ทำไมธุรกิจสิ่งทอไทยถึงตกต่ำได้ขนาดนี้ครับ?จ

เรื่องต้นน้ำพูดกันเยอะแล้วครับ บ้านเราจริงๆ สมัยก่อนมีการผลักดันเรื่องการทอผ้าจริงจังมากเลยนะครับสมัยที่ยังมีโครงการในพระราชดำริ พวกศูนย์ศิลปาชีพยังอยู่ แต่จากต้นทุนปัจจัยการผลิตที่เพิ่มขึ้น ง่ายๆ เลยพวกเส้นด้ายฝ้ายเนี่ยเราสู้ mass production ไม่ได้เลยจริงๆ ยังไม่นับ OEM ที่ว่ากันเรื่องต้นทุนค่าแรงเลยจริงๆ พวกโรงงาน NIKE , Uniqlo เพราะว่าการตัดเย็บมันเป็น labour intensive จัดๆ แรกๆ ผมเคยคุยกับพวกที่ย้ายไปเวียดนามว่าคุณภาพการผลิตมันไม่ได้จริงๆ ทำมา 10 ไม่ผ่าน 6 แต่หลังๆ คุณภาพเริ่มไม่ค่อยเสียเหมือนเมื่อก่อนแล้วแสดงว่าเค้าพัฒนาคุณภาพแรงงานของเค้าขึ้นมาเยอะแล้วเหมือนกัน

บ้านเราเรียกได้ว่าขาดแคลนแรงงานก็ว่าได้ คนวัยแรงงานเกิดน้อยลงแถมมีการส่งเสริมให้เรียนต่อชั้นปริญญากันมากขึ้น แทบจะเรียกได้ว่ายกเลิกสายอาชีพกันไปเลยทีเดียว ถ้าจำไม่ผิดมีอยู่ยุคหนึ่งที่นโยบายรัฐบาลเป็นแบบนี้ เวลารับงาน OEM เค้าจะมีการประมูลงานด้วยว่าโรงงานไหนรับผลิตอะไรให้เสนอราคาเข้าไป ถ้าราคาแข่งขันได้ยอมรับได้ก็จะได้งานไป หลังๆ ก็มีเพื่อนบ้านเข้ามาเป็นคู่แข่งแถมแรงงานหายากอีก กลายเป็นต้นทุนสู้ไม่ได้เลยเริ่ม ๆ จางหายไป จริงๆ ก็ไม่แปลกครับ มันเป็น labour intensive แต่ผมมองที่น่ากลัวกว่าคือ พวกศิลปวัฒนธรรมที่เป็นงาน craft มันจะหายไปด้วยเพราะว่าเด็กรุ่นใหม่ก็ไม่ค่อยสนใจทำกันแล้วเหลือแต่คนรุ่นเก่า ๆ ที่การพัฒนาผลิตภัณฑ์ยังทำได้ไม่ทันสมัย พูดง่าย ๆคือยังไม่เป็น Global ยังยึดติดกับรูปแบบเดิมๆ ที่เคยทำกันมา ทั้งๆ ที่หลายๆ อย่างมันควรจะปรับให้ร่วมสมัยได้แล้วเพื่อตลาดทั้งในประเทศและต่างประเทศ ตอนนี้กลายมาเป็นสิ่งทอเช่นเสื้อผ้าไหมกลายเป็นของคนยุค baby boomer แต่ว่าคนรุ่นใหม่กลับไม่สนใจแล้วสุดท้ายมันจะหายไปในที่สุด