หลงว่ารู้ หลงว่าหลุด

เมื่อหลงอะไรก็ตาม จิตจะไม่มีความรู้สึกตัวยึด ไม่มีการรับรู้ธรรมชาติรอบตัว(ธรรมชาติของจิต) คอยขึงยึดจิตไว้ จิตลงมาจมอยู่กับอารมณ์ ดังเต้นท์ที่เชือกขาดตกลงมาคลุมข้างล่าง ปิดบังตัวจิตเอง