เรื่อง : ก๊อบ
โดย : ละเว้
(ตอนที่๕ ครอบครัวของลุงเธีย)
ใต้ถุนบ้านลุงเธียนอกจากเปลญวนแล้วยังมีเตียงนอนขนาดใหญ่อยู่ด้วย มันดูไม่เหมือนเตียงนัก เพราะสูงและใหญ่กว่ามาก แต่เสื่อที่ปูบนนั้น กับมุ้งที่เหลือกางไว้ด้านหนึ่ง รวมถึงผ้าห่มและหมอนที่เห็นทำให้ก๊อบแน่ใจได้ว่ามันเป็นเตียง ข้าวของต่าง ๆ ของเขากับลุงถูกนำไปเก็บไว้บนนั้นเช่นกัน น่าจะตั้งแต่ตอนที่พวกเขาออกไปหาข้าวกินในตลาด ลุงเธียบอกให้เขาขึ้นไปนอนเล่นบนนั้นได้ บอกว่าเตียงนี้จะเป็นที่นอนของเขากับลุง และเพราะไม่รู้ว่าจะทำอะไร หรือเพราะว่ายังวางตัวไม่ถูกนัก ก๊อบจึงใช้เตียงเป็นที่หลบมุม นั่งเงียบขณะสำรวจโดยรอบ บ้านเรือนที่นี่ส่วนใหญ่เป็น กระท่อมหลังเล็ก ๆ ปลูกติดกันเป็นกลุ่ม หลังคามุงหญ้าและสังกะสี ที่เป็นบ้านไม้สองชั้นหรือใต้ถุนสูงเหมือนบ้านลุงเธียก็มีอยู่เหมือนกัน และบ้านไม้แต่ละหลังจะมีลวดลายสีสันที่ทำให้มันดูแตกต่างจากบ้านเรือนในไทย ก๊อบคิดว่ามันเก่าแก่และโบราณย้อนยุคมาก
พ้นกระท่อมหลังเล็ก ๆ ออกไปเป็นสวนละมุด แต่ละต้นล้วนสูงใหญ่ ก๊อบรู้จักต้นละมุด เขาเห็นมันมีปลูกอยู่ระหว่างทางเข้าบ้านลุง แต่ไม่ได้เป็นสวนและต้นของมันก็ไม่ได้ใหญ่โตขนาดนี้ และด้วยสภาพใหญ่โตของมัน ก็ทำให้สวนละมุดที่ครอบคลุมพื้นดินโล่งเตียนนั้นดูร่มรื่นเป็นป่าเลยทีเดียว
“นอนได้นะ” เสียงลุงตะโกนบอกมา ก๊อบจึงหยิบหมอนมาเอนตัวนอน และด้วยความเหนื่อยล้าจากการเดินทาง เขาจึงผล็อยหลับเมื่อล้มหัวลงหมอนได้ไม่นานนัก
ก๊อบสะดุ้งตื่นเมื่อรู้สึกตัวว่าถูกสะกิด ลืมตาขึ้นมาก็ได้เห็นเด็กตัวดำรุ่นเดียวกันฅนหนึ่งยืนยิ้มฟันขาวอยู่ตรงหน้า อีกหลายฅนยืนห่างออกไป เราอยู่เขมรนี่นา เด็กชายบอกกับตัวเองทั้งยังงัวเงีย ลุกนั่งสลัดความมึนงง เด็กฅนนั้นส่งเสียงโประเประน่ารำคาญใส่เขาอีกแล้ว ไม่ได้รู้จักกันยังมาชี้มือชี้ไม้พยักพเยิด จะชวนไปไหนหรือเปล่า
“ธนชวนไปเล่นน้ำน่ะ” เสียงลุงร้องบอกจากเปลญวน
เด็กฅนนี้ชื่อธนสินะ เพราะไม่รู้สึกสนิทด้วยก๊อบจึงทำนิ่ง
