พลเดินออกไปถาม 6 หนุ่มที่บุกเข้ามา
"มีอะไรกันเหรอครับ ทำไมถึงมากันมากขนาดนี้"
คนที่เดินเข้ามาตอบพลคือวิทูร
"มีคำถามอยากจะถามหน่อย ทำไมงบของชมรมบาส
ถึงไหลมาที่นี่ได้"
"มีอะไรเข้าใจผิดกันรึเปล่าครับ
พวกเราได้รับงบจากสภานักศึกษานะครับ
ไม่ใช่ชมรมบาส"
วิทูรเริ่มหงุดหงิด "ทางเราเช็คแล้ว พบว่างบเราที่ควรจะได้
มันไหลมาที่นี่" เสียงของเขาเริ่มแข็งกร้าวขึ้น
"สรุปอย่างนั้นไม่ได้นะครับ" พลังช่วยเข้ามาพูด
"งบมันไหลไปไหลมาไม่ได้นะครับ
มันขึ้นอยู่กับการพิจารณาของสภานักศึกษา
พวกคุณเข้าใจผิดแล้วครับ"
มีเสียงตะโกนมาจากด้านหลัง
"ถ้าพูดดีๆไม่รู้เรื่อง ก็คงต้องใช้กำลัง"
เสียงนั้นคือเสียงของชัชที่กำลังเริ่มหงุดหงิด
โรบินพูดขึ้นบ้าง "พวกนายจะมาใช้กำลังที่นี่ไม่ได้นะ
พวกเราต่างอยู่ในมหาลัยเดียวกัน
การพิจารณางบก็มีกฎของมัน ถ้าคิดจะใช้กำลัง
ฉันว่าพวกนายคิดผิดแล้ว พวกนายกลับไปดีกว่า
จะได้ไม่เดือดร้อน"
คำพูดของโรบินทำให้ชัชหงุดหงิดมาก
ชัชเริ่มไม่พอใจมากขึ้น
สำหรับชัชแล้ว เขารู้สึกว่างบของชมรมคณิตศาสตร์ที่ได้
มันเยอะเกินไป ส่วนชมรมบาสของเขา ได้งบน้อยมาก
ขณะที่ชัชกำลังจะเดินเข้าหาโรบิน
ก็มีเสียงหนึ่งมาตะโกนห้ามทัพไว้ก่อน
"ฉันว่าชมรมคณิตศาสตร์พูดถูกนะ"
พูดจบ ชายหนุ่มคนนั้นก็เดินเข้ามา
"ชมรมคณิตศาสตร์พูดถูกทุกอย่าง
ถ้าพวกนายอยากหาเรื่อง ควรไปหาเรื่องที่สภานักศึกษา
น่าจะดีกว่า"
วิทูรฉุนมาก "แล้วนายเป็นใคร มา
อะไรด้วย"
ชายหนุ่มคนนั้นตอบว่า "ฉันชื่อมนัส จากชมรมฟุตบอล"
พอได้ยินชื่อ วิทูรรู้สึกคุ้นๆ อ๋อ ไอ้นี่ๆเอง
ที่เคยเป็นนักเลงมาก่อน แต่พอมาเอาดีทางฟุตบอล
มันก็ได้ดิบได้ดีทันตาเห็น
วิทูรไม่อยากยุ่งกับมนัสเพราะรู้ว่ามนัสมีพวกเยอะมาก
ไม่ว่าจะในมหาวิทยาลัยหรือนอกมหาวิทยาลัย
การพยายามเป็นคู่อริกับมนัสอาจทำให้ชมรมบาส
ย่ำแย่ไปมากกว่านี้
คิดได้ดังนั้น วิทูรจึงพาพรรคพวกกลับไปที่ชมรมบาส
พอพวกนั้นกลับไปแล้ว พลจึงเดินมาหามนัส
"ขอบคุณมากๆเลยนะครับที่มาช่วยพวกเราไว้ทัน
ไม่งั้นคงเกิดเรื่องใหญ่แน่"
"ไม่เป็นไรหรอก ฉันผ่านมา เห็นเกือบจะมีเรื่องกัน
ก็เลยเข้ามาขวาง"
"ถ้าไม่ได้คุณช่วยไว้ ยังนึกไม่ออกเลยว่า
จะเกิดอะไรขึ้นบ้าง"
"ไม่เป็นไรหรอก พวกเราคนกันเอง
อยู่มหาลัยเดียวกัน ก็ต้องช่วยเหลือกัน
งั้นฉันไปก่อนนะ ถึงเวลาต้องซ้อมบอลแล้ว"
มนัสเดินออกจากชมรมคณิตศาสตร์
โดยทุกคนโค้งส่งเขา
.............................................................
