เมื่อถูกปฏิบัติไม่เป็นธรรม.
จขกทเป็นข้าราชการที่ได้ถูกย้ายเมื่อไม่กี่เดือนที่ผ่านมา และความรับผิดชอบ ปริมาณงาน สูง และซับซ้อนขึ้น รวมถึง สภาพแวดล้อมการทำงานที่แย่ลงมาก เพราะงานล้น คนก็คอยจะเกี่ยง โยนงาน การถูกจับตามองตลอดเวลาจากหัวหน้า อีกทั้งอีกคนแม้จะมีหน้าที่ทำงาน2 หน้าที่เหมือนเราแต่ไม่โดนย้าย และไม่โดนทำงาน 2 หน้าที่
เริ่มมีอาการแปลกๆ
จขกท. สังเกตว่า ตัวเองมีอาการแปลกๆ เช่น ในครั้งที่เจ้านายมาบอก จิตใจ ดิ่งวูบ นอนไม่หลับทั้งคืน ไมเกรนขึ้น จขกท. ยังพยายามคิดว่าไม่น่าจะเป็นอะไรมาก ก็อดทนสู้ไปก่อน
ร่างกายส่งสัญญาณเตือน แต่ไม่รู้ตัว แต่พอเวลาผ่านไป อาการผิดปกติเช่น ตื่นกลางคืนบ่อยขึ้น deep sleep ลดลง ดูยูทูปหรือโซเชียลก็เบื่อไปหมด กินเยอะแต่เป็นความรู้สึกว่ายัดอาหารเข้าปากให้รู้สึกดี แต่ก็ยังไม่คิดอะไร แต่ก็รู้สึกว่าเครียดมาก
อยากตาย
ยิ่งพยายามอดทน เรากลับยิ่งเครียดขึ้น อาการอื่นๆยังรุมเร้า แต่ก็ยังไม่รู้ตัว ทว่าอาการที่ทำให้ จขกท. กังวลและเอะใจคือ ความคิดว่า "อยากตาย" เกิดขึ้นทั้งวัน โดยไม่ตั้งใจ และไม่สามารถควบคุมมันได้ และความทรมานทางจิตใจที่ไม่มีใครเข้าใจ ปรึกษาที่บ้านไม่ได้ .
มีแนวโน้มฆ่าตัวตาย
จขกท.หาแบบทดสอบประเมินตนเองmental health self assessment จากเว็บต่างประเทศ รวมถึง ของกรมสุขภาพจิต
https://dmh.go.th/services/eservice.asp ซึ่งได้ผลออกมาในแนวทางเดียวกันคือ สภาพแย่มาก ควรปรึกษาแพทย์ด่วน
พบจิตแพทย์
จขกท.กูเกิ้ลหารพ.ในเครือ กรมสุขภาพจิตที่น่าจะพอไปได้ และตัดสินใจ โทรไปนัด รพ. สมเด็จเจ้าพระยาคลองสาน ซึ่งใช้เวลาเป็นเดือนถึงจะได้พบหมอ (ที่จริงก็สงสัยว่า ถ้าคนกำลังจะฆ่าตัวตายหนักๆ คงไม่รอ 1 เดือน คงเลือกตายไปเลย) ระหว่างนี้ได้ลองส่งข้อความ ไปถามสายด่วนสุขภาพจิต ในเฟซบุ๊ก อย่าง ผลการคัดกรอง แต่คำตอบก็เป็นพวก คำตอบสำเร็จกลางๆ ว่า "คิดน่าจะเจออะไรหลายๆอย่าง ลองเทคนิคผ่อนคลายพวกนี้ดู และควรพบแพทย์"
กินยาต้านซึมเศร้าเป็นครั้งแรก
พอได้พบแพทย์ตามนัด คือ ยื่นบัตร ปชช. แจ้งอาการ พร้อม เอาผลคัดกรองปริ้นท์ไปให้เขาดู เพื่อให้ จนท./แพทย์ทำงานง่ายขึ้น จิตแพทย์ก็จะสอบถามอาการ ประวัติ ซึ่งผลวินิจฉัย แพทย์เห็นว่าเป็นอาการของโรคจิตเวช Adjustment Disorder จาก ความเครียดอย่างรุนแรง (Severe Stress) ที่เกี่ยวข้องกับงาน จึงให้ยาต้านซึมเศร้า มาทานทุกวัน และถ้าไม่ไหว นอนไม่ได้ ให้ทานยานอนหลับ
