🙏ผมขอโพสใหม่ นะครับ ต้องการคำาแนะนำําเพิ่มมากกว่านี้ครับ
คือผมได้มีปัญหากับเพื่อน คือเขาเข้าข้างคนผิด
หลายละเอียดเยอะครับ ผมขอเล่าย่อๆว่า เขาเข้าข้างคนที่ยืมตังผมไป แล้วไม่คืน ผมให้เวลาเดือนกว่าๆ
จนวันนึง นัดมากินอะไรกับเพื่อนๆ ผมก็คุยเรื่องเพื่อนคนนี้ให้ฟัง
เพื่อนที่มากินกันวันนี้ บางคนก็รู้อยู่แล้วเรื่องเพื่อนคนนี้
อยู่ๆเพื่อนเขาพูดเขาข้างคนที่ไม่คืนตังผม หลายเหตุผลเอามาช่วยสารพัด พูดช่วยคนที่ไม่คืนตังให้ผม ต่อหน้าผม
👉(คนที่ไม่คืนตังผมก็คือเพื่อนของเพื่อนผมด้วย)
ผมไม่พอใจแล้วบอกไปต่อหน้าว่าถ้าไม่คืนอีก1สัปดา จะไปทวงเงินเพื่อนที่บ้าน ผมคิดในใจเดี่ยวมันก็คาบข่าวไปบอก ผมก็เริ่มไม่พอใจนิดๆ
เวลาผ่านไปสักเเปป เพื่อนที่เขาข้าง ก็ชวนสั่งอาหารอันนี้กิน มันอยากกิน ผมก็ไม่อยากกินจิงๆ ก็เลยบอกกินเลย มันก็ไม่พอใจ (คือต้องบอกก่อนผมอยู่กับเพื่อนผมเป็นคนตลก ข้อเสียคือเพื่อนจะไม่เกรงใจผม แต่ไม่เป็นไรผมอยากนุกๆกับเพื่อน) มันก็เริ่มทําเเขวะผม ไม่รู้ไม่พอใจเรื่องที่ผมไม่กินอาหารที่มันอยากกิน
หรือเรื่องที่เถียงกันเรื่องที่มันเขาข้างคนยืมตังผม
เพื่อนๆคนอื่นก็เริ่ม พูดทำแขวะอะไรผมด้วย รุมแขวะผมกันใหญ่ ต่างๆ คือแบบเข้าข้างกัน รุมพูดกะแนะกะแหนผม คิดว่าผมไม่สู้ เห็นผมชอบตลก
(คือเรื่องเริ่มไม่ดีตั้งเเต่ผมที่คุยเรื่องเพื่อนที่ยืมตัง) ผมก็เลยเเขวะสวนๆต่อหน้าพวกมันไปมั้ง คือวันนั้นผมพยายามใจเย็นมากๆ คือเอาง่ายๆภาษาวัยรุ่น พวกเขาทำอวดๆว่าเขาเเน่คุย โอ้อวดต่างๆ จนหยุดพูดแขวะกันไปเอง แล้วคุยเรื่องอื่นจนวันนี้ไม่มีอะไร จบไปด้วยคําพูดเฉยๆ แต่ผมก็ไม่พอใจแล้วเอาตรงๆ ที่ทำเขาข้างกันหมด ช่วยพูดกัน เเขวะกัน
จนผ่านมาสัปดานึง เพื่อนที่นั้งกินวันนั้น
คนนึงที่แขวะะผมด้วย มันขับรถผ่านแล้วคนที่ไม่คืนตังผมซ้อนมาด้วย แล้วจอด เเล้วบอกว่าเดี่ยวคืน
ผมก็เเค้น กุไม่ชอบคนนี้ที่ไม่คืนตังให้ ยังพาซ้อน มาหาผม คือมันจะไปเที่ยวกันที่อื่น แต่ผ่านเลยจอดแวะะคุยกับผม
(ต้องบอกก่อนนะคับลืมบอกคือคนที่ไม่คืนตังผมประมาณเดือนกว่าๆ ก่อนหน้าเขาลงสตอรีไปเที่ยว ร้านเหล้าอะไรต่างๆเกือบทุกวัน มีตังไปเที่ยวแต่ไม่คืนตัง)
