สวัสดีค่ะ ก่อนอื่นขอบอกเลยว่าเราแค่มาเล่าปัญหาชีวิตไร้สาระๆของเราเองนะคะ ว่างๆแวะมาอ่านขำๆได้ค่ะ
ขออนุญาตเข้าเรื่องเลยนะคะ
คือเรากับแฟนคบกันมาได้สักพักใหญ่แล้วค่ะ เรากับเขาเรียนที่เดียวกัน คณะเดียวกัน เอกเดียวกัน แต่ตอนนี้เราก็ไม่ได้อยู่ด้วยกันแล้วค่ะ
เรื่องก็มีอยู่ว่า ตอนเรียนเราก็ไปไหนมาไหนด้วยกัน เจอกันปกติตามประสาแฟนแหละค่ะ เราบอกได้เลยว่าเราติดเขามาก และเราก็รู้สึกว่าเขาก็ติดเราเหมือนกัน แต่พออยู่ช่วงฝึกงาน เราต่างคนต่างแยกกันไปฝึกค่ะ เพราะที่ๆเราต่างอยากไปกันมันคนละสายงานกันเลย เราก็โอเคได้ ทำใจยอมรับว่าจะไม่เจอกันอีกหลายเดือนละ ระหว่างนี้พวกเราต่างก็พยายามใช้ช่วงเวลาที่ยังอยู่ด้วยกันให้มากที่สุด เราออกไปเที่ยว ออกไปหาอะไรกินอร่อยๆ ดูหนังด้วยกันให้มากที่สุด (ปกติเราจะดูหนังด้วยกันทุกคืน)
พอจะจากกันจริงๆ เราก็ปิ๊งไอเดียว่า จะมีวันหยุดยาวนิ่ เรามาเจอกันดีไหม แต่เราจะเป็นคนไปหาเธอเอง เขาก็โอเคตกลง อย่างน้อยเราก็จะได้เจอกัน
พอเวลาผ่านไป เราก็ต่างคนต่างทำหน้าที่ของตัวเอง โทรหากันบ้างบางวัน เราก็เก็บเงินได้นิดหน่อยก็เลยลงมือวางแผน จองตั๋วเครื่องบินอะไรเรียบร้อยที่จะไปหาเขา พอเราทำอะไรทุกอย่างเสร็จ เราก็แชทไปคุยกับเขา บอกเขาเรื่องการเดินทางวันไหนอะไรยังไงปกติ ก็ยังไม่มีอะไรมาก ต่างคนต่างนับวันรอที่จะได้เจอกัน
วันเวลาผ่านไปวันใกล้ถึงวันที่เราจะเดินทางไปเจอเขา เขาก็เริ่มมาคุยเรื่องที่เขาไม่ได้สะดวกบ้าง ไม่อยากให้เราไปแต่แรกบ้าง ไม่สะดวกเจอกันเอย อยากกลับบ้านเพราะเป็นช่วงเทศกาล อยากใช้เวลาที่บ้าน เราเข้าใจนะคะว่ามันก็เป็นเรื่องดีที่เขาอยากไปหาพ่อแม่ แต่ ทำไมไม่พูดกันตรงๆ บอกกันตรงๆตั้งแต่แรก เราก็เลยวีนใส่เขาไปว่าทำไมไม่บอกว่าไม่ได้อยากให้ไป มาบอกอะไรตอนที่จะเดินทางอยู่แล้ว เงินอะไรก็เสียไปหมดแล้ว อีกทั้งเรายังเสียเงินเลื่อนตั๋วเครื่องบินขากลับเพื่อที่จะได้อยู่กับเขานานขึ้น เราก็มีพ่อแม่ให้ไปเจอเหมือนกัน แต่เราไม่ได้อยูาไกลท่านมาก เจอตอนไหนก็ได้ เขาก็เช่นกัน
แต่มันกลับกลายเป็นว่า เขามองว่าที่เราทำแบบนี้มันทำเพื่อตัวเราเอง เพราะเราอยากแต่จะเจอๆ โดยไม่มองเลยว่าเขาสะดวกรึเปล่า เราเสียใจมากๆ เพราะเราตั้งใจมากๆ และเราก็หมดเงินไปเยอะมากกับค่าเดินทาง
