เจอเหตุการณ์โดนลวงไปข่มขืนชิงทรัพย์ ทำไงดี

สวัสดีค่ะ เราพึ่งเจอเหตุการณ์มาเมื่อคืนนี้ค่ะ เราพึ่งย้ายมาเช่าหออยู่คนเดียวหลังจากที่ทะเลาะกับแฟน แต่ไปๆมาๆแฟนจะขอมาเริ่มต้นใหม่ด้วยกันวันที่20นี้ เหตุที่ต้องย้ายออกมาเพราะแฟนทำในสิ่งที่เรารับไม่ได้มากๆแล้วมันหนักขึ่นเรื่อยๆ เลยออกมา พอช่วงออกมาคุยกันบ้าง เรามีรหัสเขาเราเลยรู้ว่าเขาทำลับหลังเราเยอะมาก ในขณะที่เราซื่อสัตย์โฟกัสแต่กับเขา ต่อมาเหตุเริ่มจากเราโหลดแอปนึงมาเล่นแล้วเจอคนหนึ่งได้คุยกัน เขาเลยนัดจะพาไปกินข้าว ตอนนั้นดึกแล้ว เราก็เอะใจอยู่ ส่วนตัวเป็นคนที่อ่อนต่อโลกมากค่ะ ใช้ชีวิตไม่เป็น แล้วก็คุยกันเราเลยคิดว่าเขาคงไม่มีพิษมีภัยอะไร คำพูดคำจาดูโตมาก และแค่ไปนั่งเล่น คงไม่มีอะไร ประกอบกับคิดเข้าข้างตัวเองว่า แค่นี้คงไม่เป็นอะไร เราไม่ได้อยากที่จะไปมี..อยู่แล้ว และเราคิดไปว่าคงไม่เกิดเหตุการณ์แบบนั้นหรอก เพราะเราก็มีแฟน เขาก็รู้ว่าเรามีแฟน เราเลยไป พอไปเขาพาเราไปจอดที่ห้องเช่าแถวห้องนึง เราก็พยายามคิดไปเองว่าเออไม่มีอะไร จนเข้าไปประตูหน้าห้องแถว เราเริ่มรู้สึกไม่ดี พยายามที่จะเดินออกมา จะกลับห้อง แต่เขาพยายามดึงเราไว้ กระชากแขนเรา ดึงเราเข้าไปในห้อง ตอนนั้นเราเริ่มกลัว ทำไรไม่ถูก พยายามที่จะออกมา พูดดีก็แล้ว ด่าก็แล้ว เขาออกแนวขู่เรา เริ่มพูดจาด้วยความโมโหใส่เรา แล้วกระชากโทรศัพท์เราไปยึดไว้ เราพยายามหากลอุบาย แต่เราไม่มีความรู้เลย เรากลัวมาก ตอนนั้นคิดไรไม่ออกหัวมันโล่งไปหมด จนเขาเริ่มล_นลามเรา เราพยายามปัดมือออกพยายามฝืนแต่สู้แรงเขาไม่ได้จนเราทำได้แค่ยอม ทำไรไม่ได้เราปกป้องตัวเองไม่ได้เลย จนเขาทำเสร้จ ไม่มีการใส่ถุง เรารีบวิ่งไปทำความสะอาดออกเขาก็ไปยืนคุมเราไว้ จนเขาบอกเดะไปข้างนอกจะไปซื้อของ พยายามจะให้เราออกเงินให้ เราก็ยอมๆ เพื่อให้ได้ออกจากห้อง พออกมาโทรศัพท์เราอยู่กระเป๋ากางเกงเขา เราพยายามจะล้วง จะขอความช่วยเหลือแน่ไม่มีใครเลย แล้วเขาออกแนวไม่คืนโทรศัพท์เรา บอกให้เราริอยู่นี่ จะไปหาเพื่อนก่อน แต่ไม่ยอมให้โทรศัพท์เรา เหมือนจะเอาไป จังหวะนั้นมีคนเดินผ่านไปคนนึงเราหาจังหวะไม่นาน แล้วมีผู้ชายเดินผ่านมา เราเลยรีบดึงเอาโทรศัพท์จากกางเกงเขาแล้วพยายามร้องขอความช่วยเหลือ แต่เขาไม่ช่วยอะไรเลย เรายื้อยุดชุดกระชกกัน จังหวะนั้นเราสิ้นหวังมาก มองคนนั้นเดินผ่านไปทั้งยิ้มทั้งเดินไป แต่โชคดีที่เราเอาโทรศัพท์มาได้ เลยรีบวิ่งตะโกนขอความช่วยเหลือมาจนออกมาหน้าซิย เขาก็วิ่งตามเรามาติดๆ จนเขาไดตัวเรากระชากเราลงพื้นกดหัวเราไว้ แล้วมีรถส่งอาหารป่านมาคันนึงเราร้องกรี้ดร้องตะโกนขอสุดชีวิตแต่เขาขับผ่านไป ชะลอดูเหตุการณ์ แถวนั้นมีบ้านทั้งสองทางไม่มีใครออกมาดูมาเอะใจเลย จนมีมาอีกคันนึงขี่ผ่านไปแล้วย้อนกลับมา พร้อมกับคันแรก เราเลยรีบเก็บกุญแจเก็บของวิ่งไปขึ้นรถให้เขาพาไปส่งเราสั่นเราจะอ้วกกลัวไปหมด พี่เขาก้ไม่ไปพยายามถามว่าทำไมไม่คุยกันดีดๆ แฟนทะเลาะกันหรอ คนร้ายก็บอกไม่มีไรพี่แค่ทะเลาะกัน เราเลยสวนไปว่าไม่รุ้จักกัน หนูโดนทำร้าย เขาเลยรีบมาออกมา พร้อมคันที่1ขับประกบหลัง ตอนนั้นคนร้ายก็เหมือนจะยอมเพราะมีคนอยู่ แต่พี่เขามาส่งได้แค่ปากซอย เราเลยขอบคุณแก อล้ววิ่งไปหลบในมุมมืดแรกรถมารับ จังหวะนั้นเราเห็นมันขับรถหน้าตื่นออกมาพยายามตามหาเรา แล้วพี่คนขับรถมาพอดีแต่อยู่อีกฝั่ง เราเลยให้เขามาฝั่งเราแล้วเล่าให้แกฟังว่าโดนตามตัว ให้ขี่ไปอีกทางได้มั้ย จังหวะที่ไปอีกทาง มันเจอเราพอดีแล้วมันพยายามขับตามมา พี่แกเลยขับย้อนกลับแต่มันตรงไป น่าจะไปดักที่ๆเราอยูเพราะตอนแรกเราให้มันไปรับแถวนั้น พี่แกก็พามาเราก็ระแวงจะมีคนตามมามั้ย เพราะมันมีพวกด้วย พอขับมาถึงหอเลยขอเบอร์พี่แกเป็นพยาน เราเขื่อว่ามันตามตัวเราอยู่ เพราะตอนวิ่งหนีมามันตะโคกใส่ว่าเราทำจอโทรศัพท์มันแตก ไอโฟน ตอนที่มันกดเราลง แล้วเราได้ยินเสียง จำเสียงท่อรถมันได้ ขับวนไปหมด เราถึงห้องแล้วไม่รู้จะทำไง