เข้าเรื่องต่อ
คือมันไม่เกรงใจผมเลย ไปเที่ยวกันแทนที่จะคืนตังกุก่อน
มาบอกอีกสัปดาคืน จนมันผ่านไปอีกสัปดาก็ไม่คืน ผมก็เลยไปทวงที่บ้าน จนได้มา แต่ผมทวงดีๆนะคับใช้แค่คําพูดพูดสุภาพด้วย ไม่ได้ทวงกับมันน่ะมันไม่อยู่ หายๆ คนที่ให้ตังผมเเทนเหมือนเขารู้อยู่ว่าลูกเขาเป็นเเบบนี้
เรื่องวันนี้ที่มันไม่เกรงใจผม ทําให้เรื่องวันนั้นมันก็เเค้นขึ้นมา
ผมก็ไม่พอใจเพื่อนๆวันนั้น เรื่องวันนั้นก็ปะทุมาในใจ
ให้มันเลยรู้ว่าผมก็ไม่ได้ตลกตลอด
มันก็มาหาผมอีก ผมก็พูดแบบให้มันรู้เลยว่าผมไม่พอใจ
เพื่อนคนอื่นวันนั้น มันก็ทักมา ผมก็ตอบให้มันรู้เลยว่ากูไม่ชอบเเล้ว มันก็รู้
จนมันบอกเพื่อนอีกคน แต่เพื่อนคนนี้เขาเพื่อนผมเขาไม่ได้ไปวันน้ันด้วย เขาก็ให้ผมดูเเชท กลายเป็นมันพูดผิดประเด็นไปหมด พูดให้ผมหายๆ แล้วก็เริ่มพูดเรื่องบุญคุณต่างๆ ที่ผมเคยเมาแล้ววมันพาไปส่ง
(ก็กุชวนมาสนุกไม่ค่อยกินกัน กุรู้อยู่แล้ววต้องไปส่งไม่งั้นกุไม่กินหรอก)
แต่เอาตรงๆผมก็คิดว่าถ้าไม่ติดบุญคุณ มันคงเลวร้ายกว่านี้ ทุกวันนี้ก็ไม่ชอบขี้หน้ากัน
คือสรุป เพื่อนมันข้างกัน เพราะมันสนิทกันมากกว่าที่สนิทผม ช่วยพูดกันจนเรื่องผิดเป็นถูก ทุกวันนี้คือหมั่นไส้ไม่พอใจกับคำ่พูดอวดเก่งของมันวันนั้น
ที่ผมพิมมาคืออยากถามว่า
1.เอาตรงๆผมผิดไหมครับ บอกได้นะคับผมพร้อมปรับ
2.ตอนนี้ผมเลิกเป็นเพื่อนกัน แต่ผมก็ยังคิดถึงวันนั้นแล้ววเเค้น แต่อีกใจก็คิดถึงบุญคุณมันก็เลยปล่อยวางไป แต่มันก็คิดอยู่ ไม่รู้จะทําไงให้เลิกเเค้น
มันเเค้นที่วันนั้นเราใจเย็นเกินไป แต่คิดในเเง่ดีมันก็ดี
3.ผมควรทําไงต่อที่ผมทำมันถูกแล้วไหมครับ ที่ไม่คบเพื่อนพวกนี้ต่อ แล้วผมก็พูดกวนๆใส่ ที่มันทักมาหลังจากผมปะทุ เพราะมันทนไม่ไหวด้วยครับ
ผมควรควบคุมคำพูดแล้ววอารมณ์มากกว่านี้ไหมครับ
4.ผมทำาเกินไปไหม เขาก็มีบุญคุณกับผม
5.ผมเลยไม่อยากเป็นคนตลกมากเกิน บางทีเขาไม่ค่อยเกรงใจเรา คิดว่าเราไม่สู้ ปัญญาอ่อน ผมแค่อยากให้บรรยากาศสนุกๆ แต่ผลเสียเป็นเเบบนี้ผมเลย ปรับเปลี่ยนกลางๆ ไม่ตลกเกินไปนิ่งๆบาง ดีไหมครับ
แต่แบบบนี้ก็คือตัวผมน้ะ ถึงจะตลกบ้างไปนิด
เรื่องอาจพิม งงๆ นะครับ ผมพยายามพิมให้เข้าใจครับ
