เราจะขอเกริ่นๆก่อนนะคะว่าพี่ชายพาแฟนมาอยู่ด้วยได้เกือบปีนึงแล้วค่ะ ซึ่งไม่ได้ปรึกษาใครก่อนเลยว่าโอเคไหมอยู่ๆก็มาอยู่เลย ตอนแรกๆเราไม่ได้อะไรค่ะ คิดว่าดีซะอีกที่พี่พาแฟนมาให้พ่อกับแม่เจอเขาจะได้ฝากเนื้อฝากตัว เขาก็ดีซื้อของมาให้กิน ไม่ค่อยพูดไม่ค่อยกล้าออกจากห้องคงเพราะยังเขินปรับตัวไม่ทัน พอเริ่มได้4-5เดือน เขาก็จะเล่นเกมในคอมดึกๆ คอมเขาแบกมาจากที่บ้านเลย ซึ่งช่วงนั้นสำหรับเราเขาจะเล่นเกมเสียงไม่ได้ดังมากเท่าไหร่ แล้วก็มีพากันไปกินข้าวหลังเลิกงาน ตอนที่ไปกินข้าวเราก็เล่นๆกับพี่ชายว่าเลี้ยงหน่อยได้ไหมไม่มีตังค์เลย จริงๆแล้วเราพอมีอยู่ค่ะแค่อยากเก็บไว้เพราะอยากออมเงินที่ได้จากการทำงานไว้ใช้กินค่าขนมโรงเรียนแต่ถ้าเขาปฏิเสธเราก็ไม่ได้อะไรเพราะจ่ายค่าข้าวแค่หลักสิบไม่ได้ทำให้เราเดือดร้อนขนาดนั้น สรุปพี่ชายเลี้ยงเราบ้างครั้งสองครั้งนับได้ แต่ไปกินหมูกระทะอันนี้เราจ่ายเองตลอด พอช่วง 7เดือนท้ายหลังมานี้แฟนพี่เขาก็จะกลับมาจากที่ทำงานแล้วเล่นเกมในคอมตั้งแต่4ทุ่ม จนถึงตี3ตี4 บางทีก็เช้าเลย เราก็ไม่ได้อะไรจนกระทั่ง
เราจะมาพูดถึงลักษณะห้องนอนของเรากับพี่ชายก่อนนะคะ เดิมห้องมันจะเป็นใหญ่แต่ทีนี้พอเริ่มโตพ่อก็เลยกั้นห้องโดยมีไม้แผ่นใหญ่เลยมากั้นกลาง ซึ่งห้องพี่อยู่ข้างในส่วนห้องเราจะอยู่ข้องนอก ทีนี้ด้วยห้องพี่ที่อยู่ในสุดมันจะอับแล้วก็ร้อนมาก พ่อก็เลยทำช่องว่างข้างบนของแผ่นกั้นห้องไว้ให้อากาศมันถ่ายเท ซึ่งจะทำให้ได้ยินเสียงได้ชัดระดับนึงเลย แฟนพี่ก็เริ่มเล่นเกมเสียงดัง มีกรี๊ดบ้างอะไรบ้าง ด่าด้วยถ้อยคำหยาบคาย ร้องเพลง แล้วก็มีอะไรกันตอนดึกๆก็จะได้ยินเสียง คือเรานอนทนฟังมาหลายวันรู้สึกเสียสุขภาพจิตมากๆค่ะ ต้องนอนตื่นเช้าไปเรียนไปทำงาน หรือบ้างบางทีก็ไม่ได้นอนเลย พยายามทนแล้วก็เข้าใจ เพราะเราก็เกรงใจ จนวันนึงเราทนไม่ไหว