เเม่บอกว่าเราเป็นเด็กขี้น้อยใจค่ะเวลาเรามีเรื่องทะเลาะอะไรเราชอบกลั้นน้ำตาไม่ไหวโดยเฉพาะทะเลาะกับแม่เราเป็นชวนเเม่คุยตลอดเลยเเต่เเม่ไม่ค่อยตอบเราเราก็เลยน้อยใจเเม่ชอบคุยกับคนอื่นเเล้วพูดดีด้วยเเต่กับเราเเม่ชอบเอาปัญหามาระบายพอมีน้องเเม่ให้เราเลี้ยงเราไม่อยากเเต่ก็ทำใจเลี้ยงอยู่ดีเวลาเราหยุดเรียนเพราะป่วยเเม่จะให้น้องหยุดเเล้วให้เราดูเเลเราถามเเม่ไปว่าจะให้น้องหยุดตามทำไมเเม่บอกวันนี้น้องตื่นสายเรากลายเป็นคนที่ไม่ชอบน้องตัวเองเลยเห็นหน้าน้องทีไรเรารู้สึกไม่ชอบไม่อยากอยูู่่ด้วยเราอิจฉาคนๆที่ได้ของขวัญอิจฉาที่คนได้เค้กวันเกิดอิจฉาที่พ่อเเม่เขาค่อยปลอบใจเวลาสอบไม่ผ่านหรือทำคะเเนนได้น้อยเราไม่รู้จำทำยังไงดี มีวันหนึ่งลูกของน้องเเม่มาขอพักด้วยเราก็ไม่ได้ว่าอะไรเพราะตอนเด็กๆอยู่ด้วยกันบ่อยเเต่เขามาบ่อยเกินไปเราอยากอยู่คนเดียวเวลาตอนกลางคืนเป็นเวลาที่เราอยากใช้เวลานั้นกับตัวเราอยากทำอะไรที่ตัวเองชอบอยากนอนร้องไห้เวลาเหนื่อยอยากปรับอารมณ์ตัวเราเลยไปบอกเเม่ว่าเราขอไม่ให้น้องมาพักบ่อยจนเกินไปได้ไหมเราบอกเเม่สองสามครั้ั้งเเล้วครั้งสุดท้ายเเม่บอกกับเราว่าทำไมเราถึงเอาเเต่ใจเราไม่มีเหตุผลเลย ตอนนั้นเราน้อยใจเเม่มากๆเเต่ก็พูดอะไรมากไม่ได้ความในใจเราก็พูดออกมาไม่ได้เราไม่กล้าพูดเรากลัวเเม่มากๆ เเละเราก็เชื่อใจเเม่มาตลอดเเม่บอกอะไรเราเชื่อเราทำตามเรารักเเม่เรามาก เเต่ก็ไม่ชอบเป็นบางครั้งเหมือนกัน
เราเป็นอะไรไม่รู้ในตอนนี้เราดิ่งมากเลย เพื่อนเราก็ไม่ค่อยจะมี
ขอระบายหน่อยเราจะอาจจะเป็นเด็กไม่ดี
เเม่บอกว่าเราเป็นเด็กขี้น้อยใจค่ะเวลาเรามีเรื่องทะเลาะอะไรเราชอบกลั้นน้ำตาไม่ไหวโดยเฉพาะทะเลาะกับแม่เราเป็นชวนเเม่คุยตลอดเลยเเต่เเม่ไม่ค่อยตอบเราเราก็เลยน้อยใจเเม่ชอบคุยกับคนอื่นเเล้วพูดดีด้วยเเต่กับเราเเม่ชอบเอาปัญหามาระบายพอมีน้องเเม่ให้เราเลี้ยงเราไม่อยากเเต่ก็ทำใจเลี้ยงอยู่ดีเวลาเราหยุดเรียนเพราะป่วยเเม่จะให้น้องหยุดเเล้วให้เราดูเเลเราถามเเม่ไปว่าจะให้น้องหยุดตามทำไมเเม่บอกวันนี้น้องตื่นสายเรากลายเป็นคนที่ไม่ชอบน้องตัวเองเลยเห็นหน้าน้องทีไรเรารู้สึกไม่ชอบไม่อยากอยูู่่ด้วยเราอิจฉาคนๆที่ได้ของขวัญอิจฉาที่คนได้เค้กวันเกิดอิจฉาที่พ่อเเม่เขาค่อยปลอบใจเวลาสอบไม่ผ่านหรือทำคะเเนนได้น้อยเราไม่รู้จำทำยังไงดี มีวันหนึ่งลูกของน้องเเม่มาขอพักด้วยเราก็ไม่ได้ว่าอะไรเพราะตอนเด็กๆอยู่ด้วยกันบ่อยเเต่เขามาบ่อยเกินไปเราอยากอยู่คนเดียวเวลาตอนกลางคืนเป็นเวลาที่เราอยากใช้เวลานั้นกับตัวเราอยากทำอะไรที่ตัวเองชอบอยากนอนร้องไห้เวลาเหนื่อยอยากปรับอารมณ์ตัวเราเลยไปบอกเเม่ว่าเราขอไม่ให้น้องมาพักบ่อยจนเกินไปได้ไหมเราบอกเเม่สองสามครั้ั้งเเล้วครั้งสุดท้ายเเม่บอกกับเราว่าทำไมเราถึงเอาเเต่ใจเราไม่มีเหตุผลเลย ตอนนั้นเราน้อยใจเเม่มากๆเเต่ก็พูดอะไรมากไม่ได้ความในใจเราก็พูดออกมาไม่ได้เราไม่กล้าพูดเรากลัวเเม่มากๆ เเละเราก็เชื่อใจเเม่มาตลอดเเม่บอกอะไรเราเชื่อเราทำตามเรารักเเม่เรามาก เเต่ก็ไม่ชอบเป็นบางครั้งเหมือนกันเราเป็นอะไรไม่รู้ในตอนนี้เราดิ่งมากเลย เพื่อนเราก็ไม่ค่อยจะมี