ผลของยาต้านซึมเศร้า
ในช่วงสามอาทิตย์แรกความถี่ของความคิดอยากตายลดลง แต่มีความชัดเจนขึ้น และอาการอื่นๆยังมีอยู่ เช่น ไม่มีแรงไม่มีพลังใจดำเนินชีวิต หมดหวังในชีวิตโดยมีความพยายามอย่างเดียวคือประคองให้มีชีวิตต่อไปได้ในแต่ละวัน
แต่ก็หวังให้ชีวิต และทุกๆอย่างจบไปสักที ถ้าไม่ต้องตื่นมาหรือตายไปเลยได้ก็ดี ความสิ้นหวังลามไปถึงเรื่องการใช้ชีวิตว่าตัวเองไร้ความสามารถในการทำงานเพื่อดำรงชีวิต ความรับผิดชอบที่ต้องทำซึ่งคนทั่วไปจัดการได้สบายๆ เรากลับรู้สึกยากและเกินกำลังจนไม่อยากรับรู้ชีวิตใดๆ ซึ่งตอนที่จขกท. ไม่ป่วย จะทำได้ไม่มีปัญหาอันนี้เปนตัวอย่างที่บางอาการก็หนักขึ้น (แก้ไข เพิ่มรายละเอียดอาการโรค)
ปรับยาเพิ่ม
หมอนัดปรับยาในช่วงแรก3อาทิตย์ ซึ่งหมอปรับเพิ่มโดสยา ในช่วงที่ผ่านมา พบว่า สำหรับแพทย์คนที่รักษาอยู่การใช้ รายงานอาการ โดยแบบคัดกรองเป็นไกด์ไลน์จะช่วยให้สะดวกรวดเร็วกว่า เข้าใจว่าคนไข้เยอะ หมอจะดูนาฬิกาบ่อยมาก การเตรียมว่า เรามีอาการอะไรที่เป็นปัญหา แล้วอยากให้แพทย์ช่วยปรับ ด้วยยา หรือวิธีอื่นตรงไหนก็จะรวดเร็วขึ้นด้วยครับ แต่ก็เตรียมใจไว้ว่า ระบบราชการ ก.พ. และ ผู้บริหารไม่เหลียวแลคนอยู่แล้ว ถ้าสุดจริงๆก็คงตาย หรือลาออกครับ
******
กระทู้นี้มีจุดประสงค์เพื่อ เป็นวิทยาทานแก่เพื่อนๆที่อาจจะสงสัยว่า ตัวเองอ่อนแอหรือเปล่า
และ หรือ มีอาการที่ใกล้เคียงกันจากการทำงาน เพื่อจะได้เห็นขั้นตอนดังนี้ครับ
1. การตระหนักถึงอาการจิตเวชจากการทำงาน ซึ่งน่าจะเป็นกันหลายคน
2. ถ้าสงสัยว่าเป็น ควรจะเช็คตัวเองอย่างไร ซึ่งเบื้องต้นผม แปะ ลิ้งค์คัดกรองไว้ให้แล้วครับ
3. ถ้าผลชัดเจน จะมีขั้นตอนหาหมอได้อย่างไร
4. การรักษาเป็นอย่างไร ต้องกินยาอย่างไรบ้าง
5. ***คุณคนอ่านที่ทรมานอยู่ คุณไม่ได้เป็นอยู่คนเดียวครับ ผมหวังว่ากระทู้นี้อย่างน้อยทำให้คุณทดสอบสุขภาพจิตดูเพื่อหาทางลดความทรมานในจิตใจ ไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง***
6. ไม่ได้มุ่งที่จะตำหนิที่ทำงานครับ ด้วยเข้าใจระบบราชการส่วนกลางที่งานล้น คนน้อย ค่าใช้จ่ายเงินเดือนสูงจนจ้างคนเพิ่มไม่ได้ อัตรากำลังถูกฟรีซ ทำให้การจัดกำลังคนแทบเป็นไปไม่ได้ แต่พื้นหลังที่ยกมา เพียงเพื่อพอให้เห็นการเริ่มต้นของโรคในกระทู้นี้โดยคร่าวๆครับ
