คนรอบตัวมองเราเปลี่ยนไป

คนรอบตัวมองเราเปลี่ยนไปหรือเราเปลี่ยนไปจริงๆคะ? เรื่องมันมีอยู่ว่า เรากำลังเรียนจบมหาวิทยาลัย และมาฝึกงานที่บริษัทลุง เพราะคิดว่าจะสะดวกในหลายๆเรื่อง ตอนนี้อยู่ได้3เดือนแล้วค่ะ และรู้สึกว่าคนรอบตัวติเตียนเราไปทุกเรื่องเลยค่ะ ไม่ใช่แค่เรื่องงาน แต่ลามไปถึงจนเรื่องส่วนตัว และไปถึงอนาคตของเรา รู้สึกว่าเราไม่มีพื้นที่ส่วนตัวเลย เวลาพวกเขาพูดเรื่องของเราขึ้นมา แทบจะไม่มีเรื่องดีเลยค่ะ รู้สึกว่าทุกคนเกลียดเราไปเลยค่ะ😂 เราเริ่มเก็บตัวในห้องบ่อยๆไม่อยากสนใจเรื่องพวกนี้แล้ว ประมาณว่าเสร็จงานแล้วรีบเข้าห้องเลยค่ะ แต่ก็ทนเห็นสายตาที่พวกเขามองเราทุกวันไม่ค่อยได้สักเท่าไหร่เลยค่ะ หรืออาจจะคิดไปเองก็ได้ เพราะปกติเป็นคนคิดมากอยู่แล้ว เราเริ่มเก็บคำพูดของพวกเขามาทบทวนตลอดเลยค่ะ จนบางทีเวลาทำงานก็เหม่อไปเลย🥲 ในหัวคิดแต่ว่า ทำไมๆๆๆๆ การที่เราจะเลือกเส้นทางชีวิตด้วยตนเอง มันผิดขนาดนั้นเลยหรอ ? และมีอีกหลายเรื่องเลยค่ะ ที่ตั้งคำถามในหัว จนบางทีเราควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้เลยค่ะ อยากร้องไห้ตลอดเวลา อาจจะคิดถึงคุณย่าด้วยที่เสียไปจะ2ปีแล้วค่ะ เพราะคิดว่า ถ้าคุณย่ายังอยู่ พวกเขาคงไม่เย็นชากับเราขนาดนี้ รู้สึกโดดเดี่ยวมากเลยค่ะ เพื่อนๆก็แยกย้ายไปฝึกงานที่อื่นหมด นานๆทีจะได้โทรไประบาย ส่วนพ่อแม่ไม่อยากจะระบายด้วยสักเท่าไหร่ ไม่อยากให้พวกท่านคิดมาก หรือเป็นห่วงเรามากขนาดนั้น
เราควรจัดการความรู้สึกและอารมณ์ของเรายังไงคะ ทำงานกับเครือญาติ ไม่ใช่ว่าจะดีเสมอไปนะคะ