“ว่าไงล่ะ เพื่อนอตุส่าห์ชวนไปเล่นแล้วนะ” เสียงลุงร้องบอก เราเป็นเพื่อนกับเด็กพวกนี้ตั้งแต่เมื่อไรกัน ยังไม่อยากสนใจอะไรใครทั้งนั้นแหละ ก๊อบคิดขณะหันไปตอบ
“ไม่ไปหรอก” ทำจมูกย่นใส่ลุงก่อนลุกขึ้น
“โอ๊ย” กลับต้องร้องเสียงหลงออกมา แรงสะท้อนเหมือนถูกตีหัวอย่างจังนั้นทำให้เขาต้องทรุดลงกับพื้นในทันที เจ็บจี๊ดเลยทีเดียว เด็กพวกนั้นยังพากันหัวเราะเสียงขรมได้อีก
พื้นใต้ถุนบ้านของลุงเธียสูงไม่พอให้เขายืนบนเตียงได้นั่นเอง ก๊อบแหงนมองพลางคลำหัว หน้าตายังคงเหยเก มาถึงวันแรกก็ได้เจอดีเลยทีเดียว ทั้งอายทั้งโกรธพร้อม ๆ กัน ได้แต่ทำเป็น ไม่สนใจ ข่มความเจ็บตีหน้านิ่งเข้าไว้ มันได้ผลเหมือนกัน เด็กพวกนั้นพากันเงียบเสียงลงได้บ้างเมื่อเห็นท่าทีของเขา แต่ยังคงแอบยิ้มและพากันเดินเงียบออกไป มีแต่ไอ้เด็กตัวดำเท่านั้นที่ยังยืนนิ่งอยู่กับที่ และมีแต่ลุงที่ยังคงหัวเราะ ซึ่งคงขำท่าทางของเขาตอนนี้มากกว่า มันน่าขัดใจนัก ก๊อบได้แต่นั่งนิ่ง เหลือบตามองธนที่ยืนมองเขาอยู่
“ว่าไงล่ะ ธนรออยู่นะ” ลุงยังคงรบเร้า และแม้ว่าจะรู้สึกขัดใจ แต่ก็ต้องเดินตามธนออกมาอย่างขัดไม่ได้ ทำไมลุงต้องบังคับกันด้วยนะ เขาไม่ชอบที่นี่เลยจริง ๆ
ธนพาก๊อบเดินมาตามเส้นทางเล็ก ๆ หลังหมู่บ้าน เมื่อถึงกรงเลี้ยงนกกระทาที่มีลุงแก่ฅนหนึ่งกำลังทำงานอยู่ ธนก็พาเขาเลี้ยวข้างกรงนกผ่านป่าอ้อยไปตามทางสู่ทุ่งนา ตรงชายนาก่อนถึงรั้วลวดหนามมีสระน้ำ พวกที่มาก่อนกำลังสนุกกับการลอยคอบ้างตีลังกาเล่นน้ำกันอยู่ เมื่อเห็นเขาก็พากันส่งเสียง บางฅนตะโกนชูมือเรียก รู้จักชื่อเขากันด้วย คงรู้จากลุงก๊อบคิดในใจ ธนรีบถอดเสื้อผ้าก่อนวิ่งโจนลงไปในน้ำขุ่น ๆ นั้น พวกนี้แก้ผ้าเล่นน้ำกัน ก๊อบมองเสื้อกางเกงที่ถูกสลัดทิ้งตามขอบสระ มีเสียงเรียกดังมาอีก น้ำขุ่นแบบนี้เขาไม่กล้าลงเล่นแน่นอน และ อีกอย่าง เขาคงไม่กล้าแก้ผ้าแบบเด็กพวกนี้ด้วย ก๊อบเสมองผืนนาแบนราบ ภูเขาลูกหนึ่งมองเห็นจาง ๆ อยู่ห่างออกไปตรงเส้นขอบฟ้า ฝูงวัวกำลังเลาะเล็มหญ้า มีต้นไม้ขึ้นเป็นหย่อม ๆ กลางนา ต้นตาลมองเห็นไกลออกไป เขายังแทบไม่อยากเชื่อสายตาเลยว่า ภาพตรงหน้าคือสิ่งที่เขาได้มาเห็นจริง ๆ ไม่เคยคิดไม่เคยฝันว่าจะได้มาที่นี่ ไม่เคยแม้แต่อยากมาเลยด้วยซ้ำ