ขออัพเดพใหม่นะคับ เรื่องที่ทะเลาะนะคับ
คือผมได้มีปัญหากับเพื่อน คือเขาเข้าข้างคนผิด
หลายละเอียดเยอะครับ ผมขอเล่าย่อๆว่า เขาเข้าข้างคนที่ยืมตังผมไป แล้วไม่คืน ผมให้เวลาเดือนกว่าๆ
จนวันนึง นัดมากินอะไรกับเพื่อนๆ ผมก็คุยเรื่องเพื่อนคนนี้ให้ฟัง
เพื่อนที่มากินกันวันนี้ บางคนก็รู้อยู่แล้วเรื่องเพื่อนคนนี้
อยู่ๆเพื่อนเขาพูดเขาข้างคนที่ไม่คืนตังผม หลายเหตุผลเอามาช่วยสารพัด พูดช่วยคนที่ไม่คืนตังให้ผม ต่อหน้าผม
👉(คนที่ไม่คืนตังผมก็คือเพื่อนของเพื่อนผมด้วย)
ผมไม่พอใจแล้วบอกไปต่อหน้าว่าถ้าไม่คืนอีก1สัปดา จะไปทวงเงินเพื่อนที่บ้าน ผมคิดในใจเดี่ยวมันก็คาบข่าวไปบอก ผมก็เริ่มไม่พอใจนิดๆ
เวลาผ่านไปสักเเปป เพื่อนที่เขาข้าง ก็ชวนสั่งอาหารอันนี้กิน มันอยากกิน ผมก็ไม่อยากกินจิงๆ ก็เลยบอกกินเลย มันก็ไม่พอใจ (คือต้องบอกก่อนผมอยู่กับเพื่อนผมเป็นคนตลก ข้อเสียคือเพื่อนจะไม่เกรงใจผม แต่ไม่เป็นไรผมอยากนุกๆกับเพื่อน) มันก็เริ่มทําเเขวะผม ไม่รู้ไม่พอใจเรื่องที่ผมไม่กินอาหารที่มันอยากกิน
หรือเรื่องที่เถียงกันเรื่องที่มันเขาข้างคนยืมตังผม
เพื่อนๆคนอื่นก็เริ่ม พูดทำแขวะอะไรผมด้วย รุมแขวะผมกันใหญ่ ต่างๆ คือแบบเข้าข้างกัน รุมพูดกะแนะกะแหนผม คิดว่าผมไม่สู้ เห็นผมชอบตลก
(คือเรื่องเริ่มไม่ดีตั้งเเต่ผมที่คุยเรื่องเพื่อนที่ยืมตัง) ผมก็เลยเเขวะสวนๆต่อหน้าพวกมันไปมั้ง คือวันนั้นผมพยายามใจเย็นมากๆ คือเอาง่ายๆภาษาวัยรุ่น พวกเขาทำอวดๆว่าเขาเเน่คุย โอ้อวดต่างๆ จนหยุดพูดแขวะกันไปเอง แล้วคุยเรื่องอื่นจนวันนี้ไม่มีอะไร จบไปด้วยคําพูดเฉยๆ แต่ผมก็ไม่พอใจแล้วเอาตรงๆ ที่ทำเขาข้างกันหมด ช่วยพูดกัน เเขวะกัน
จนผ่านมาสัปดานึง เพื่อนที่นั้งกินวันนั้น
คนนึงที่แขวะะผมด้วย มันขับรถผ่านแล้วคนที่ไม่คืนตังผมซ้อนมาด้วย แล้วจอด เเล้วบอกว่าเดี่ยวคืน
ผมก็เเค้น กุไม่ชอบคนนี้ที่ไม่คืนตังให้ ยังพาซ้อน มาหาผม คือมันจะไปเที่ยวกันที่อื่น แต่ผ่านเลยจอดแวะะคุยกับผม
(ต้องบอกก่อนนะคับลืมบอกคือคนที่ไม่คืนตังผมประมาณเดือนกว่าๆ ก่อนหน้าเขาลงสตอรีไปเที่ยว ร้านเหล้าอะไรต่างๆเกือบทุกวัน มีตังไปเที่ยวแต่ไม่คืนตัง)
เข้าเรื่องต่อ
