เรื่องที่น่าอายที่สุดในชีวิต

จัดการความอับอายยังไงดีครับ เท้าความเลยคือผมทำงานเป็นช่างในโรงงานแห่งนึง ก่อนเลิกงานก็ได้ไปซ่อมเครื่องตามปกติ  แต่แหกขากว้างไปหน่อย ผมรู้นะครับว่ากางเกงเป้าแตก แต่ไม่คิดว่ากา

เรียน สมาชิกทุกท่านครับ เรื่องนี้เกิดกับหลานสาวผมที่เป็นนักเรียน ม.ปลาย (ผู้กระทำผิด) ผมขอสรุปเหตุการณ์และข้อสงสัยเพื่อขอความเห็นดังนี้ครับ 1. สรุปเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น การกระทำผิด: หลานสาวได้ ไลฟ์ส

เป็นผู้ชายก็เหนื่อยนะครับ บางทีอยู่ๆก็เกิดอารมณ์ขึ้นมาอยากจะปลดปล่อยก็อยากทำนะแต่อาย555 ลุกขึ้นยังไม่กล้าจะลุกเลยครับ พอลุกแล้วมันก็จะตุงเลยครับ อยากจะรู้ว่าเขามีวิธีการจัดการกับอารมณ์นี้กันยังไง555 ห

ผมอยู่ม.5ครับ คือเรื่องมีอยู่ว่าผมแอบไปซื้อนวมกับเพื่อนมาต่อยเล่นกันในคาบ รด.ครับ แต่ครู(พละชาย)ดันตามไปเจอเลยบอกให้กลับโรงเรียนครับ และในตอนที่ทุกคนกลับบ้านกันหมดแล้ว ครูได้เรียกพวกผมไปพบที่ห้องพละ จ

ทุกคนค่ะคือเราอายที่พ่อแม่ทำร้านกลางคืนเราโดนล้อที่ร.รประจำครูก็ยังรังเกียจญาติๆก็ยังหัวเราะเยาะเราตลอดเราหมดกำลังใจมากค่ะไม่กล้าออกไปไหนและไม่อยากไปเรียนเลยค่ะ

เรื่องคือผมไปรด.แล้วผมโดนทำโทษให้ลุกนั่งครั้งแรก30พอได้ครั้งสอง30ก็พอไหวครั้งสามก็แค่20 ต่อมาเรียกรวมแล้วก็ให้ลุกนั่งเพิ่มอีกประมาณ70-80ครั้งพอผมกลับบ้านมาตื่นมาขาปวดมากเดินก็ปวด นั่งก็ปวดทำอะไรไม่ค่อ

ตามหัวข้อเลยครับ เล่าสู่กันฟังนะครับ เรื่องมันมีอยู่ว่าเหตุการณ์ทั้งหมดนี้เป็นเหตุการณ์จริงที่ผมประสบพบเจอกับตัวเองและเพื่อนๆซึ่งปัจจุบันก็ยังเป็นเพื่อนกันอยู่จนถึงทุกวันนี้ ตอนม.4 ผมกับเพื่อนไม่ค

คือสงสัยค่ะว่าครูผช กับนร.หญิงนี่มีสถานะแบบคนคุยกันได้ไหมคะแล้วมันจะมีปัญหาในโรงเรียนไหมคะแบบว่าโดนไล่ออกหรือทำโทษ คือเขาเป็นครูที่สอนเราและปัจจุบันเราก็เรียนกับเขาแต่ตอนนี้สถานะคือคนคุยมันได้หรอคะ

เรื่องคือครูวิชานั้นเขาไม่เห็นนักเรียนมาทำเวรเขตพื้นที่เลยให้ทำโทษโดยการเก็บขวดน้ำ100ขวดพอผู้ปกครองเด็กคนนึงรู้ก็มาคุยแต่เหมือนผู้ปกครองเด็กจะพูดผิดจาก100เป็น300ขวด ครูคนนั้นเลยบอกเด็กนักเรียนห้องนั้น