ในที่สุดก๊อบก็ได้แต่นั่งมองพวกนั้นเล่นน้ำกัน นึกเบื่อจึงออกไปเดินเล่นในนา ตามเส้นทางที่ต้องมุดรั้วลวดหนามออกไป เสียงเพลงที่เหมือนดังจากอดีตแสนไกลแว่วมา กระดิ่งห้อยคอวัวส่งเสียงเป็นจังหวะ เริ่มมีลมเย็นพัดมาแทนความอบอ้าว
เมื่อหันหลังกลับก็ต้องสะดุ้ง ธนนั่นเอง มายืนจ้องอยู่ข้างหลังตั้งแต่เมื่อไร ใส่เสื้อผ้าเรียบร้อยแล้ว ทั้งที่ในสระยังมีเสียงเล่นสนุกกันอยู่เลย
“ไม่เล่นต่อล่ะ” ก๊อบถามออกไป ธนยิ้ม
“อือ ฟังไม่ออก” ก๊อบพูดออกมาอีก และธนคงได้แต่ยิ้ม ในที่สุดก็พูดออกมา ก๊อบได้แต่พยักหน้าเพราะฟังไม่ออกเช่นกัน เมื่อธนเดินไปในนาก๊อบก็เดาได้ว่าธนต้องการให้เขาตามไป ธนเดินไปแก้วัวที่ล่ามไว้ทีละตัว ส่งเสียงไล่ วัวพวกนั้นรู้ดีว่าถึงเวลาเข้าคอก พวกมันพากันเดินกลับบ้านอย่างรู้ทาง แต่ยังแวะดึงหญ้าให้ธนต้องส่งเสียงไล่ไปด้วย ในขณะที่ก๊อบได้แต่เดินตาม
“สนุกไหมล่ะไอ้หมา” ลุงชัยยืนอยูริมรั้วขณะธนไล่วัวผ่านหน้า ส่งเสียงทักทายเมื่อก๊อบเดินเข้ามา
“หึ” ก๊อบลงเสียงหนักตอบ
“อ้าว ไม่ได้เล่นน้ำหรือไง” ลุงถามออกมาอีกเมื่อเห็นเนื้อตัวของเขา ก๊อบส่ายหน้าตอบ
“งั้นไปเอาผ้าโป้มาให้ลุงด้วยแล้วไปอาบน้ำกัน”
“อะไรคือผ้าโป้” ก๊อบหยุดถาม ผ้าโป้อะไรของลุง
“เออ ผ้าขาวม้านั่นแหละ ฅนตราดเขาเรียกว่าผ้าโป้ รู้ไว้ซะ”
“หนูไม่เรียกผ้าโป้” ก๊อบยังคงต่อคำ
“งั้นเอาใหม่ ฅนตราดโบราณเขาเรียกผ้าโป้รู้ไว้ซะ” ลุงหัวเราะพลางเดินไปยังบ่อน้ำหลังบ้าน ก๊อบแทบไม่รู้จักบ่อด้วยซ้ำตอนอยู่เมืองไทย บ้านของลุงถึงไม่มีประปา แต่ก็มีเครื่องดูดน้ำจากสระมาใช้ นี่จึงเป็นครั้งแรกที่ก๊อบได้ตักน้ำขึ้นจากบ่อ