ระหว่างทางที่เราจะไปหาเขา เราก็เดินทางไป นั่งร้องไห้ไป ได้แต่คิดว่ากูทำอะไรอยู่เนี่ย เพื่ออะไรวะ เขาไม่ได้อยากให้เราไปด้วยซ้ำอ่ะ อีกอย่าง ค่าเดินทางเขาก็ไม่ได้ช่วยเราสักบาทเดียว ละเป็นผู้หญิงตัวคนเดียวเดินทางหลายร้อยกิโลเพื่อไปหาผู้ชายเนี่ยนะ สมเพชตัวเองสุดๆ
และแล้วเราไปถึงที่หอเขาโดยสวัสดิภาพ เขาไม่ได้มารับเรานะคะ เราต่อรถไปถึงหน้าหอเขาเอง เพราะเขาบอกว่าไม่กล้าขับรถช่วงเทศกาลรถเยอะ โอเคเราก็เข้าใจ
ช่วงนั้น เราไม่กล้าชวนเขาออกไปไหนเลย เพราะเรากลัวเขาไม่อยากไป ไปละไม่จอยงี้ เหมือนเขาก็จะรู้ว่าเราเสียใจนะ เขาก็พยายามชวนเราพาเราออกไปนั่นนี่ เราทั้งคู่ก็พยายามทำให้มันออกมาดีที่สุด ซึ่งมันก็ดีมาก ดีกว่าที่เราคิดไว้ พอถึงวันกลับเขาก็ไปส่งเราที่สนามบิน ต่างคนต่างกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่เลยค่ะ ต้องจากกันอีกแล้วสินะ
ได้เวลากลับมาทำหน้าที่ของเราต่อ ไอ้เราดั๊นนนนเป็นคนช่างคิดช่างวางแผนอีกแล้วสิ ห่างกันไม่ทันไรก็อยากไปหาเขาอีกแล้ว เราก็เลยถามเขาว่า ฝึกงานเสร็จ เรามาเจอกันดีไหม กลับมอแล้วมาใช้เวลาด้วยกันนะ ตอนแรกเขาก็ตกลงนะ แต่เมื่อไม่กี่วันนี้เขาก็เริ่มลังเล เหมือนจะไม่อยากไปเจอกันแล้วซะงั้น เราก็เลยงอนใส่ไป1แมตซ์ เขาก็บอกเราว่าเขาไม่ได้สะดวกขนาดนั้น ไม่ได้อยากจะทำอะไรก็ทำได้เลย ต้องขอพ่อขอแม่ ซึ่งเราก็มองว่าเป็นเรื่องดีที่จะไปไหนมาไหนก็บอกพ่อแม่ แต่เขาก็บอกนะว่า มาเจออ่ะมาได้ แต่ให้เราไปเช่าหออยู่คนเดียวนะ ส่วนเขาจะไปอยู่กับเพื่อน อ้าว เราก็ปรี๊ดแตกเลยดิ นี่เราจะไปหาเธอนะเว้ย เดินทางก็ไกลกว่า ลำบากกว่า ค่าใช้จ่ายเขาก็ไม่ได้ช่วย ละยังทิ้งเราไว้คนเดียวอีกเนี่ยนะ เราก็เลยประชดไปว่างั้นก็ไม่ต้องมาเจอกันอีกแล้วต่อจากนี้ไป ละเขาก็เป็นพวกอยากเอาชนะเราเหมือนกัน เขาก็ชอบใจเลยดิแบบนี้55555
เราเสียใจมากกกก เรารู้สึกว่าเราพยายามเพื่อความสัมพันธ์นี้ เราพยายามทำทุกอย่างเพื่อเขาสุดๆ วางแผน ทำทุกอย่างให้เราได้เจอกัน ได้ใช้เวลาด้วยกันบ้าง เพราะต่อจากนี้ ก็ไม่รู้จะได้เจอกันอีกเมื่อไหร่ ทุกครั้งที่ได้เจอกัน เราก็เป็นคนวางแผน เป็นคนเริ่มตลอด จนบางทีก็แอบเหนื่อยแหะ แต่สิ่งที่เราได้กลับมาคือ เขามองว่าที่เราทำมาทั้งหมดก็เพื่อตัวเราเองทั้งนั้น เราบีบบังคับเขาทั้งนั้น