เชิญทัศนา

Q:ขณะจิตเป็นอย่างไร A:เป็นความเห็นต่อผัสสะที่มากระทบ แม้จะเห็นว่าจิตว่าง ไม่มีอะไรในจิต ก็เป็นมีความว่างเป็นผัสสะกระทบจิต จิตมีอากาสเป็นผัสสะ ก็คือ อากาสา ฌานจิต Q:ผัสสะกระทบจิตเช่นอะไรบ้าง A:เช่น ขณ

ความจริงมันไม่ใช่การปล่อยวาง การปล่อบวางนั้นเป็นผล มันเกิดภายหลังการมีเหตุ เหตุคือจิตวางเฉย เป็นอุเบกขา ต่ออารมณ์ ต่อผัสสะที่มากระทบ อันอารมณ์จาก รูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาน ทุกอย่างจึงมีที่มา

อายุอารมณ์จิต คือ จิตแต่ละดวงตั้งแต่เกิดจนดับไป ในแต่ละวิถึ เช่น ขณะเห็นวิถีจิตรูปเดิน จะมี 1.มีตัวรู้(จิต) เข้าไปที่รูปเดิน เป็นตัวรู้โคจรไป 2.รูปเดิน เป็นตัวถูกรู้ เป็นอาการ รูปเดินเป็นอารมณ์ของจิต

1.การพิจารณา สติปัฐฐานนั้น ต้องเห็นอารมณ์ตามความเป็นจริง จึงจะเรียกว่า พิจารณาถูก เช่น เมื่อเรามีสติรู้ทันความโกรธ จะเป็นว่ามีผู้ถูกรู้คือ สังขาร อันเป็นความโกรธ และมีจิตที่ไม่เป็นไปตามความโกรธ เป็

อารมณ์ที่ไม่มีรูปร่าง แต่รู้สึกได้ เรียกอารมณ์ปรมัตถ์ เป็นอารมณ์ละเอียด จิตละเอียด รูปนามละเอียด ตัวรู้ละเอียด เป็นรูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาน ที่เกิดดับในอากาส สติปัฐฐานด้วยอารมณ์ประเภทนี้ จะเห็

อยากจะเดิน ต้องมีตัวต้องการเกิดขึ้นก่อน ตัวต้องการเรียกว่า เจตนา เป็นเจตสิก เมื่อมีตัวเจตนา ตัวสั่งการก็เกิดขึ้น ตัวสั่งการเป็นกระแสประสาท ส่งไปที่กล้ามเนื้อเป็นขุดๆ เป็นวิญญาน ในขณะเดิน การเดินเป็

จิตเดิมหาเจอได้ในธรรมเอกที่ปรากฏในมหาสุญญตสูตร อันกล่าวถึงฌานที่เปลี่ยนไปแต่ละขณะ พร้อมการขยายของธรรมเอก เมื่อยังไม่เจอ  ไม่พบ ก็อย่าปฏิเสธ ว่าไม่มี มันจะโง่ไปชั่วกัปชั่วกัลป์   มันจะได้แค่บ