บ่อน้ำบ้านลุงเธียจะมีขอบปูน พื้นรอบบ่อเป็นพื้นปูนเช่นกัน และต้องใช้เชือกหย่อนถังพลาสติกลงไปตักขึ้นมา เมื่อตักน้ำใส่กะละมังใหญ่จนเต็มเขาก็ผลัดผ้าอาบน้ำ รับรู้ได้ถึงรสเฝื่อนกร่อยเมื่ออมน้ำบ้วนปากแปรงฟัน ที่นี่อะไรก็ดูแปลกไปหมดสำหรับเขา แม้แต่น้ำก็ยังแปลก
เมื่ออาบน้ำเสร็จ แคร่ที่ตั้งอยู่ระหว่างบ้านกับครัวก็กลายเป็นที่ตั้งวงล้อมกินข้าวกัน กับข้าวมีหมูทอดกับน้ำปลา แม้จะมีแค่อย่างเดียว ถึงอย่างไรก็ยังดีกว่ามีแต่ผักนั่นแหละ ก๊อบบอกตัวเอง วงข้าวทำให้ก๊อบได้รู้จักทุกฅนในบ้าน นอกจาก ลุงเธียกับเมียแล้ว ยังมีแม่ยายของลุงเธีย ที่ก๊อบจะเห็นแกอยู่แต่ในครัว ลูกของลุงเธียฅนโตเป็นผู้หญิงชื่อธู หรือจันธู ลูกชายฅนรองชื่อเภีย หรือโสะเภีย ลูกชายอีกฅนชื่อธี หรือโสะธี ไอ้ธนก็มีชื่อจริงว่าโสะธนเช่นกัน ส่วนฅนเล็กเป็นผู้หญิง ชื่อเธือน หรือจันเธือน บ้านของลุงเธียนับว่าเป็นครอบครัวใหญ่ทีเดียว แม้จะมีแค่พ่อแม่ลูกกับยายอีกฅนก็ตาม ก๊อบอดคิดไม่ได้ว่า การมีพี่น้องหลายฅนมันก็น่าสนุกเหมือนกัน เขาน่าจะมีพี่น้องเยอะแบบนี้บ้าง
แต่เขาก็มีเพียงแต่แม่และลุงชัยเท่านั้นเอง.
ก๊อบ (ตอนที่๕ ครอบครัวของลุงเธีย)
โดย : ละเว้
(ตอนที่๕ ครอบครัวของลุงเธีย)
ใต้ถุนบ้านลุงเธียนอกจากเปลญวนแล้วยังมีเตียงนอนขนาดใหญ่อยู่ด้วย มันดูไม่เหมือนเตียงนัก เพราะสูงและใหญ่กว่ามาก แต่เสื่อที่ปูบนนั้น กับมุ้งที่เหลือกางไว้ด้านหนึ่ง รวมถึงผ้าห่มและหมอนที่เห็นทำให้ก๊อบแน่ใจได้ว่ามันเป็นเตียง ข้าวของต่าง ๆ ของเขากับลุงถูกนำไปเก็บไว้บนนั้นเช่นกัน น่าจะตั้งแต่ตอนที่พวกเขาออกไปหาข้าวกินในตลาด ลุงเธียบอกให้เขาขึ้นไปนอนเล่นบนนั้นได้ บอกว่าเตียงนี้จะเป็นที่นอนของเขากับลุง และเพราะไม่รู้ว่าจะทำอะไร หรือเพราะว่ายังวางตัวไม่ถูกนัก ก๊อบจึงใช้เตียงเป็นที่หลบมุม นั่งเงียบขณะสำรวจโดยรอบ บ้านเรือนที่นี่ส่วนใหญ่เป็น กระท่อมหลังเล็ก ๆ ปลูกติดกันเป็นกลุ่ม หลังคามุงหญ้าและสังกะสี ที่เป็นบ้านไม้สองชั้นหรือใต้ถุนสูงเหมือนบ้านลุงเธียก็มีอยู่เหมือนกัน และบ้านไม้แต่ละหลังจะมีลวดลายสีสันที่ทำให้มันดูแตกต่างจากบ้านเรือนในไทย ก๊อบคิดว่ามันเก่าแก่และโบราณย้อนยุคมาก
