อายที่พ่อแม่ทำร้านกลางคืน

ในไทยและเกาหลีมีแบบนี้มานานแล้ว คนจนคนผิดปกติ ปกติ บางทีก้อโดนคนรวยเอาเงินซื้อ แล้วจะกดขี่ข่มเหงทำร้าย มองเป็นตัวตลกยังไงก้อได้ เราเป็นเด็กพิเศษผิดปกติ คนรังเกียจ มองเป็นตัวตลกหนักกว่าเเบงค์ อีก แต่ไ

(เรื่องนี้เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นมาตั้งแต่เด็กจนโต ทนไม่ไหวเลยอยากถามค่ะ คิดแล้วเครียด" ตามหัวข้อเลยค่ะ เราโดนแต่คนเกลียดและกลั่นแกล้ง พูดล้อ หัวเราะเยาะอะไรงี้ โดยปกติแล้ว เราเป็นคนพวกที่พูดไม่เก

ตามเรื่องเลยค่ะ แต่ต้องขอเล่าก่อนว่า เราเป็นหลานคนเล็ก แม่มีอดีตที่ไม่ดี เขาท้องก่อนแต่ง ยายก็เลยอาจจะconcernเรื่องนี้เป็นพิเศษ ก่อนหน้านี้ที่คบกับคนอื่นๆก็พยายามปกปิดมาตลอด เพราะยายและญาติๆไม่ต้องการ

​ขออนุญาตมาระบายนะคะอัดอั้นมานานมาก ส่วนตัวเจ้าของเรื่องตอนนี้อยู่มอต้นค่ะ เรื่องมันมีอยู่ว่าเราเป็นคนสายตาเอียงมีภาพซ้อน เริ่มเป็นช่วงป.6ตอนประถมโดนคุณครูประจำชั้นบูลลี่หรือแซะแนวๆนั้นค่ะ ทีแรกก็จะด่

เราเป็นสาวววายค่ะ จิ้นช×ช อ่านฟิค แต่งฟิคในห้อง เรียน ตามภาษาสาวววายทั่วไป แต่พอเพื่อนผช.มาเห็นมันก็จะอุทานว่า "เฮ้ยๆๆๆๆ" ไม่หยุดเลยจนบางทีเราก็อาย เพราะพวกผช.เสียงดังในห้อง บางครั้งพว

ผมเป็นเพียง ผู้ช่วยแนะนำท่านให้พ้นและหัวเราะเยาะเย้ย มัจจุราชความตาย ไร้ความกลัวผู่ป่วยใกล้ตายควรได้ฟัง ขอบคุณความเมตตา พระพุทธเจ้าที่ได้ช่วยให้ ท่านๆเราๆร่าเริงให้กับความตายมัจจุราชแม้อยู่ต่อหน้าก็ตา

"สวัสดี เราเจอปัญหาที่เราไม่สามารถแก้ไขมันได้ ทุกคนไม่ว่าจะพ่อแม่ เพื่อน พี่น้อง ครู ญาติกรือแม้แต่คนในหมู่บ้านเดียวกัน ทุกคนมักทำให้เรากลายเป็นตัวตลกโดนการล้อเรา ครูเราล้อเราเรื่องที่เราเล่นกีฬา

สวัสดีค่ะ เราใฝ่ฝันอยากเป็นครู ตอนนี้เราทำงานสายการศึกษาค่ะ เหลืออีกความฝันที่อยากทำอีกอย่างคือ อยากเป็นนักเขียน และอยากมีหนังสือเป็นนามปากกาของตัวเองสักเล่ม ตอนนี้เริ่มแล้วนะคะ เรื่องนี้เป็นนิยายโรแม