การตัดคำว่า สัตว์ มายึดขันธ์ห้า ทิ้งไป ทำให้เกิดความมั่วย้อนแย้งในการปฏิบัติธรรม

จิตไม่ใช่ตัวอุปทาน อุปทานคือตัวขันธ์5 ที่จิตเข้าไปยึด จิตมี อุปทาน มันไม่ใช่จิตเป็นตัวอุปทานเสียเอง อุปทานเพราะอะไร เพราะรูป เวทนา สั๗ญา สังขารวิญญาน ดังนั้นการดับอุปทาน ที่ว่าเหตุเกิดที่จิต ก็ดับที่

ฌานสูตร — ความสิ้นไปแห่งอาสวะเพราะอาศัยฌาน พระพุทธเจ้าตรัสว่า ภิกษุทั้งหลาย ความสิ้นไปแห่งอาสวะทั้งหลายอาศัยการเข้าฌานได้ ไม่ว่าจะเป็นปฐมฌาน ทุติยฌาน ตติยฌาน จตุตถฌาน หรืออรูปฌานทั้งหลาย เช่น อ

สวัสดีค่ะ เราอายุ 19 ปี เราโตมาในครอบครัวที่คุณแม่ชอบเข้าวัดและปฏิบัติธรรม คุณแม่สอนเรามาตั้งแต่เด็ก ทั้งวิชาชีวิตและหลักธรรม ไม่ได้สอนแค่ให้เป็นคนดีหรือถือศีล 5 เท่านั้น แต่ยังสอนการปฏิบัติจริง ๆ

34. นิพฺพานํ ปรมํ สุขํ นิพพานเป็นบรมสุขอย่างยิ่ง ปรารถนาหลุดพ้น..........เกิด-ตาย จมอยู่กับทุกข์หลาย.......ชาติแท้ ปองพระนิพพานหมาย....บรมสุข จงหมั่นเจริญมรรคแล้.....เพื่อแก้อวิชชา ตัณหามลายหมดสิ

คนพวกนี้คิดว่า ตนเองเป็นขันธ์ห้า ซึ่งขันธ์ห้าเกิด/ดับ ตามเหตุปัจจัย ปฏิเสธเรื่อง ธรรมธาตุ (สัตว์ที่ยังมีอวิชชา) แต่หลบไปใช้คำว่า "จิต" แทน จิต เกิดจากการทำงานของขันธ์ห้า จิต คือสิ่งที่เวีย

การพิจารณาขันธ์ 5 และความแตกต่างระหว่างการดูกายกับการดูจิต การพิจารณาขันธ์ 5 อันได้แก่ รูป เวทนา สัญญา สังขาร และวิญญาณนั้น ถูกกล่าวถึงว่าเป็นเพียง "อาการ" หรือ "จิตนอก" ที่เรามัก

ไม่ได้ชวนทะเลาะน่ะครับ ขอผู้รู้โปรดแสดงธรรมให้หน่อยครับ ถ้าทุกคนไม่มีขันธ์5แล้วจิตเหมือนกัน แสดงว่าจิตเป็นอนัตตา เป็นแค่ธาตุๆหนึ่ง หากไม่มีขันธ์5แล้วจิตมีลักษณะเฉพาะตัว จิตแต่ละคนต่างกัน เป็นปัจเจกแสด

คนไม่ศึกษาพระพุทธศาสนา ส่วนมากหลงยึด รูป (กาย) เป็นเรา นักท่องตำรา ยึดเอาจิตเป็นวิญญาณขันธ์ยึดจิตเป็นขันธ์ 5 ผู้ปฏิบัติจนเห็นธรรม จิตแยกออกจากขันธ์ 5 แต่เป็นอมตธาตุหรือธรรมธาตุรวมกับความว่างบริสุทธิ

พระไตรปิฎก เล่มที่ ๑๔ พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๖ มัชฌิมนิกาย อุปริปัณณาสก์ จิตของเราหลุดพ้นแล้ว เพราะสิ้น สำรอก ดับสละ และสลัดคืนในวิญญาณในอุปาทานขันธ์ ๕ นี้ ข้าพเจ้ารู้แจ้งวิญญาณแล้วแลว่า ไม่มีกำลัง