หลังจากหาเรื่องชมรมคณิตศาสตร์ไม่ได้
วิทูรกับพวกเลยบุกไปยังสภานักศึกษา
การบุกมาครั้งนี้ มีนักศึกษาไม่กี่คนที่อยู่ตรงด้านหน้า
พอเห็นพวกวิทูรบุกมา พวกเขาก็กลัวกันใหญ่
"ไอ้ประธานสภาคนใหม่อยู่ไหนวะ ออกมานี่หน่อย
ฉันมีเรื่องจะคุยด้วย" วิทูรตะโกนเสียงดังมาก
ไม่นานนักก็มีชายหนุ่มเดินออกมา
"ฉันนี่แหละ ประธานสภานักศึกษาคนใหม่
พวกนายมีเรื่องอะไรไม่ทราบ มีอะไร ว่ามาเลย"
12 ลูกผู้ชายกระหายรัก ตอนที่ 2 รูปหล่อขอขวาง
พลเดินออกไปถาม 6 หนุ่มที่บุกเข้ามา
"มีอะไรกันเหรอครับ ทำไมถึงมากันมากขนาดนี้"
คนที่เดินเข้ามาตอบพลคือวิทูร
"มีคำถามอยากจะถามหน่อย ทำไมงบของชมรมบาส
ถึงไหลมาที่นี่ได้"
"มีอะไรเข้าใจผิดกันรึเปล่าครับ
พวกเราได้รับงบจากสภานักศึกษานะครับ
ไม่ใช่ชมรมบาส"
วิทูรเริ่มหงุดหงิด "ทางเราเช็คแล้ว พบว่างบเราที่ควรจะได้
มันไหลมาที่นี่" เสียงของเขาเริ่มแข็งกร้าวขึ้น
"สรุปอย่างนั้นไม่ได้นะครับ" พลังช่วยเข้ามาพูด
"งบมันไหลไปไหลมาไม่ได้นะครับ
มันขึ้นอยู่กับการพิจารณาของสภานักศึกษา
พวกคุณเข้าใจผิดแล้วครับ"
มีเสียงตะโกนมาจากด้านหลัง
"ถ้าพูดดีๆไม่รู้เรื่อง ก็คงต้องใช้กำลัง"
เสียงนั้นคือเสียงของชัชที่กำลังเริ่มหงุดหงิด
โรบินพูดขึ้นบ้าง "พวกนายจะมาใช้กำลังที่นี่ไม่ได้นะ
พวกเราต่างอยู่ในมหาลัยเดียวกัน
การพิจารณางบก็มีกฎของมัน ถ้าคิดจะใช้กำลัง
ฉันว่าพวกนายคิดผิดแล้ว พวกนายกลับไปดีกว่า
จะได้ไม่เดือดร้อน"
คำพูดของโรบินทำให้ชัชหงุดหงิดมาก
ชัชเริ่มไม่พอใจมากขึ้น
สำหรับชัชแล้ว เขารู้สึกว่างบของชมรมคณิตศาสตร์ที่ได้
มันเยอะเกินไป ส่วนชมรมบาสของเขา ได้งบน้อยมาก
ขณะที่ชัชกำลังจะเดินเข้าหาโรบิน
ก็มีเสียงหนึ่งมาตะโกนห้ามทัพไว้ก่อน
"ฉันว่าชมรมคณิตศาสตร์พูดถูกนะ"
พูดจบ ชายหนุ่มคนนั้นก็เดินเข้ามา
"ชมรมคณิตศาสตร์พูดถูกทุกอย่าง
ถ้าพวกนายอยากหาเรื่อง ควรไปหาเรื่องที่สภานักศึกษา
น่าจะดีกว่า"
วิทูรฉุนมาก "แล้วนายเป็นใคร มา
ชายหนุ่มคนนั้นตอบว่า "ฉันชื่อมนัส จากชมรมฟุตบอล"
พอได้ยินชื่อ วิทูรรู้สึกคุ้นๆ อ๋อ ไอ้นี่ๆเอง
ที่เคยเป็นนักเลงมาก่อน แต่พอมาเอาดีทางฟุตบอล
มันก็ได้ดิบได้ดีทันตาเห็น
วิทูรไม่อยากยุ่งกับมนัสเพราะรู้ว่ามนัสมีพวกเยอะมาก
ไม่ว่าจะในมหาวิทยาลัยหรือนอกมหาวิทยาลัย
การพยายามเป็นคู่อริกับมนัสอาจทำให้ชมรมบาส
ย่ำแย่ไปมากกว่านี้
คิดได้ดังนั้น วิทูรจึงพาพรรคพวกกลับไปที่ชมรมบาส
พอพวกนั้นกลับไปแล้ว พลจึงเดินมาหามนัส
"ขอบคุณมากๆเลยนะครับที่มาช่วยพวกเราไว้ทัน
ไม่งั้นคงเกิดเรื่องใหญ่แน่"
"ไม่เป็นไรหรอก ฉันผ่านมา เห็นเกือบจะมีเรื่องกัน
ก็เลยเข้ามาขวาง"
"ถ้าไม่ได้คุณช่วยไว้ ยังนึกไม่ออกเลยว่า
จะเกิดอะไรขึ้นบ้าง"
"ไม่เป็นไรหรอก พวกเราคนกันเอง
อยู่มหาลัยเดียวกัน ก็ต้องช่วยเหลือกัน
งั้นฉันไปก่อนนะ ถึงเวลาต้องซ้อมบอลแล้ว"
มนัสเดินออกจากชมรมคณิตศาสตร์
โดยทุกคนโค้งส่งเขา
.............................................................
หลังจากหาเรื่องชมรมคณิตศาสตร์ไม่ได้
วิทูรกับพวกเลยบุกไปยังสภานักศึกษา
การบุกมาครั้งนี้ มีนักศึกษาไม่กี่คนที่อยู่ตรงด้านหน้า
พอเห็นพวกวิทูรบุกมา พวกเขาก็กลัวกันใหญ่
"ไอ้ประธานสภาคนใหม่อยู่ไหนวะ ออกมานี่หน่อย
ฉันมีเรื่องจะคุยด้วย" วิทูรตะโกนเสียงดังมาก
ไม่นานนักก็มีชายหนุ่มเดินออกมา
"ฉันนี่แหละ ประธานสภานักศึกษาคนใหม่
พวกนายมีเรื่องอะไรไม่ทราบ มีอะไร ว่ามาเลย"