………..หยิบ…………..

...ผู้หนึ่ง อยากรู้นัก.............เห็นประจักษ์ นรกสวรรค์ เทพพลัน บันดาลดล.............ยลเห็นห้อง ธรรมดา โต๊ะยาว คาแค่สอง..............คลองไฟขวาง ห่างไว้ ทุกที่ให้ ส้อมช้อน...............อาหารร้อน น่า

นั่งสัมผัสสายลมหนาวกลางสายหมอก ภาพภายนอกสีมัวมัวเทากับขาว จิบสุราเพียงรำลึกหลายเรื่องราว ลมพัดหนาวกับม่านหมอกที่หมองมัว เหมือนสายลมจะพัดพาไม่เคยหยุด เหมือนสายหมอกไม่สิ้นสุดความสลัว หนาวกับหมอกหนาวจับ

ปริศนา ? จะกินอาหารได้อย่างไร @ ผู้หนึ่ง อยากรู้นัก เห็นประจักษ์ นรกสวรรค์ เทพพลัน บันดาลดล ยลเห็นห้อง ธรรมดา โต๊ะยาว คาแค่สอง คลองไฟขวาง ห่างไว้ ทุกที่ให้ ส้อมช้อน อาหารร้อน น่าก

เธอไปไหน ใยหนอ ให้พ้อหา มิกลับมา ให้เห็น เช่นที่เหมือน ฤ หลงลืม แกล้งลับ กลับแชเชือน เหล่าผองเพื่อน เพ้อหา ตั้งตารอ ตกระกำ ลำบาก ยากทุกข์เข็ญ หรือจำเป็น ขัดข้อง ต้องใดหนอ หรือป่วยไข้ รุมเร้า เฝ้าพะนอ

ฉันก่อสร้างปราสาทจากกองทราย ด้วยมั่นหมายจะให้เป็นปราสาทหิน ใช้แรงกายหยาดเหงื่อที่โรยริน ใช้จนสิ้นวันเวลาผ่านพ้นไป จนกองทรายก่อตัวเป็นปราสาท เด่นผงาดงดงามพร่างไสว ยืนหยัดมั่นดั่งหินผาตระหง่านไกล ฉันภู

@ อาสาฬหะ วันประเสริฐ เลอเลิศ รักแบ่งปัน ธ ตรึกพลัน สรรพสัตว์ ตัณหามัด หมองเศร้า พึงขัดเกลา ช่วยเหลือ เอื้อบัว กิเลสพ้น ธรรมสว่าง กระจ่างท้น จิตแผ้วผ่องใส

หลักหลักคือ เงี้ยว ยวน (ญวน) และไพธอน   จึงแต่งกลอน ให้รู้ ความคืบหน้า จะแต่งเพลง ก็ไม่เป็น เช่นลูกยา                   เลยต้องมา เขียนเล่า