7. ขอเป็นกำลังใจให้เพื่อนๆที่ทรมานอยู่ และหากรู้สึกว่าตัวเองแปลกไปอย่างชัดเจน ขอให้ลองทำแบบคัดกรอง เพื่อให้เรา เห็นปัญหาชัดเจนขึ้น และจะได้นำไปสู่การหาทางบรรเทาความทรมานที่คุณเจออยู่ครับ
ขอบคุณที่สละเวลาอ่านกระทู้จนจบครับ
รีวิว การเป็นโรคจิตเวช จากการทำงาน
จขกทเป็นข้าราชการที่ได้ถูกย้ายเมื่อไม่กี่เดือนที่ผ่านมา และความรับผิดชอบ ปริมาณงาน สูง และซับซ้อนขึ้น รวมถึง สภาพแวดล้อมการทำงานที่แย่ลงมาก เพราะงานล้น คนก็คอยจะเกี่ยง โยนงาน การถูกจับตามองตลอดเวลาจากหัวหน้า อีกทั้งอีกคนแม้จะมีหน้าที่ทำงาน2 หน้าที่เหมือนเราแต่ไม่โดนย้าย และไม่โดนทำงาน 2 หน้าที่
เริ่มมีอาการแปลกๆ
จขกท. สังเกตว่า ตัวเองมีอาการแปลกๆ เช่น ในครั้งที่เจ้านายมาบอก จิตใจ ดิ่งวูบ นอนไม่หลับทั้งคืน ไมเกรนขึ้น จขกท. ยังพยายามคิดว่าไม่น่าจะเป็นอะไรมาก ก็อดทนสู้ไปก่อน
ร่างกายส่งสัญญาณเตือน แต่ไม่รู้ตัว แต่พอเวลาผ่านไป อาการผิดปกติเช่น ตื่นกลางคืนบ่อยขึ้น deep sleep ลดลง ดูยูทูปหรือโซเชียลก็เบื่อไปหมด กินเยอะแต่เป็นความรู้สึกว่ายัดอาหารเข้าปากให้รู้สึกดี แต่ก็ยังไม่คิดอะไร แต่ก็รู้สึกว่าเครียดมาก
อยากตาย
ยิ่งพยายามอดทน เรากลับยิ่งเครียดขึ้น อาการอื่นๆยังรุมเร้า แต่ก็ยังไม่รู้ตัว ทว่าอาการที่ทำให้ จขกท. กังวลและเอะใจคือ ความคิดว่า "อยากตาย" เกิดขึ้นทั้งวัน โดยไม่ตั้งใจ และไม่สามารถควบคุมมันได้ และความทรมานทางจิตใจที่ไม่มีใครเข้าใจ ปรึกษาที่บ้านไม่ได้ .
มีแนวโน้มฆ่าตัวตาย
จขกท.หาแบบทดสอบประเมินตนเองmental health self assessment จากเว็บต่างประเทศ รวมถึง ของกรมสุขภาพจิต https://dmh.go.th/services/eservice.asp ซึ่งได้ผลออกมาในแนวทางเดียวกันคือ สภาพแย่มาก ควรปรึกษาแพทย์ด่วน
พบจิตแพทย์
จขกท.กูเกิ้ลหารพ.ในเครือ กรมสุขภาพจิตที่น่าจะพอไปได้ และตัดสินใจ โทรไปนัด รพ. สมเด็จเจ้าพระยาคลองสาน ซึ่งใช้เวลาเป็นเดือนถึงจะได้พบหมอ (ที่จริงก็สงสัยว่า ถ้าคนกำลังจะฆ่าตัวตายหนักๆ คงไม่รอ 1 เดือน คงเลือกตายไปเลย) ระหว่างนี้ได้ลองส่งข้อความ ไปถามสายด่วนสุขภาพจิต ในเฟซบุ๊ก อย่าง ผลการคัดกรอง แต่คำตอบก็เป็นพวก คำตอบสำเร็จกลางๆ ว่า "คิดน่าจะเจออะไรหลายๆอย่าง ลองเทคนิคผ่อนคลายพวกนี้ดู และควรพบแพทย์"
ผลของยาต้านซึมเศร้า
ในช่วงสามอาทิตย์แรกความถี่ของความคิดอยากตายลดลง แต่มีความชัดเจนขึ้น และอาการอื่นๆยังมีอยู่ เช่น ไม่มีแรงไม่มีพลังใจดำเนินชีวิต หมดหวังในชีวิตโดยมีความพยายามอย่างเดียวคือประคองให้มีชีวิตต่อไปได้ในแต่ละวัน
