ผิดหวังในตัวเอง[?]

**กระทู้นี้ระบาย+สนทนา
     แต่ก่อนเราขอพ่อแม่ซื้อไอแพดไม่ก็แท็บเล็ตให้เราค่ะเพราะเราชอบวาดรูป ซึ่งมือถือไม่ได้ตอบโจทย์ขนาดนั้น ตอนนั้นโควิดอยู่บ้านยาว เลยมีเวลาวาดรูปขาย(ได้ไม่มากแต่เลิกเพราะมือถือไม่ไหวจริงๆ) ตอนนั้นของใหม่เลยสนใจเป็นพิเศษมั้งคะ แต่พ่อแม่ไม่ได้ซื้อให้ค่ะเพราะการเงินไม่มั่นคงส่วนของที่อยากได้ก็แพงมากด้วย เราขอพ่อมาตลอด บอกท่านว่าจะหาเงินให้ได้จากการวาดรูป พ่อเลยซื้อให้ [มุมมองเราคือพ่อเรารักเราม้ากดลยยอม] แต่หลังจากที่ได้เราพยายามที่จะพัฒนาเสมอจนผลงานมีออกมาให้เห็น แต่ลงขายแล้วขายไม่ออกค่ะ งานดีมากสำหรับเรา แต่ไม่เข้าใจ ไม่รู้ว่าทำไมมันถึงเป็นแบบนี้ รู้สึกแอบล้มเหลวแต่ปลอบใจตัวเองตลอดว่ามันโอดคร นี่คือรูปแรก พยายามต่อไป
    เรารู้สึกเหมือนคนไม่ประสบความสำเร็จเลยอ่ะค่ะ รู้สึกมาตระหนักถึงอนาคตอีกที ทั้งๆที่ไม่เคยลังเลในเส้นทางตัวเองจนมาเจอเรื่องเล็กน้อยแบบนี้ ลังเลจนแทบจะร้องไห้แทบจะเปลี่ยนสายหนีเลย(เรียนศิลปะ) เหมือนว่าเปอร์เซ็นที่เราจะเกิดในเส้นทางนี้มีน้อยมากเลย เหมือนว่าเราพูดปากลอยกับพ่อแม่ ทั้งๆที่ทำไม่ได้ เกิดคำถามว่าเราต้องทำยังไงต่อไป มันมืดไปหมด กว่าจะสว่างก็กลัวกินเวลาเกินไป เราไม่เคยจมกับปัญหานานแบบนี้เลย

    ติได้ค่ะ อยากฟังทุกคำกล่าว อยากรู้ด้วยว่าแต่ละคนเจอเรื่องที่ผิดหวังอะไร จัดการยังไง;=;

ปล.ขออภัยในความเรียงแปลกๆ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่