกันสักอย่างขัดแย้งกันเองแล้วบอกคำพระศาสนาไม่ขัดแย้งกัน เช่นการเป็นอริยะบุคคล บ้างคนบอกญาณไม่ใช่ตัววัดความเป็นอริยะ บ้างคนบอกควรมีญาณขั้นปฐมญาณถึงจะสามารถเป็นอริยะได้ บ้างคนบอกนั่งสมาธินานๆเพื่อเอาสมาธิแต่ละระดับ แต่บอกเองว่ามันไม่สำคัญว่าจะมีหรือไม่มีก็เป็นอริยะได้ หรือที่ผมบอกไป นั่งให้ตายไปเลยต่อให้ร่างกายไม่ไหว ทำมากก็ได้มาก อันนี้จริงอยู่แต่คืออะไรบอกเองว่าถ้านั่งมากๆแต่ไม่ไหวก็ไม่ได้อะไร แล้วมาบอกทำให้มากไปเลย ขัดแย้งกันสุดผมเจอเรื่องแบบนี้จนผมบอกตัวเองว่า ถ้ามีเงินเก็บเหลือเยอะๆนะ ผมจะซื้อหนังสือพระไตรปิฏก กับหนังสือพุทธวจนมา เอามาอ่านให้หมดอันไหนที่ว่าดีแล้วออกบวชในวัดป่าจะเทศน์ธรรมให้แค่ครอบครัวแล้วพอเลย ไม่อยากฟังคำคนอื่นละพวกเขาทำคำสอนพระพุทธเจ้าขัดแย้งกันเอง แล้วบอกตัวเองมีสติ บอกตัวเองเป็นบัณทิตที่ควรคบ ถ้าหากต้องคบบัณทิตแล้วเจออะไรแบบนี้ผมอยู่คนเดียวศึกษาแล้วปฎิบัติด้วยตัวเองดีกว่า