ขอพื้นที่เล็กๆตรงนี้ระบายหน่อยนะคะ ตอนนี้หนูอายุ15 เก็บไว้ในใจไม่ไหวจริงๆ
ตอนนั้นตั้งแต่ที่หนูจำความได้ แม่หนูเล่าให้ฟังว่า เขาเคยเอามีดจะมาปาดคอแม่หนูด้วยค่ะ เคยขู่ทำร้ายร่างกาย ทำสารพัดต่างๆ แต่ตอนนั้นหนูไม่รู้ว่าไปมีปัญหากับใคร หนูรู้แค่ว่า เขาคิดว่าแม่หนูไปมีชู้ ไปมีคนอื่นแล้วเอามานอนอยู่บ้าน ซึ่งปัจจุบันก็ยังเป็นอยู่ ทะเลาะกันมาเรื่อยๆ จนวันนึงตอนนั้นทะเลาะกัน เขาก็พูดเรื่องเดิมค่ะเรื่องไปมีชู้ ไม่เคยช่วยทำงานหาเงิน แต่จริงๆแม่หนูทำนะคะ แล้วก็มาทำร้ายร่างกายอีกจนหนูเห็นกับตาแบบจริงๆ แม่หนูตะโกนออกมาจากห้องให้ไปช่วย ตอนนั้นหนูคิดแค่ว่า อย่าทำอะไรแบบที่เคยทำอีกนะ พอหนูเปิดเข้าห้องไป ช็อคเลย น้ำตาหนูแทบไม่อยากไหลแล้ว เพราะมันหลายครั้งจนหนูรู้สึกชินชาไปหมดแล้ว ตอนนั้นหนูทำได้แค่แยกเขาออกจากกัน และก็พาแม่เข้ามานอนในห้องของหนู แล้วเขาก็ตามมาเตะมาถีบ แล้วก็มานั่งบ่นให้ฟังข้างห้อง แล้วเขาก็เดินไปเก็บเสื้อผ้าใส่กระเป๋าเตรียมจะไป จน5ทุ่ม เขาก็เดินเข้ามาด่า มาขู่แม่หนู แล้วก็มาเอาเงินไป เดินมาถามหากุญแจรถ เพราะเขาจะไปที่บ้านแม่เขา แต่เขาได้แต่เงินไป กุญแจรถไม่ได้ เขาก็เลยตัดสินใจกลับไปห้องเขาเพราะเหมือนเขาจะพอใจที่ได้เงินแล้ว พอวันต่อมาก็เป็นอีกเรื่อยไปจนครบอาทิตย์กว่าๆ ตอนนั้นหนูเหมือนจะเป็นบ้าเลยค่ะ ไม่มีสติคิดอะไรแล้ว ตอนไปเรียนก็ชอบเหม่อคิดว่าแม่จะเป็นอะไรมากมั้ยพอจบอาทิตย์นั้นแต่ยังไม่ดีกัน100%หรอกค่ะเขาชอบพึมพำด่าแม่หนูตอนทำอะไรคนเดียวที่ที่ไม่มีใครได้ยินจนตอนนี้ปัจจุบันก็เป็น เหมือนเค้าแค้นอะไรนักหนาก็ไม่ไม่รู้ เขาเป็นแบบนี้มาเกือบ20ปีแล้วค่ะ แม่หนูทนจนไม่รู้จะทนยังไงแล้ว หนูก็อยากจะพาแม่ออกจากความสัมพันธ์นี้เหมือนกัน แม่เคยให้เงินให้เขาออกไปจากชีวิตแล้วหลายครั้ง แต่เขาก็วนกลับมาง้อแม่หนูเหมือนเดิม...หนูอยากให้เขาออกไปจากชีวิต หนูไม่อยากมานั่งคิดทุกวันว่า วันนี้จะทะเลาะกันอีกรึป่าว อย่าทะเลาะกันอีกเลยนะ เพราะแค่เรื่องเรียนหนูก็เหนื่อยแล้ว ยังต้องมาคิดอะไรแบบนี้อีกแล้วก็หนูไม่เคยอยากเรียกเขาว่าพ่อเลยนะคะ หนูคิดว่าเขาไม่ควรได้รับคำนี้ออกมาจากปากของลูกซึ่งตอนนี้หนูก็เงียบใส่เขาหนูเกลียดเขามากๆๆ จนตอนนี้หนูแทบไม่คุยกับเขาแล้วค่ะ เขาถามอะไรหนูก็เงียบ เพราะหนูเกลียดเขามากๆ เขาก็ชอบบอกหนูเกิดมาเสียชาติเกิดเป็นลูกไม่ดีอกตัญญูเพราะหนูเคยทนไม่ไหวจนพูดคำไม่ดีออกไป ปล.พอกลับมาคิดเรื่องนี้ก็ร้องไห้ทุกที หนูขอแค่ไม่ทะเลาะกันในทุกวันแค่นี้ก็ดีใจไม่กังวลแล้วสำหรับหนู