พ้นกระท่อมหลังเล็ก ๆ ออกไปเป็นสวนละมุด แต่ละต้นล้วนสูงใหญ่ ก๊อบรู้จักต้นละมุด เขาเห็นมันมีปลูกอยู่ระหว่างทางเข้าบ้านลุง แต่ไม่ได้เป็นสวนและต้นของมันก็ไม่ได้ใหญ่โตขนาดนี้ และด้วยสภาพใหญ่โตของมัน ก็ทำให้สวนละมุดที่ครอบคลุมพื้นดินโล่งเตียนนั้นดูร่มรื่นเป็นป่าเลยทีเดียว
“นอนได้นะ” เสียงลุงตะโกนบอกมา ก๊อบจึงหยิบหมอนมาเอนตัวนอน และด้วยความเหนื่อยล้าจากการเดินทาง เขาจึงผล็อยหลับเมื่อล้มหัวลงหมอนได้ไม่นานนัก
ก๊อบสะดุ้งตื่นเมื่อรู้สึกตัวว่าถูกสะกิด ลืมตาขึ้นมาก็ได้เห็นเด็กตัวดำรุ่นเดียวกันฅนหนึ่งยืนยิ้มฟันขาวอยู่ตรงหน้า อีกหลายฅนยืนห่างออกไป เราอยู่เขมรนี่นา เด็กชายบอกกับตัวเองทั้งยังงัวเงีย ลุกนั่งสลัดความมึนงง เด็กฅนนั้นส่งเสียงโประเประน่ารำคาญใส่เขาอีกแล้ว ไม่ได้รู้จักกันยังมาชี้มือชี้ไม้พยักพเยิด จะชวนไปไหนหรือเปล่า
“ธนชวนไปเล่นน้ำน่ะ” เสียงลุงร้องบอกจากเปลญวน
เด็กฅนนี้ชื่อธนสินะ เพราะไม่รู้สึกสนิทด้วยก๊อบจึงทำนิ่ง
“ว่าไงล่ะ เพื่อนอตุส่าห์ชวนไปเล่นแล้วนะ” เสียงลุงร้องบอก เราเป็นเพื่อนกับเด็กพวกนี้ตั้งแต่เมื่อไรกัน ยังไม่อยากสนใจอะไรใครทั้งนั้นแหละ ก๊อบคิดขณะหันไปตอบ
“ไม่ไปหรอก” ทำจมูกย่นใส่ลุงก่อนลุกขึ้น
“โอ๊ย” กลับต้องร้องเสียงหลงออกมา แรงสะท้อนเหมือนถูกตีหัวอย่างจังนั้นทำให้เขาต้องทรุดลงกับพื้นในทันที เจ็บจี๊ดเลยทีเดียว เด็กพวกนั้นยังพากันหัวเราะเสียงขรมได้อีก
พื้นใต้ถุนบ้านของลุงเธียสูงไม่พอให้เขายืนบนเตียงได้นั่นเอง ก๊อบแหงนมองพลางคลำหัว หน้าตายังคงเหยเก มาถึงวันแรกก็ได้เจอดีเลยทีเดียว ทั้งอายทั้งโกรธพร้อม ๆ กัน ได้แต่ทำเป็น ไม่สนใจ ข่มความเจ็บตีหน้านิ่งเข้าไว้ มันได้ผลเหมือนกัน เด็กพวกนั้นพากันเงียบเสียงลงได้บ้างเมื่อเห็นท่าทีของเขา แต่ยังคงแอบยิ้มและพากันเดินเงียบออกไป มีแต่ไอ้เด็กตัวดำเท่านั้นที่ยังยืนนิ่งอยู่กับที่ และมีแต่ลุงที่ยังคงหัวเราะ ซึ่งคงขำท่าทางของเขาตอนนี้มากกว่า มันน่าขัดใจนัก ก๊อบได้แต่นั่งนิ่ง เหลือบตามองธนที่ยืนมองเขาอยู่
