สวัสดีค่ะก็ตามหัวข้อเลยหนูไม่อยากคุยกับแม่มันอาจจะดูเหมือนหนูแย่นะแต่มันมีเหตุหนูไม่อยากได้อะไรเลยหนูอยากได้แต่ที่เข้าใจหนูไม่ต้องเข้มงวดมากแต่หนูก็ไม่ได้จะบอกว่าอยากได้แม่ที่ตามใจแต่ว่าบางครั้งแม่ก็จู้ขี้มากเกินไปค่ะรู้ค่ะว่าที่แม่ทำแบบนั้นเพราะอบากให้สิ่งที่ดีที่สุดกับเราแต่บางครั้งมันก็เกินไปจริงๆนั่นแหละค่ะน่แหละค่ะอีก1สาเหตุที่หนูไม่อยากคุยกับแม่มีครั้งนึงค่ะที่หนูไปต่างจังหวัดกับพ่อแม่พ่อแม่คุยกันเสียงดังคุยด้วยกันอย่างสนุกหนูก็เลยคุยด้วยพอหนูพูดขึ้นมาเพีงไม่กี่คำรถก็เงียบละกลังจากนั้นก็ไม่มีใครพูดอะไรเลยในรถมีแต่ความเงียบปลกคุมหนูจึงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเล่นละนี่ก็เป็นละนี่ก็เป็นอีกสาเหตที่ไม่อยากคุยกับพ่อแม่ละมีครั้งนึงที่หนูตั้งใจสอบมากๆเพื่อที่จะให้แม่ภูมิใจและชื่นชมแต่สิ่งที่แม่ตอบกลับมาคือบอกว่าหนูฟลุ๊ค ลอกเพื่อน ตอนนั้นคือหนูงงมากๆไม่มีแม้แต่คำชมหรืออะไรละนี่ก็คือสาเหตุที่หนูมีอะไรไม่บอกแม่หนูแค่ต้องการคำชมทุกๆวันหลังจากหนูกลับจากโรงเรียนหนูก็กินข้าวอาบน้ำละก็เข้าห้องนอนของกนูละไม่ออกไปยุ่งกับใครเพราะหนูไม่รู้ว่าหนูจะออกไปทำไมออกไปก็เหมือนเป็นอากาศที่ไม่มีใครสนใจหนูก็เลยเลือกที่จะอยู่ในห้องละไม่คุยไม่ยุ่งกับใคร
ไม่อยากคุยกับแม่