ด้วยความที่เราฟิวส์ขาดอะค่ะก็เลยตะโกนบอกให้เสียงเบาลง เสียงมันดังรบกวนคนอื่นเขา คนจะพักผ่อนมาเล่นตอนกลางคืน ทีนี้เหมือนเขาได้ยินนะคะแต่ไม่รับฟังเลย พี่ชายเราก็เล่นเกมเสียงดังต่อ เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นแต่แฟนพี่เราเขาก็เล่นแบบเสียงเบาลง เราก็เลยตะโกนอีกว่าให้พี่เราช่วยเบาเสียงลงหน่อย แต่ก็ไม่สะท้กสะท้านแล้วเขาก็ไม่เตือนกัน เราก็เลยต้องจำใจนอนไปทั้งอย่างนั้น
พอมาช่วงท้ายปีก็เกิดเหตุการณ์แบบนี้ เริ่มบ่อยขึ้นบ่อยขึ้น ยิ่งนานก็ยิ่งเสียงดังด้วยความเคยชิน เราเริ่มกลับมาคิดว่าหรือว่าเป็นเพราะเราคนเดียวที่อคติไปเอง ก็เลยไปปรึกษาพ่อดูพ่อก็บอกว่าเขาเสียงดังจริงๆแต่พ่อไม่ได้อะไร อาที่นอนข้างบนห้องก็ได้ยิน เราก็เลยอยากจะแก้ปัญหาตรงนี้อยากให้พ่อช่วยพูดให้หน่อยเพราะเราไม่ใช่ผู้ใหญ่เขาคงไม่ฟังแต่พ่อก็ไม่กล้าที่จะพูด เราก็รู้สึกอารมณ์เสียนิดหน่อย ทุกๆเช้าที่พ่อไปส่งที่โรงเรียนก็จะบ่นเรื่องพี่ชายกับแฟนพี่ให้เราฟังจนเราเริ่มเครียดเริ่มบั่นทอน เราเลยไปปรึกษาคนนู้นคนนี้ก็บอกให้เราทนไปแต่เราไม่รู้ว่าต้องทนไปอีกนานแค่ไหน
พอทุกทีที่เขาเสียงดังดึกๆเราก็เลยทุบแผ่นกั้นห้องให้เขารู้ว่ามันดังไป แต่พอยิ่งทุบเท่าไหร่ก็ยิ่งเสียงดังแล้วก็แกล้งเป็นหูทวนลม จนเราทนไม่ไหวเลยแอบถ่ายคลิปไปให้แม่ดูว่านี่เป็นอย่างนี้นะ แม่ก็เลยโทรไปหาพี่ชายพูดว่าเราต้องมีไปเรียนเช้าช่วยเบาลงหน่อย เขาก็พากันเงียบลง แต่แฟนพี่ชายเรารู้สึกได้เลยว่านางมีแอบเคืองๆนิดหน่อยแล้วเขาก็จิ๊ปากตอนที่แม่พูด พ่อเราก็ช่วยพูดว่าช่วยเข้าใจหน่อยบางทีมันก็ดังจริงๆ ผ่านไปหลายๆวันก็เกิดซ้ำๆจนวันนึงเรากลับจากเรียนเสร็จด้วยความที่เหนื่อยมากก็เลยอยากจะนอนพัก แล้วเหมือนแฟนพี่ชายเล่นเกมอยู่ในห้องเขาก็เล่นเสียงดังมาก หัวเราะคิกคักชอบใจแล้วเราก็อารมณ์เสียเลยพูดแซะ แล้วเราก็ทำอะไรเสียงดังกลับทุกครั้งที่นางพูดเสียงดัง เขาก็รู้ตัวทักไปหาพี่เราว่าน้องเธอเป็นอะไรมากปะ ของก็ซื้อให้กิน(อันนี้ใครขอ?) พี่เราบอกว่าปล่อยเรา เดี๋ยวพาไปโฮมโปรซื้อของกั้นห้อง แต่เหมือนหลังจากนั้นก็ไม่มีอะไรคืบหน้า