“ว่าไงล่ะ ธนรออยู่นะ” ลุงยังคงรบเร้า และแม้ว่าจะรู้สึกขัดใจ แต่ก็ต้องเดินตามธนออกมาอย่างขัดไม่ได้ ทำไมลุงต้องบังคับกันด้วยนะ เขาไม่ชอบที่นี่เลยจริง ๆ
ธนพาก๊อบเดินมาตามเส้นทางเล็ก ๆ หลังหมู่บ้าน เมื่อถึงกรงเลี้ยงนกกระทาที่มีลุงแก่ฅนหนึ่งกำลังทำงานอยู่ ธนก็พาเขาเลี้ยวข้างกรงนกผ่านป่าอ้อยไปตามทางสู่ทุ่งนา ตรงชายนาก่อนถึงรั้วลวดหนามมีสระน้ำ พวกที่มาก่อนกำลังสนุกกับการลอยคอบ้างตีลังกาเล่นน้ำกันอยู่ เมื่อเห็นเขาก็พากันส่งเสียง บางฅนตะโกนชูมือเรียก รู้จักชื่อเขากันด้วย คงรู้จากลุงก๊อบคิดในใจ ธนรีบถอดเสื้อผ้าก่อนวิ่งโจนลงไปในน้ำขุ่น ๆ นั้น พวกนี้แก้ผ้าเล่นน้ำกัน ก๊อบมองเสื้อกางเกงที่ถูกสลัดทิ้งตามขอบสระ มีเสียงเรียกดังมาอีก น้ำขุ่นแบบนี้เขาไม่กล้าลงเล่นแน่นอน และ อีกอย่าง เขาคงไม่กล้าแก้ผ้าแบบเด็กพวกนี้ด้วย ก๊อบเสมองผืนนาแบนราบ ภูเขาลูกหนึ่งมองเห็นจาง ๆ อยู่ห่างออกไปตรงเส้นขอบฟ้า ฝูงวัวกำลังเลาะเล็มหญ้า มีต้นไม้ขึ้นเป็นหย่อม ๆ กลางนา ต้นตาลมองเห็นไกลออกไป เขายังแทบไม่อยากเชื่อสายตาเลยว่า ภาพตรงหน้าคือสิ่งที่เขาได้มาเห็นจริง ๆ ไม่เคยคิดไม่เคยฝันว่าจะได้มาที่นี่ ไม่เคยแม้แต่อยากมาเลยด้วยซ้ำ
ในที่สุดก๊อบก็ได้แต่นั่งมองพวกนั้นเล่นน้ำกัน นึกเบื่อจึงออกไปเดินเล่นในนา ตามเส้นทางที่ต้องมุดรั้วลวดหนามออกไป เสียงเพลงที่เหมือนดังจากอดีตแสนไกลแว่วมา กระดิ่งห้อยคอวัวส่งเสียงเป็นจังหวะ เริ่มมีลมเย็นพัดมาแทนความอบอ้าว
เมื่อหันหลังกลับก็ต้องสะดุ้ง ธนนั่นเอง มายืนจ้องอยู่ข้างหลังตั้งแต่เมื่อไร ใส่เสื้อผ้าเรียบร้อยแล้ว ทั้งที่ในสระยังมีเสียงเล่นสนุกกันอยู่เลย
“ไม่เล่นต่อล่ะ” ก๊อบถามออกไป ธนยิ้ม
“อือ ฟังไม่ออก” ก๊อบพูดออกมาอีก และธนคงได้แต่ยิ้ม ในที่สุดก็พูดออกมา ก๊อบได้แต่พยักหน้าเพราะฟังไม่ออกเช่นกัน เมื่อธนเดินไปในนาก๊อบก็เดาได้ว่าธนต้องการให้เขาตามไป ธนเดินไปแก้วัวที่ล่ามไว้ทีละตัว ส่งเสียงไล่ วัวพวกนั้นรู้ดีว่าถึงเวลาเข้าคอก พวกมันพากันเดินกลับบ้านอย่างรู้ทาง แต่ยังแวะดึงหญ้าให้ธนต้องส่งเสียงไล่ไปด้วย ในขณะที่ก๊อบได้แต่เดินตาม
