เรื่องน่าอายตอนเรียน

ตามหัวข้อครับ ผมขี้อายมาก เวลาครูให้ออกมาพูดหน้าห้องหรือหน้าเสาธงผมไม่รู้จะทำตัวยังไง ขาสั่น ปากสั่นพูดไม่เป็นภาษา มือสั่น ไม่มีแรงยิ้มไม่ออก หัวใจเต้นแรง ผมกลัวผมอายทุกสายตามองมาที่เรา ผมทำตัวไม่ถูก

ใครยังไม่นอนบ้างคะเนี่ย มาแชร์ประสบการณ์วัยเด็กกันดีกว่า เรื่องฮาๆ หรือไม่ฮา แต่ฝังใจไม่รู้ลืม ประเดิมเลยละกัน ตอนประถมเราเคยรีบไปโรงเรียน วันใส่ชุดพละ แต่ดันใส่"รองเท้านักเรียน" วันนั้นเวร

สวัสดีค่ะเพื่อนๆ ชาวพันทิป วันนี้อยากจะขอแชร์เรื่องราวชีวิต( พื้นที่ระบาย)ในวัยเด็กที่ผ่านมา มันอาจจะเป็นเรื่องที่หนักหน่วงและเจ็บปวดสำหรับเรา แต่ความเจ็บปวดเหล่านั้นคือรากฐานที่แข็งแกร่งที่สุดที่สร้า

สวัสดีค่ะคือวันศุกร์ที่ผ่านมา ตอนเช้าที่กำลังเข้าแถวหน้าเสาธง ตอนครูกำลังจะพูดอบรมนักเรียน จู่ๆครูก็สุ่มเรียกนักเรียนออกมาคนนึงค่ะ ตอนแรกครูสุ่มให้ม.2/1 เลขที่5ออกไปค่ะ แต่ว่าคนนั้นดันไม่มา เขาเลยเปลี

คือเราเป็นคนตัวสั่นง่ายยิ่งอยู่กับคนเยอะๆยิ่งสั่นยืนอยู่เฉยๆขาก็สั่นตอนออกไปพูดหน้าห้องเรียนนี้หนักเลยตัวสั่นจนเสียงก็สั่นตอนประถมเราก็ไปประกวดอะไรต่างๆหรือพูดหน้าห้องก็ไม่เป็นนะมาเริ่มช่วงมัธยมต้นสั่

คนดู: เห้ย!! เห็นแล้วยังไม่เล่าอีก

ผมต้องขึ้นหน้าเสาธง ร้องเพลงชาติ ประชาสัมพันธ์ ต่างๆ กลัวมาก เพราะเปิดเทอมวันแรก นักศึกษาที่ฝึกงานก็จะเข้ามา ร.ร (ผมเป็นเด็กสายอาชีวะ) ก่อนหน้านี้เคยขึ้นพูดมา 3 ครั้งแต่ก็ สั่นมากทุกครั้ง พูดต่อหน้าคน

เรื่องทั้งหมดมันเริ่มจากการไปรับน้อง วัยประถม (ป.5) โดยปกติ โรงเรียนจะจัดให้นักเรียนตั้งแต่ ป.1–ป.6 ทำเวรตอนเช้า เช่น กวาดโรงเรียน เก็บขยะในสถานที่ต่างๆ ล้างห้องน้ำครูและนักเรียน กวาดอาคาร แต่วั