ทำไมคนสมัยพุทธกาลถึงบรรลุธรรมเยอะมากกว่าคนสมัยนี้

https://youtu.be/Q4TXcJHKOQ4?si=QRGhclFd9p3SikQc สวรรค์ กลายเป็น เรื่องนิยายแต่งใหม่ หลังพุทธปรินิพพาน ที่ไปเอามาจากพราหมณ์ แถมยัง เอาเทพเจ้าของพราหมณ์มาสวามิภักดิ์ ต่อพระพุทธเจ้าเสียอีก โดยฝีมือนัก

สรุปเรื่อง ภัพพสัตว์, เวไนยสัตว์, ไตรเหตุกบุคคล, ทวิเหตุกบุคคล และอเหตุบุคคล 1. ภัพพสัตว์ และ เวไนยสัตว์ ภัพพสัตว์: หมายถึงสัตว์ที่มีศักยภาพในการบรรลุธรรม&

ในสมัยพุทธกาล ท่านอนาถบิณฑิกเศรษฐีที่เป็นพ่อค้าสามารถบรรลุโสดาบันได้ แสดงว่าท่านอย่างน้อยต้องรกษาศีลห้าไว้ได้ครบถ้วน ในสมัยนี้คิดว่าจะมีพ่อค้าแม่ค้าที่รักษาศีลห้าครบถ้วนและประพฤติตนจนได้โสดาบันไหม โดย

อันบุรุษผู้มีความสามารถเลิสลํ้า แต่ไร้ซึ่งอำนาจก็ไม่อาจบงการไพร่ผู้เลวแม้สักคนหนึ่งต้นไม้เตี้ยเล็กแต่งอกบนผาสูง ก็อาจเย้ยหยันทัศนียภาพเบื้องล่างเป็นพันวาเพราะสถิตอยู่ในที่สูงกว่า จึงมีสถานะสูงส่งเหนือ

ตั้งแต่โสดาบันขึ้นไป ผลดีคืออะไร ใครรู้บ้าง อย่าง ในสมัยพุทธกาล พอบอกว่า ท่านนี้บรรลุโสดาบันแล้ว แต่ก็ยังร้องไห้อยู่ แล้วมีผลดีอย่างไร คือถ้าถึงขั้นโคตรภูบุคคล ขาข้างหนึ่งอยู่โลกียะ ขาอีกข้างอยู่โลก

เมื่อครั้งพุทธกาลเลยครับ .. ยุคหลังคงหายาก ../ 1. อริยะสงฆ์ อริยะบุคคล ..ในยุคหลังคงยาก เพราะดูแล้ว ..ลำพังแค่คุณสมบัติที่เราๆ ท่านๆ น่าจะเข้าใจง่ายที่สุด คือต้องถือเอา "พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์