แต่ก็หวังให้ชีวิต และทุกๆอย่างจบไปสักที ถ้าไม่ต้องตื่นมาหรือตายไปเลยได้ก็ดี ความสิ้นหวังลามไปถึงเรื่องการใช้ชีวิตว่าตัวเองไร้ความสามารถในการทำงานเพื่อดำรงชีวิต ความรับผิดชอบที่ต้องทำซึ่งคนทั่วไปจัดการได้สบายๆ เรากลับรู้สึกยากและเกินกำลังจนไม่อยากรับรู้ชีวิตใดๆ ซึ่งตอนที่จขกท. ไม่ป่วย จะทำได้ไม่มีปัญหาอันนี้เปนตัวอย่างที่บางอาการก็หนักขึ้น (แก้ไข เพิ่มรายละเอียดอาการโรค)
ปรับยาเพิ่ม
หมอนัดปรับยาในช่วงแรก3อาทิตย์ ซึ่งหมอปรับเพิ่มโดสยา ในช่วงที่ผ่านมา พบว่า สำหรับแพทย์คนที่รักษาอยู่การใช้ รายงานอาการ โดยแบบคัดกรองเป็นไกด์ไลน์จะช่วยให้สะดวกรวดเร็วกว่า เข้าใจว่าคนไข้เยอะ หมอจะดูนาฬิกาบ่อยมาก การเตรียมว่า เรามีอาการอะไรที่เป็นปัญหา แล้วอยากให้แพทย์ช่วยปรับ ด้วยยา หรือวิธีอื่นตรงไหนก็จะรวดเร็วขึ้นด้วยครับ แต่ก็เตรียมใจไว้ว่า ระบบราชการ ก.พ. และ ผู้บริหารไม่เหลียวแลคนอยู่แล้ว ถ้าสุดจริงๆก็คงตาย หรือลาออกครับ
******
กระทู้นี้มีจุดประสงค์เพื่อ เป็นวิทยาทานแก่เพื่อนๆที่อาจจะสงสัยว่า ตัวเองอ่อนแอหรือเปล่า
และ หรือ มีอาการที่ใกล้เคียงกันจากการทำงาน เพื่อจะได้เห็นขั้นตอนดังนี้ครับ
1. การตระหนักถึงอาการจิตเวชจากการทำงาน ซึ่งน่าจะเป็นกันหลายคน
2. ถ้าสงสัยว่าเป็น ควรจะเช็คตัวเองอย่างไร ซึ่งเบื้องต้นผม แปะ ลิ้งค์คัดกรองไว้ให้แล้วครับ
3. ถ้าผลชัดเจน จะมีขั้นตอนหาหมอได้อย่างไร
4. การรักษาเป็นอย่างไร ต้องกินยาอย่างไรบ้าง
5. ***คุณคนอ่านที่ทรมานอยู่ คุณไม่ได้เป็นอยู่คนเดียวครับ ผมหวังว่ากระทู้นี้อย่างน้อยทำให้คุณทดสอบสุขภาพจิตดูเพื่อหาทางลดความทรมานในจิตใจ ไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง***
6. ไม่ได้มุ่งที่จะตำหนิที่ทำงานครับ ด้วยเข้าใจระบบราชการส่วนกลางที่งานล้น คนน้อย ค่าใช้จ่ายเงินเดือนสูงจนจ้างคนเพิ่มไม่ได้ อัตรากำลังถูกฟรีซ ทำให้การจัดกำลังคนแทบเป็นไปไม่ได้ แต่พื้นหลังที่ยกมา เพียงเพื่อพอให้เห็นการเริ่มต้นของโรคในกระทู้นี้โดยคร่าวๆครับ
7. ขอเป็นกำลังใจให้เพื่อนๆที่ทรมานอยู่ และหากรู้สึกว่าตัวเองแปลกไปอย่างชัดเจน ขอให้ลองทำแบบคัดกรอง เพื่อให้เรา เห็นปัญหาชัดเจนขึ้น และจะได้นำไปสู่การหาทางบรรเทาความทรมานที่คุณเจออยู่ครับ
ขอบคุณที่สละเวลาอ่านกระทู้จนจบครับ