บอกตรงๆว่าเราเสียมากๆที่เขาคิดแบบนี้ เราพยายามสุดๆ ตั้งใจรักเขาสุดๆ แต่การกระทำและคำพูดของเขามันกลับทำให้เรามามองตัวเองว่า "เราทำอะไรอยู่ เรากำลังมัดมือชกเขาอยู่หรอ นี่เราเห็นแก่ตัวเหรอ" ไม่รู้สิคะ เรามองว่าการได้เจอกันมันเป็นอะไรที่มีคุณค่ากับเรามากๆ แต่มันอาจจะไม่ใช่กับเขาก็ได้นิ่ เนอะ
เอาล่ะ พอละ ใครอ่านมาจบถึงขนาดนี้ก็ขอบคุณมากๆนะคะ ไม่ได้จะมาปรึกษาหรือขอความเห็นใจ แค่อยากใช้พื้นที่ตรงนี้ระบายความรู้สึกที่มีอยู่ตอนนี้เท่านั้น พิมพ์ผิดพิมพ์ถูกบ้างก็ขออภัยนะคะ
ส่วนถ้าใครมีคำแนะนำอะไรก็เชิญได้เลยนะคะ แต่อย่าพิมพ์ใจร้ายใส่กันก็พอนะ สุกท้ายแล้วที่เราทำ มันอาจจะเป็นการเห็นแก่ตัวเราเองจริงๆก็ได้
หรือพี่ๆผู้ใหญ่อาจจะมองว่าเรายังเด็ก เรายอมรับนะคะว่าเรายังอาจจะเด็กกับเรื่องอะไรแบบนี้จริงๆก็ได้ แต่เราก็ทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีเสมอค่ะ ไม่เคยลืมเลยว่าสิ่งที่เราต้องทำ และต้องตอบแทนเป็นอย่างแรกคืออะไรและใคร ส่วนเรื่องนี้ก็เป็นแค่เรื่องความรักเด็กๆที่พบเจอแค่นั้นค่ะ แงง
สวัสดีเดือนแห่งความรักนะคะ มีความสุขมากๆนะทุกคน บัยยยยย
1/2/2024
นี่เรากำลังเห็นแก่ตัวอยู่รึเปล่า
ขออนุญาตเข้าเรื่องเลยนะคะ
คือเรากับแฟนคบกันมาได้สักพักใหญ่แล้วค่ะ เรากับเขาเรียนที่เดียวกัน คณะเดียวกัน เอกเดียวกัน แต่ตอนนี้เราก็ไม่ได้อยู่ด้วยกันแล้วค่ะ
เรื่องก็มีอยู่ว่า ตอนเรียนเราก็ไปไหนมาไหนด้วยกัน เจอกันปกติตามประสาแฟนแหละค่ะ เราบอกได้เลยว่าเราติดเขามาก และเราก็รู้สึกว่าเขาก็ติดเราเหมือนกัน แต่พออยู่ช่วงฝึกงาน เราต่างคนต่างแยกกันไปฝึกค่ะ เพราะที่ๆเราต่างอยากไปกันมันคนละสายงานกันเลย เราก็โอเคได้ ทำใจยอมรับว่าจะไม่เจอกันอีกหลายเดือนละ ระหว่างนี้พวกเราต่างก็พยายามใช้ช่วงเวลาที่ยังอยู่ด้วยกันให้มากที่สุด เราออกไปเที่ยว ออกไปหาอะไรกินอร่อยๆ ดูหนังด้วยกันให้มากที่สุด (ปกติเราจะดูหนังด้วยกันทุกคืน)
พอจะจากกันจริงๆ เราก็ปิ๊งไอเดียว่า จะมีวันหยุดยาวนิ่ เรามาเจอกันดีไหม แต่เราจะเป็นคนไปหาเธอเอง เขาก็โอเคตกลง อย่างน้อยเราก็จะได้เจอกัน