    ตอนนั้นเราว่างเปล่ามันเคว้งไปหมด ไม่มีน้ำตาไม่ร้องไห้เหมือนจะกลัวแต่ทุกอย่างมันว่างเปล่าไปหมด ไม่ได้นอนจนเช้า โทรหาตำรวจ โทรหาจิตเวช(เราเป้นโรคคิดมาก เครียดซึมเศร้า) เพราะสังเกตุตัวเองว่าไม่รู้สึกรู้สาอะไรทั้งๆที่เจอเหตุการณ์เลวร้ายนี้มา และตัดสินใจบอกแม่ เราไม่กล้าบอกแฟน เพราะเหมือนเราทำผิด แฟนเกลียดเรื่องนี้มากเพราะเคยโดนแฟนเก่านอกใจ แต่พอมาวันนี้เขาต้องมาเจออะไรแบบนี้อีก ตอนนี้เราเริ่มรู้สึกตัวแล้ว เริ่มกลัวเริ่มคิดมาก ตอนนี้มันรอดักเราอยุ่ มันรุ้ว่าเราไปทำงานกี่โมง รู้ว่าเรามีแม่อยู่ไม่ไกล มันเคยเห็นข้อความแฟนเราที่ทักมาตอนมันยึดโทรศัพท์เราไป ตอนนี้เราไม่รู้จะทำยังไงต่อไป เราไม่กล้าแจ้งความ เพราะกลวมันเป็รเรื่องใหญ่ เราไม่มีหลักฐานด้วย กลัวมันมาดักทำร้ายเรา ตอนนี้ไม่รุ้ว่ามีทางออกเลย เราเริ่มรุ้สึกผิดกับสิ่งที่เกิดขึ้น เราไท่อยากให้อภัยตัวเองที่ช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ ที่ใช้ชีวิตไม่ได้เลย เราพึ่งย้ายมา ไม่มีตังพึ่งทำงาน จะไปที่อื่นก็ไม่ได้ 

ตอนนี้สิ่งที่เรากลัวคือ

กลัวแฟนรู้

กลัวแม่โดนทำร้าย (แต่คนร้ายไม่เคยเห็นแม่เรา) 

และเราเชื่อว่ามันจะตามหาเราจนเจอ 

เราไม่กล้าแจ้งตำรวจ เพราะกลัวแฟนรุ้กลัวคนอื่นรู้ 

มันใไม่ใส่ถุง และเราเป็นประจำเดือนด้วย และเป็นตกขาวที่พยายามรักษาอยู่ เรากลัวติดเชื้อ กลัวท้อง เรากลัวทุกอย่าง จนเราอยากคิดสั้น เราไม่รู้จะไปต่อยังไง ทุกอย่างมันว่างเปล่าไปหมด 

ที่น่าสมเพ_ คือ เราเกิดมาได้โงมาก เราช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ เราไม่มีไหวพริบ เราใช้ชีวิตไม่เป็นเลยเราไร้ค่ามากๆ อยากระบายว่าทำไมเราถึงได้แย่ขนาดนี้ เราหัวอ่อน เราเชื่อคนง่าย ความรุ้สึกเราเวลาเจอเหตุการณ์ไม่ปกติตรงหน้า สมองเรามันเอาแต่คิดว่ามันไม่มีอะไร จนเราพาตัวเองไปอยู่ในจุดนั้นได้ ขนาดหนีออกมาแล้ว เรากลับไม่ร้องไห้ไม่รู้สึกว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้นเลย ตอนนี้เราใจนึงก็รู้สึกเฉยมาก เฉยจนกลัวตัวเอง อีกใจนึงก็รนเพราะนี่มันเรื่องใหญ่ เราควรทำยังไงดี