(
พ่อแม่ทะเลาะกัน
ตอนนั้นตั้งแต่ที่หนูจำความได้ แม่หนูเล่าให้ฟังว่า เขาเคยเอามีดจะมาปาดคอแม่หนูด้วยค่ะ เคยขู่ทำร้ายร่างกาย ทำสารพัดต่างๆ แต่ตอนนั้นหนูไม่รู้ว่าไปมีปัญหากับใคร หนูรู้แค่ว่า เขาคิดว่าแม่หนูไปมีชู้ ไปมีคนอื่นแล้วเอามานอนอยู่บ้าน ซึ่งปัจจุบันก็ยังเป็นอยู่ ทะเลาะกันมาเรื่อยๆ จนวันนึงตอนนั้นทะเลาะกัน เขาก็พูดเรื่องเดิมค่ะเรื่องไปมีชู้ ไม่เคยช่วยทำงานหาเงิน แต่จริงๆแม่หนูทำนะคะ แล้วก็มาทำร้ายร่างกายอีกจนหนูเห็นกับตาแบบจริงๆ แม่หนูตะโกนออกมาจากห้องให้ไปช่วย ตอนนั้นหนูคิดแค่ว่า อย่าทำอะไรแบบที่เคยทำอีกนะ พอหนูเปิดเข้าห้องไป ช็อคเลย น้ำตาหนูแทบไม่อยากไหลแล้ว เพราะมันหลายครั้งจนหนูรู้สึกชินชาไปหมดแล้ว ตอนนั้นหนูทำได้แค่แยกเขาออกจากกัน และก็พาแม่เข้ามานอนในห้องของหนู แล้วเขาก็ตามมาเตะมาถีบ แล้วก็มานั่งบ่นให้ฟังข้างห้อง แล้วเขาก็เดินไปเก็บเสื้อผ้าใส่กระเป๋าเตรียมจะไป จน5ทุ่ม เขาก็เดินเข้ามาด่า มาขู่แม่หนู แล้วก็มาเอาเงินไป เดินมาถามหากุญแจรถ เพราะเขาจะไปที่บ้านแม่เขา แต่เขาได้แต่เงินไป กุญแจรถไม่ได้ เขาก็เลยตัดสินใจกลับไปห้องเขาเพราะเหมือนเขาจะพอใจที่ได้เงินแล้ว พอวันต่อมาก็เป็นอีกเรื่อยไปจนครบอาทิตย์กว่าๆ ตอนนั้นหนูเหมือนจะเป็นบ้าเลยค่ะ ไม่มีสติคิดอะไรแล้ว ตอนไปเรียนก็ชอบเหม่อคิดว่าแม่จะเป็นอะไรมากมั้ยพอจบอาทิตย์นั้นแต่ยังไม่ดีกัน100%หรอกค่ะเขาชอบพึมพำด่าแม่หนูตอนทำอะไรคนเดียวที่ที่ไม่มีใครได้ยินจนตอนนี้ปัจจุบันก็เป็น เหมือนเค้าแค้นอะไรนักหนาก็ไม่ไม่รู้ เขาเป็นแบบนี้มาเกือบ20ปีแล้วค่ะ แม่หนูทนจนไม่รู้จะทนยังไงแล้ว หนูก็อยากจะพาแม่ออกจากความสัมพันธ์นี้เหมือนกัน แม่เคยให้เงินให้เขาออกไปจากชีวิตแล้วหลายครั้ง แต่เขาก็วนกลับมาง้อแม่หนูเหมือนเดิม...หนูอยากให้เขาออกไปจากชีวิต หนูไม่อยากมานั่งคิดทุกวันว่า วันนี้จะทะเลาะกันอีกรึป่าว อย่าทะเลาะกันอีกเลยนะ เพราะแค่เรื่องเรียนหนูก็เหนื่อยแล้ว ยังต้องมาคิดอะไรแบบนี้อีกแล้วก็หนูไม่เคยอยากเรียกเขาว่าพ่อเลยนะคะ หนูคิดว่าเขาไม่ควรได้รับคำนี้ออกมาจากปากของลูกซึ่งตอนนี้หนูก็เงียบใส่เขาหนูเกลียดเขามากๆๆ จนตอนนี้หนูแทบไม่คุยกับเขาแล้วค่ะ เขาถามอะไรหนูก็เงียบ เพราะหนูเกลียดเขามากๆ เขาก็ชอบบอกหนูเกิดมาเสียชาติเกิดเป็นลูกไม่ดีอกตัญญูเพราะหนูเคยทนไม่ไหวจนพูดคำไม่ดีออกไป ปล.พอกลับมาคิดเรื่องนี้ก็ร้องไห้ทุกที หนูขอแค่ไม่ทะเลาะกันในทุกวันแค่นี้ก็ดีใจไม่กังวลแล้วสำหรับหนู