พอเวลาผ่านไป เราก็ต่างคนต่างทำหน้าที่ของตัวเอง โทรหากันบ้างบางวัน เราก็เก็บเงินได้นิดหน่อยก็เลยลงมือวางแผน จองตั๋วเครื่องบินอะไรเรียบร้อยที่จะไปหาเขา พอเราทำอะไรทุกอย่างเสร็จ เราก็แชทไปคุยกับเขา บอกเขาเรื่องการเดินทางวันไหนอะไรยังไงปกติ ก็ยังไม่มีอะไรมาก ต่างคนต่างนับวันรอที่จะได้เจอกัน
วันเวลาผ่านไปวันใกล้ถึงวันที่เราจะเดินทางไปเจอเขา เขาก็เริ่มมาคุยเรื่องที่เขาไม่ได้สะดวกบ้าง ไม่อยากให้เราไปแต่แรกบ้าง ไม่สะดวกเจอกันเอย อยากกลับบ้านเพราะเป็นช่วงเทศกาล อยากใช้เวลาที่บ้าน เราเข้าใจนะคะว่ามันก็เป็นเรื่องดีที่เขาอยากไปหาพ่อแม่ แต่ ทำไมไม่พูดกันตรงๆ บอกกันตรงๆตั้งแต่แรก เราก็เลยวีนใส่เขาไปว่าทำไมไม่บอกว่าไม่ได้อยากให้ไป มาบอกอะไรตอนที่จะเดินทางอยู่แล้ว เงินอะไรก็เสียไปหมดแล้ว อีกทั้งเรายังเสียเงินเลื่อนตั๋วเครื่องบินขากลับเพื่อที่จะได้อยู่กับเขานานขึ้น เราก็มีพ่อแม่ให้ไปเจอเหมือนกัน แต่เราไม่ได้อยูาไกลท่านมาก เจอตอนไหนก็ได้ เขาก็เช่นกัน
แต่มันกลับกลายเป็นว่า เขามองว่าที่เราทำแบบนี้มันทำเพื่อตัวเราเอง เพราะเราอยากแต่จะเจอๆ โดยไม่มองเลยว่าเขาสะดวกรึเปล่า เราเสียใจมากๆ เพราะเราตั้งใจมากๆ และเราก็หมดเงินไปเยอะมากกับค่าเดินทาง
ระหว่างทางที่เราจะไปหาเขา เราก็เดินทางไป นั่งร้องไห้ไป ได้แต่คิดว่ากูทำอะไรอยู่เนี่ย เพื่ออะไรวะ เขาไม่ได้อยากให้เราไปด้วยซ้ำอ่ะ อีกอย่าง ค่าเดินทางเขาก็ไม่ได้ช่วยเราสักบาทเดียว ละเป็นผู้หญิงตัวคนเดียวเดินทางหลายร้อยกิโลเพื่อไปหาผู้ชายเนี่ยนะ สมเพชตัวเองสุดๆ
และแล้วเราไปถึงที่หอเขาโดยสวัสดิภาพ เขาไม่ได้มารับเรานะคะ เราต่อรถไปถึงหน้าหอเขาเอง เพราะเขาบอกว่าไม่กล้าขับรถช่วงเทศกาลรถเยอะ โอเคเราก็เข้าใจ
ช่วงนั้น เราไม่กล้าชวนเขาออกไปไหนเลย เพราะเรากลัวเขาไม่อยากไป ไปละไม่จอยงี้ เหมือนเขาก็จะรู้ว่าเราเสียใจนะ เขาก็พยายามชวนเราพาเราออกไปนั่นนี่ เราทั้งคู่ก็พยายามทำให้มันออกมาดีที่สุด ซึ่งมันก็ดีมาก ดีกว่าที่เราคิดไว้ พอถึงวันกลับเขาก็ไปส่งเราที่สนามบิน ต่างคนต่างกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่เลยค่ะ ต้องจากกันอีกแล้วสินะ