จนไม่กี่วันหลังจากนั้นเรากับพี่ชายก็ทะเลาะกันเรื่องใหญ่เรื่องเสียงดัง พี่ก็เลยจ้างให้พ่อกั้นห้องวันนั้นเลย แต่มันก็ยังได้ยินเสียงอยู่ เขาสองคนคงคิดว่ากั้นแล้วคงไม่ได้ยินแล้วจริงๆคือไม่เลย เขาก็เล่นเกมเสียงดังเหมือนเดิมแต่เราพอทนได้ มีแอบสะดุ้งตอนดึกๆบ้าง แต่ที่เรากังวลมากที่สุดคือพ่อค่ะ พ่อเรานอนทนฟังมากที่สุด ด้วยความที่เขานอนข้างนอกแล้วเสียงมันใกล้มากแถมเขาก็แก่มากแล้วด้วยนอนก็ไม่ค่อยจะหลับ บางวันก็มาบ่นกับเราว่านอนยังไม่ถึง3-4ชั่วโมงเลย เราเลยรู้สึกไม่โอเค แต่พ่อก็ไม่ได้คุยกับพี่หรืออะไรเลยเพราะเกรงใจ เขาก็อยากให้สะใภ้เจอพ่อผัวที่ดีๆ แต่สำหรับเราบางทีมันก็ไม่ใช่
มีอยู่เรื่องนึงที่เรายอมไม่ได้เลยคือ แฟนพี่ชายเขากินอะไรเสร็จก็จะวางจานชามทิ้งไว้ไม่ล้าง พอจะเอามาล้างก็เอามาวางในอ่างล้างจานซ้อนๆกันหลายๆชั้น บางทีเศษอาหารก็ยังไม่กวาดทิ้งเลย บางทีก็ปล่อยให้มันแห้งแข็งติดกับชาม เราเลยแอบรู้สึกว่ามันเกินไปไหม ซึ่งไม่มีใครล้างนอกจากพ่อของเราค่ะ พ่อเรารับจบทุกงานไม่ว่าจะเป็นซักผ้า ตากกางเกงในให้ กรอกน้ำ ล้างจาน ทิ้งขยะให้ อันนี้เราไม่เข้าใจเลยค่ะ ทั้งๆที่ตัวเองเป็นคนกินเองยังมาให้คนอื่นไปทิ้งให้ กินไหนทิ้งไว้นั่น อย่างทุกๆเช้าออกไปทำงานหน้าบ้านมีถังขยะก็น่าจะหยิบไปทิ้งเลยแต่นี่ไม่ เอามาทิ้งในบ้านแล้วให้พ่อของเราไปทิ้งให้อีกทีนึง เรารู้สึกว่ามันไม่เกินไปหน่อยหรอ ยิ่งอยู่ก็ยิ่งไม่เห็นหัว งานบ้านก็ไม่ได้ทำ จนเริ่มสงสัยว่าที่บ้านเขาเลี้ยงมายังไง
ทุกคนคิดเห้นกันยังไงคะ หรือว่าเราอคติไปเอง?
ไม่ชอบพี่สะใภ้ ทำยังไงดีคะ?