“สนุกไหมล่ะไอ้หมา” ลุงชัยยืนอยูริมรั้วขณะธนไล่วัวผ่านหน้า ส่งเสียงทักทายเมื่อก๊อบเดินเข้ามา
“หึ” ก๊อบลงเสียงหนักตอบ
“อ้าว ไม่ได้เล่นน้ำหรือไง” ลุงถามออกมาอีกเมื่อเห็นเนื้อตัวของเขา ก๊อบส่ายหน้าตอบ
“งั้นไปเอาผ้าโป้มาให้ลุงด้วยแล้วไปอาบน้ำกัน”
“อะไรคือผ้าโป้” ก๊อบหยุดถาม ผ้าโป้อะไรของลุง
“เออ ผ้าขาวม้านั่นแหละ ฅนตราดเขาเรียกว่าผ้าโป้ รู้ไว้ซะ”
“หนูไม่เรียกผ้าโป้” ก๊อบยังคงต่อคำ
“งั้นเอาใหม่ ฅนตราดโบราณเขาเรียกผ้าโป้รู้ไว้ซะ” ลุงหัวเราะพลางเดินไปยังบ่อน้ำหลังบ้าน ก๊อบแทบไม่รู้จักบ่อด้วยซ้ำตอนอยู่เมืองไทย บ้านของลุงถึงไม่มีประปา แต่ก็มีเครื่องดูดน้ำจากสระมาใช้ นี่จึงเป็นครั้งแรกที่ก๊อบได้ตักน้ำขึ้นจากบ่อ
บ่อน้ำบ้านลุงเธียจะมีขอบปูน พื้นรอบบ่อเป็นพื้นปูนเช่นกัน และต้องใช้เชือกหย่อนถังพลาสติกลงไปตักขึ้นมา เมื่อตักน้ำใส่กะละมังใหญ่จนเต็มเขาก็ผลัดผ้าอาบน้ำ รับรู้ได้ถึงรสเฝื่อนกร่อยเมื่ออมน้ำบ้วนปากแปรงฟัน ที่นี่อะไรก็ดูแปลกไปหมดสำหรับเขา แม้แต่น้ำก็ยังแปลก
เมื่ออาบน้ำเสร็จ แคร่ที่ตั้งอยู่ระหว่างบ้านกับครัวก็กลายเป็นที่ตั้งวงล้อมกินข้าวกัน กับข้าวมีหมูทอดกับน้ำปลา แม้จะมีแค่อย่างเดียว ถึงอย่างไรก็ยังดีกว่ามีแต่ผักนั่นแหละ ก๊อบบอกตัวเอง วงข้าวทำให้ก๊อบได้รู้จักทุกฅนในบ้าน นอกจาก ลุงเธียกับเมียแล้ว ยังมีแม่ยายของลุงเธีย ที่ก๊อบจะเห็นแกอยู่แต่ในครัว ลูกของลุงเธียฅนโตเป็นผู้หญิงชื่อธู หรือจันธู ลูกชายฅนรองชื่อเภีย หรือโสะเภีย ลูกชายอีกฅนชื่อธี หรือโสะธี ไอ้ธนก็มีชื่อจริงว่าโสะธนเช่นกัน ส่วนฅนเล็กเป็นผู้หญิง ชื่อเธือน หรือจันเธือน บ้านของลุงเธียนับว่าเป็นครอบครัวใหญ่ทีเดียว แม้จะมีแค่พ่อแม่ลูกกับยายอีกฅนก็ตาม ก๊อบอดคิดไม่ได้ว่า การมีพี่น้องหลายฅนมันก็น่าสนุกเหมือนกัน เขาน่าจะมีพี่น้องเยอะแบบนี้บ้าง
แต่เขาก็มีเพียงแต่แม่และลุงชัยเท่านั้นเอง.