ได้เวลากลับมาทำหน้าที่ของเราต่อ ไอ้เราดั๊นนนนเป็นคนช่างคิดช่างวางแผนอีกแล้วสิ ห่างกันไม่ทันไรก็อยากไปหาเขาอีกแล้ว เราก็เลยถามเขาว่า ฝึกงานเสร็จ เรามาเจอกันดีไหม กลับมอแล้วมาใช้เวลาด้วยกันนะ ตอนแรกเขาก็ตกลงนะ แต่เมื่อไม่กี่วันนี้เขาก็เริ่มลังเล เหมือนจะไม่อยากไปเจอกันแล้วซะงั้น เราก็เลยงอนใส่ไป1แมตซ์ เขาก็บอกเราว่าเขาไม่ได้สะดวกขนาดนั้น ไม่ได้อยากจะทำอะไรก็ทำได้เลย ต้องขอพ่อขอแม่ ซึ่งเราก็มองว่าเป็นเรื่องดีที่จะไปไหนมาไหนก็บอกพ่อแม่ แต่เขาก็บอกนะว่า มาเจออ่ะมาได้ แต่ให้เราไปเช่าหออยู่คนเดียวนะ ส่วนเขาจะไปอยู่กับเพื่อน อ้าว เราก็ปรี๊ดแตกเลยดิ นี่เราจะไปหาเธอนะเว้ย เดินทางก็ไกลกว่า ลำบากกว่า ค่าใช้จ่ายเขาก็ไม่ได้ช่วย ละยังทิ้งเราไว้คนเดียวอีกเนี่ยนะ เราก็เลยประชดไปว่างั้นก็ไม่ต้องมาเจอกันอีกแล้วต่อจากนี้ไป ละเขาก็เป็นพวกอยากเอาชนะเราเหมือนกัน เขาก็ชอบใจเลยดิแบบนี้55555
เราเสียใจมากกกก เรารู้สึกว่าเราพยายามเพื่อความสัมพันธ์นี้ เราพยายามทำทุกอย่างเพื่อเขาสุดๆ วางแผน ทำทุกอย่างให้เราได้เจอกัน ได้ใช้เวลาด้วยกันบ้าง เพราะต่อจากนี้ ก็ไม่รู้จะได้เจอกันอีกเมื่อไหร่ ทุกครั้งที่ได้เจอกัน เราก็เป็นคนวางแผน เป็นคนเริ่มตลอด จนบางทีก็แอบเหนื่อยแหะ แต่สิ่งที่เราได้กลับมาคือ เขามองว่าที่เราทำมาทั้งหมดก็เพื่อตัวเราเองทั้งนั้น เราบีบบังคับเขาทั้งนั้น บอกตรงๆว่าเราเสียมากๆที่เขาคิดแบบนี้ เราพยายามสุดๆ ตั้งใจรักเขาสุดๆ แต่การกระทำและคำพูดของเขามันกลับทำให้เรามามองตัวเองว่า "เราทำอะไรอยู่ เรากำลังมัดมือชกเขาอยู่หรอ นี่เราเห็นแก่ตัวเหรอ" ไม่รู้สิคะ เรามองว่าการได้เจอกันมันเป็นอะไรที่มีคุณค่ากับเรามากๆ แต่มันอาจจะไม่ใช่กับเขาก็ได้นิ่ เนอะ
เอาล่ะ พอละ ใครอ่านมาจบถึงขนาดนี้ก็ขอบคุณมากๆนะคะ ไม่ได้จะมาปรึกษาหรือขอความเห็นใจ แค่อยากใช้พื้นที่ตรงนี้ระบายความรู้สึกที่มีอยู่ตอนนี้เท่านั้น พิมพ์ผิดพิมพ์ถูกบ้างก็ขออภัยนะคะ
ส่วนถ้าใครมีคำแนะนำอะไรก็เชิญได้เลยนะคะ แต่อย่าพิมพ์ใจร้ายใส่กันก็พอนะ สุกท้ายแล้วที่เราทำ มันอาจจะเป็นการเห็นแก่ตัวเราเองจริงๆก็ได้
หรือพี่ๆผู้ใหญ่อาจจะมองว่าเรายังเด็ก เรายอมรับนะคะว่าเรายังอาจจะเด็กกับเรื่องอะไรแบบนี้จริงๆก็ได้ แต่เราก็ทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีเสมอค่ะ ไม่เคยลืมเลยว่าสิ่งที่เราต้องทำ และต้องตอบแทนเป็นอย่างแรกคืออะไรและใคร ส่วนเรื่องนี้ก็เป็นแค่เรื่องความรักเด็กๆที่พบเจอแค่นั้นค่ะ แงง
สวัสดีเดือนแห่งความรักนะคะ มีความสุขมากๆนะทุกคน บัยยยยย
1/2/2024