เราจะมาพูดถึงลักษณะห้องนอนของเรากับพี่ชายก่อนนะคะ เดิมห้องมันจะเป็นใหญ่แต่ทีนี้พอเริ่มโตพ่อก็เลยกั้นห้องโดยมีไม้แผ่นใหญ่เลยมากั้นกลาง ซึ่งห้องพี่อยู่ข้างในส่วนห้องเราจะอยู่ข้องนอก ทีนี้ด้วยห้องพี่ที่อยู่ในสุดมันจะอับแล้วก็ร้อนมาก พ่อก็เลยทำช่องว่างข้างบนของแผ่นกั้นห้องไว้ให้อากาศมันถ่ายเท ซึ่งจะทำให้ได้ยินเสียงได้ชัดระดับนึงเลย แฟนพี่ก็เริ่มเล่นเกมเสียงดัง มีกรี๊ดบ้างอะไรบ้าง ด่าด้วยถ้อยคำหยาบคาย ร้องเพลง แล้วก็มีอะไรกันตอนดึกๆก็จะได้ยินเสียง คือเรานอนทนฟังมาหลายวันรู้สึกเสียสุขภาพจิตมากๆค่ะ ต้องนอนตื่นเช้าไปเรียนไปทำงาน หรือบ้างบางทีก็ไม่ได้นอนเลย พยายามทนแล้วก็เข้าใจ เพราะเราก็เกรงใจ จนวันนึงเราทนไม่ไหว ด้วยความที่เราฟิวส์ขาดอะค่ะก็เลยตะโกนบอกให้เสียงเบาลง เสียงมันดังรบกวนคนอื่นเขา คนจะพักผ่อนมาเล่นตอนกลางคืน ทีนี้เหมือนเขาได้ยินนะคะแต่ไม่รับฟังเลย พี่ชายเราก็เล่นเกมเสียงดังต่อ เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นแต่แฟนพี่เราเขาก็เล่นแบบเสียงเบาลง เราก็เลยตะโกนอีกว่าให้พี่เราช่วยเบาเสียงลงหน่อย แต่ก็ไม่สะท้กสะท้านแล้วเขาก็ไม่เตือนกัน เราก็เลยต้องจำใจนอนไปทั้งอย่างนั้น
พอมาช่วงท้ายปีก็เกิดเหตุการณ์แบบนี้ เริ่มบ่อยขึ้นบ่อยขึ้น ยิ่งนานก็ยิ่งเสียงดังด้วยความเคยชิน เราเริ่มกลับมาคิดว่าหรือว่าเป็นเพราะเราคนเดียวที่อคติไปเอง ก็เลยไปปรึกษาพ่อดูพ่อก็บอกว่าเขาเสียงดังจริงๆแต่พ่อไม่ได้อะไร อาที่นอนข้างบนห้องก็ได้ยิน เราก็เลยอยากจะแก้ปัญหาตรงนี้อยากให้พ่อช่วยพูดให้หน่อยเพราะเราไม่ใช่ผู้ใหญ่เขาคงไม่ฟังแต่พ่อก็ไม่กล้าที่จะพูด เราก็รู้สึกอารมณ์เสียนิดหน่อย ทุกๆเช้าที่พ่อไปส่งที่โรงเรียนก็จะบ่นเรื่องพี่ชายกับแฟนพี่ให้เราฟังจนเราเริ่มเครียดเริ่มบั่นทอน เราเลยไปปรึกษาคนนู้นคนนี้ก็บอกให้เราทนไปแต่เราไม่รู้ว่าต้องทนไปอีกนานแค่ไหน
พอทุกทีที่เขาเสียงดังดึกๆเราก็เลยทุบแผ่นกั้นห้องให้เขารู้ว่ามันดังไป แต่พอยิ่งทุบเท่าไหร่ก็ยิ่งเสียงดังแล้วก็แกล้งเป็นหูทวนลม จนเราทนไม่ไหวเลยแอบถ่ายคลิปไปให้แม่ดูว่านี่เป็นอย่างนี้นะ แม่ก็เลยโทรไปหาพี่ชายพูดว่าเราต้องมีไปเรียนเช้าช่วยเบาลงหน่อย เขาก็พากันเงียบลง