เล่าเรื่องนี้สดๆร้อน หลังจาก กท.ที่แล้วที่ถามเรื่องชอบแก้ผ้าอยู่หอ พึ่งเริ่มแก้ผ้าได้วันแรกก็แผ่นดินไหวเลยค่ะ555
บอกเลยว่าทั้งอายทั้งกลัวในเวลาเดียวกันค่ะ จังหวะนั่นชุลมุนมากไม่รู้ใครเป็นใคร วิ่งแบบพี่ตูนกันเลย สับตีนแตก🤣 นอนๆอยู่กำลังจะเคลิ้มหลับ อยู่ๆก็รู้สึกเวียนหัวขึ้นมาเลยลุกจากที่นอนมาได้สักพัก สังเกตว่าตู้เสื้อผ้าโยกไม่หยุด ตอนนั้นยังไม่ได้สติเท่าไหร่ สักพักเสียงกระดิ่งดังขึ้นทั้งตึกคิดในใจต้องหนีแล้ว!!! หนูวิ่งออกมาจากห้องโดยที่ไม่ได้ใส่อะไรออกมาเลย ยอมรับว่ากลัวมากสติสะตังค์กระเจิงไปหมด ระหว่างที่กำลังลงไปข้างล่างมีพี่ผู้หญิงคนนึ่งเรียกหนูแบบตะโกน! หนู!!! หนู!!! มาเอาผ้าเช็ดตัว เลยนึกขึ้นได้และพึ่งได้สติว่า เอ้า
เ ี้ย นี่กูแก้ผ้าออกมาเลยหรอว่ะ ไม่รู้สึกตัวเลย

อายไปถึงไหนแล้วว่ะเนี่ย จากนั้นก็กลับไปหาพี่แกเพื่อเอาผ้าเช็ดตัวมาห่ม(แต่ผ้าเช็ดตัวผื้นเล็กไปหน่อย555) พี่แกใจดีมากมาคุยมาปลอบให้เย็นลง เป็นคนแปลกหน้าที่จริงใจมาก เลิฟๆ รอจนเหตุการเงียบลง พี่แกก็กลับขึ้นไปส่งที่ห้อง แกบอกว่าเรากล้ามากเลยนะที่วิ่งออกมาโดยที่ไม่คิดอะไรและไม่ใส่อะไรเลย เป็นพี่ก็คนตายก่อนเพราะหาเสื้อผ้าใส่🤣 เลยบอกแกกลับไปว่าหนูกลัวตายมากกว่าอายค่ะพี่ แต่จริงๆแล้ววิ่งออกมาสติหลุดไปแล้ว แล้วก็คุยๆกันแบบผู้หญิงๆอ่ะ เป็นประสบการณ์ชีวิตที่ระทึกมากค่ะ แล้วต่อไปหนูจะหาผ้าคลุมไว้ใกล้ตัวหรือชุดที่ใส่ง่ายๆไว้ค่ะ จะได้หยิบใส่ได้ไว และที่สำคัญต้องมีสติ🤣ขอบคุณที่ยังมีชีวิตอยู่
พึ่งเริ่มแก้ผ้านอนได้วันแรก!!! ก็แผ่นดินไหว🫨