ช่วยแต่งกลอนสุภาพ 2 บท มีบทเริ่มให้หน่อยค่ะㅜㅜ

ลมพัดแผ่วแทรกผ่านสะท้านไหว เหมือนเสียงใจใครหนึ่งซึ่งเงียบงัน ดวงดาวพราวพรายอยู่ไม่รู้วัน ยังส่องฝันอันลี้ลับประดับฟ้า คืนค่ำคล้ำหม่นบนหนทางยาว ใจคนร้าวเงียบเหงาเฝ้าคอยหา เหมือนแรงคิดติดค้างในกายา ยัง

ขอเรียงร้อยถ้อยคำจากดวงใจ เป็นแรงไฟให้ยืนหยัดไม่หวั่นไหว แด่ทหารกล้าผู้ยอมทนบนทางไกล ยืนเคียงไทยด้วยชีวิตและวิญญาณ ยามลมศึกพัดผ่านกลางคืนหม่น หยาดฝนหล่นปะปนกับคราบโลหิตผ่าน ความสูญเสียซ้อนทับนับไม่ขา

ยามลมเย็นเร้นผ่านวสันต์ค่ำ ชีวิตช้ำก็คลายไปในยามหม่น บางความหลังยังพัวพันอยู่กับคน บางคำล้นยังค้างอยู่ในสายลม หนทางไกลใช่ไร้เงาของความหวัง ทุกก้าวยังเก็บฝันอันเหมาะสม บางวันเศร้าก็ซ่อนยิ้มไว้พอช้ม ให

ยามราตรี นั่งดูจันทร์ แจ่มนวลสวย รายล้อมด้วย ดวงดาว พร่างพราวใส ระยิบยับ ประดับฟ้า พาสุขใจ แว่วเรไร หรีดหริ่ง มาช่างน่าฟัง สายลมอ่อน ผ่านพัด สัมผัสผิ

สิ้นเดือนนี้ลมหนาวจะพัดลงมาอีก ตอนนี้เหนือ อีสานก็อุณหภูมิลด กรุงเทพก็หนาวแช่นานจะเข้า 3 อาทิตย์แล้ว