แต่แฟนพี่ชายเรารู้สึกได้เลยว่านางมีแอบเคืองๆนิดหน่อยแล้วเขาก็จิ๊ปากตอนที่แม่พูด พ่อเราก็ช่วยพูดว่าช่วยเข้าใจหน่อยบางทีมันก็ดังจริงๆ ผ่านไปหลายๆวันก็เกิดซ้ำๆจนวันนึงเรากลับจากเรียนเสร็จด้วยความที่เหนื่อยมากก็เลยอยากจะนอนพัก แล้วเหมือนแฟนพี่ชายเล่นเกมอยู่ในห้องเขาก็เล่นเสียงดังมาก หัวเราะคิกคักชอบใจแล้วเราก็อารมณ์เสียเลยพูดแซะ แล้วเราก็ทำอะไรเสียงดังกลับทุกครั้งที่นางพูดเสียงดัง เขาก็รู้ตัวทักไปหาพี่เราว่าน้องเธอเป็นอะไรมากปะ ของก็ซื้อให้กิน(อันนี้ใครขอ?) พี่เราบอกว่าปล่อยเรา เดี๋ยวพาไปโฮมโปรซื้อของกั้นห้อง แต่เหมือนหลังจากนั้นก็ไม่มีอะไรคืบหน้า
จนไม่กี่วันหลังจากนั้นเรากับพี่ชายก็ทะเลาะกันเรื่องใหญ่เรื่องเสียงดัง พี่ก็เลยจ้างให้พ่อกั้นห้องวันนั้นเลย แต่มันก็ยังได้ยินเสียงอยู่ เขาสองคนคงคิดว่ากั้นแล้วคงไม่ได้ยินแล้วจริงๆคือไม่เลย เขาก็เล่นเกมเสียงดังเหมือนเดิมแต่เราพอทนได้ มีแอบสะดุ้งตอนดึกๆบ้าง แต่ที่เรากังวลมากที่สุดคือพ่อค่ะ พ่อเรานอนทนฟังมากที่สุด ด้วยความที่เขานอนข้างนอกแล้วเสียงมันใกล้มากแถมเขาก็แก่มากแล้วด้วยนอนก็ไม่ค่อยจะหลับ บางวันก็มาบ่นกับเราว่านอนยังไม่ถึง3-4ชั่วโมงเลย เราเลยรู้สึกไม่โอเค แต่พ่อก็ไม่ได้คุยกับพี่หรืออะไรเลยเพราะเกรงใจ เขาก็อยากให้สะใภ้เจอพ่อผัวที่ดีๆ แต่สำหรับเราบางทีมันก็ไม่ใช่
มีอยู่เรื่องนึงที่เรายอมไม่ได้เลยคือ แฟนพี่ชายเขากินอะไรเสร็จก็จะวางจานชามทิ้งไว้ไม่ล้าง พอจะเอามาล้างก็เอามาวางในอ่างล้างจานซ้อนๆกันหลายๆชั้น บางทีเศษอาหารก็ยังไม่กวาดทิ้งเลย บางทีก็ปล่อยให้มันแห้งแข็งติดกับชาม เราเลยแอบรู้สึกว่ามันเกินไปไหม ซึ่งไม่มีใครล้างนอกจากพ่อของเราค่ะ พ่อเรารับจบทุกงานไม่ว่าจะเป็นซักผ้า ตากกางเกงในให้ กรอกน้ำ ล้างจาน ทิ้งขยะให้ อันนี้เราไม่เข้าใจเลยค่ะ ทั้งๆที่ตัวเองเป็นคนกินเองยังมาให้คนอื่นไปทิ้งให้ กินไหนทิ้งไว้นั่น อย่างทุกๆเช้าออกไปทำงานหน้าบ้านมีถังขยะก็น่าจะหยิบไปทิ้งเลยแต่นี่ไม่ เอามาทิ้งในบ้านแล้วให้พ่อของเราไปทิ้งให้อีกทีนึง เรารู้สึกว่ามันไม่เกินไปหน่อยหรอ ยิ่งอยู่ก็ยิ่งไม่เห็นหัว งานบ้านก็ไม่ได้ทำ จนเริ่มสงสัยว่าที่บ้านเขาเลี้ยงมายังไง
ทุกคนคิดเห้นกันยังไงคะ หรือว่าเราอคติไปเอง?