คือมันไม่เกรงใจผมเลย ไปเที่ยวกันแทนที่จะคืนตังกุก่อน
มาบอกอีกสัปดาคืน จนมันผ่านไปอีกสัปดาก็ไม่คืน ผมก็เลยไปทวงที่บ้าน จนได้มา แต่ผมทวงดีๆนะคับใช้แค่คําพูดพูดสุภาพด้วย ไม่ได้ทวงกับมันน่ะมันไม่อยู่ หายๆ คนที่ให้ตังผมเเทนเหมือนเขารู้อยู่ว่าลูกเขาเป็นเเบบนี้
เรื่องวันนี้ที่มันไม่เกรงใจผม ทําให้เรื่องวันนั้นมันก็เเค้นขึ้นมา
ผมก็ไม่พอใจเพื่อนๆวันนั้น เรื่องวันนั้นก็ปะทุมาในใจ
ให้มันเลยรู้ว่าผมก็ไม่ได้ตลกตลอด
มันก็มาหาผมอีก ผมก็พูดแบบให้มันรู้เลยว่าผมไม่พอใจ
เพื่อนคนอื่นวันนั้น มันก็ทักมา ผมก็ตอบให้มันรู้เลยว่ากูไม่ชอบเเล้ว มันก็รู้
จนมันบอกเพื่อนอีกคน แต่เพื่อนคนนี้เขาเพื่อนผมเขาไม่ได้ไปวันน้ันด้วย เขาก็ให้ผมดูเเชท กลายเป็นมันพูดผิดประเด็นไปหมด พูดให้ผมหายๆ แล้วก็เริ่มพูดเรื่องบุญคุณต่างๆ ที่ผมเคยเมาแล้ววมันพาไปส่ง
(ก็กุชวนมาสนุกไม่ค่อยกินกัน กุรู้อยู่แล้ววต้องไปส่งไม่งั้นกุไม่กินหรอก)
แต่เอาตรงๆผมก็คิดว่าถ้าไม่ติดบุญคุณ มันคงเลวร้ายกว่านี้ ทุกวันนี้ก็ไม่ชอบขี้หน้ากัน
คือสรุป เพื่อนมันข้างกัน เพราะมันสนิทกันมากกว่าที่สนิทผม ช่วยพูดกันจนเรื่องผิดเป็นถูก ทุกวันนี้คือหมั่นไส้ไม่พอใจกับคำ่พูดอวดเก่งของมันวันนั้น
ที่ผมพิมมาคืออยากถามว่า
1.เอาตรงๆผมผิดไหมครับ บอกได้นะคับผมพร้อมปรับ
2.ตอนนี้ผมเลิกเป็นเพื่อนกัน แต่ผมก็ยังคิดถึงวันนั้นแล้ววเเค้น แต่อีกใจก็คิดถึงบุญคุณมันก็เลยปล่อยวางไป แต่มันก็คิดอยู่ ไม่รู้จะทําไงให้เลิกเเค้น
มันเเค้นที่วันนั้นเราใจเย็นเกินไป แต่คิดในเเง่ดีมันก็ดี
3.ผมควรทําไงต่อที่ผมทำมันถูกแล้วไหมครับ ที่ไม่คบเพื่อนพวกนี้ต่อ แล้วผมก็พูดกวนๆใส่ ที่มันทักมาหลังจากผมปะทุ เพราะมันทนไม่ไหวด้วยครับ
ผมควรควบคุมคำพูดแล้ววอารมณ์มากกว่านี้ไหมครับ
4.ผมทำาเกินไปไหม เขาก็มีบุญคุณกับผม
5.ผมเลยไม่อยากเป็นคนตลกมากเกิน บางทีเขาไม่ค่อยเกรงใจเรา คิดว่าเราไม่สู้ ปัญญาอ่อน ผมแค่อยากให้บรรยากาศสนุกๆ แต่ผลเสียเป็นเเบบนี้ผมเลย ปรับเปลี่ยนกลางๆ ไม่ตลกเกินไปนิ่งๆบาง ดีไหมครับ
แต่แบบบนี้ก็คือตัวผมน้ะ ถึงจะตลกบ้างไปนิด
เรื่องอาจพิม งงๆ นะครับ ผมพยายามพิมให้เข้าใจครับ