เรื่องน่าอายตอนเรียน

ตามหัวข้อครับ ผมขี้อายมาก เวลาครูให้ออกมาพูดหน้าห้องหรือหน้าเสาธงผมไม่รู้จะทำตัวยังไง ขาสั่น ปากสั่นพูดไม่เป็นภาษา มือสั่น ไม่มีแรงยิ้มไม่ออก หัวใจเต้นแรง ผมกลัวผมอายทุกสายตามองมาที่เรา ผมทำตัวไม่ถูก

ใครยังไม่นอนบ้างคะเนี่ย มาแชร์ประสบการณ์วัยเด็กกันดีกว่า เรื่องฮาๆ หรือไม่ฮา แต่ฝังใจไม่รู้ลืม ประเดิมเลยละกัน ตอนประถมเราเคยรีบไปโรงเรียน วันใส่ชุดพละ แต่ดันใส่"รองเท้านักเรียน" วันนั้นเวร

คือเราเป็นคนตัวสั่นง่ายยิ่งอยู่กับคนเยอะๆยิ่งสั่นยืนอยู่เฉยๆขาก็สั่นตอนออกไปพูดหน้าห้องเรียนนี้หนักเลยตัวสั่นจนเสียงก็สั่นตอนประถมเราก็ไปประกวดอะไรต่างๆหรือพูดหน้าห้องก็ไม่เป็นนะมาเริ่มช่วงมัธยมต้นสั่

สวัสดีค่ะคือวันศุกร์ที่ผ่านมา ตอนเช้าที่กำลังเข้าแถวหน้าเสาธง ตอนครูกำลังจะพูดอบรมนักเรียน จู่ๆครูก็สุ่มเรียกนักเรียนออกมาคนนึงค่ะ ตอนแรกครูสุ่มให้ม.2/1 เลขที่5ออกไปค่ะ แต่ว่าคนนั้นดันไม่มา เขาเลยเปลี

ผมต้องขึ้นหน้าเสาธง ร้องเพลงชาติ ประชาสัมพันธ์ ต่างๆ กลัวมาก เพราะเปิดเทอมวันแรก นักศึกษาที่ฝึกงานก็จะเข้ามา ร.ร (ผมเป็นเด็กสายอาชีวะ) ก่อนหน้านี้เคยขึ้นพูดมา 3 ครั้งแต่ก็ สั่นมากทุกครั้ง พูดต่อหน้าคน

มือสั่น ตอนออกไปพูดหน้าที่สาธารณะ เช่น หน้าเสาธง หรือ แม้กระทั่งในห้องเรียน ทั้งๆที่เราไม่ได้กลัวอะไร เพื่อนก็รู้จักกันดีหมด เนื้อหาก็ไม่ยาก ปรึกษาหมอก็ได้ยาคลายเครียดมากิน แต่เราไม่ได้มีเรื่องเครียด

หลายบริษัท โรงเรียน หรือแม้แต่องค์กรภาครัฐ มักจัดกิจกรรมที่เรียกว่า "ละลายพฤติกรรม" โดยเฉพาะตอนเปิดเทอม เปิดเทรนนิ่ง หรือปฐมนิเทศพนักงานใหม่ บางกิจกรรมก็เป็นแนวตลกๆ เล่นเกม ยืนล้อมวง จับมือ

ตามหามีซีรีส์เกาหลีคะตลกเรื่องที่มีอยู่ว่าเพื่อนเอากางเกงในที่สั่นตามเสียง มาใส่แล้วไปเชียร์ลูกที่โรงเรียนมีคนตีกลองแล้วกาฃเกงในมันสั่นตามเสียงกลอง นางยืนขึ้นแล้วทั้งสนามเงียบเพราะนางตะโกน นางเลยร้องเ

สวัสดีค่ะหนูเป็นแค่เด็กอายุ13 ตอนเช้าหนูนั่งเข้าแถวหน้าเสาธงค่ะแล้วรู้สึกว่าเพื่อนสนิทกันมากๆชอบตลกด้วยกันบ่อยๆชั้นเดียวกันแต่คนละห้อง(นางอยู่ห้อง3หนูอยู่ห้อง1)มองหนูค่ะหนูเลยหันไปมองกลับและเพื่อนหนู