เรากลับจากชลบุรีอยู่ดูแลยายมา3ปี
เมื่อมกราคมปีที่แล้วยายป่วยซึ่งน้องสาวเราก็ได้กลับมาดูแลช่วยเพราะเราต้องออกไปทำงานส่งของ คือ ลูกชายยายก็อยู่นะ น้องเราเป็นคนที่ไม่ชอบกวาดบ้านทำความสะอาดอะไรเลย เพราะงั้นเรากลับมาถึงไม่ว่าจะเป็นเวลาไหนเรากับแฟนจะเป็นคนทำความสะอาดตลอดจนมันเหนื่อยมาก วันนึงเราก็พูดขึ้นมาว่าช่วยเรารักษาความสะอาดหน่อย แล้วสบู่ที่ห้องน้ำขอร้องใช้คนล่ะก้อนได้ไหม แล้วก็เหมือนจะตึงๆกันมาก่อนหน้าสักพักแล้ว น้องเราเลยพูดขึ้นมาว่ามีปัญหาอะไรกับกูนักหนาหลายรอบแล้วนะ ถ้าไม่พอใจก็ออกไปเลย คือเรากับน้องคนล่ะแม่นะเราลูกติดพ่อมา แต่บ้านที่อยู่คือบ้านของแม่ เราเสียใจนะที่ได้ยินว่าหอบกันออกไปเลยทั้งพ่อแม่ลูกและไปรับพ่อเข้ามาที่บ้านส่วนพ่อเราไม่ฟังเราเลยตะโกนด่าว่าเรารักแฟนมากกว่าพ่อแล้วก็ไล่เรา แฟนเราไม่ทนเก็บของออกมาทันที หลังจากนั้นเราก็แวะไปดูยายและพ่ออยู่เรื่อยๆ แต่ตลอดเวลาก็ไม่มีใครถามเลยนะว่าเราเป็นอยู่ยังไง ครั้งสุดท้ายที่เราไปหายายและพ่อคือวันที่27ธันวา66และยายอ่อนแรงลงวันที่14เราก็ไปดูใจนะ ที่รู้เรื่องเพราะหลานข้างบ้านแชทมาบอกและวันที่15ยายเสียตั้งแต่16.00ไม่มีใครส่งข่าวอะไรเลยช่วง22.00เราแอบไปส่งเฟสบุ๊คน้องสาวเห็นโพสว่ายายเสียถึงรู้ วันที่ไปดูใจก็ไม่มีใครพูดกะเราเลย วันที่16ช่วงเช้าเราเข้าไปจุดธูป ทุกคนมองเราแต่ไม่พูดอะไร และสักพักมองเราเป็นอากาศเลยเหมือนมองไม่เห็น ไม่พูดเลยแม้กระทั่งพ่อของเรา เรารู้สึกอึดอัดมากที่สุด ก็เลยกลับ กลับถึงบ้าน(คือเราใช้เงินเก็บที่มีสร้างบ้านหลังจากถูกไล่ออกมาแต่สน้างในที่ของแม่แฟน)เราก็ร้องไห้คือมันอธิบายไม่ถูกว่าร้องทำไมแฟนเราและลูกขอให้ไม่ไปที่งานศพยายอีก เพราะไปดูใจและจุดธูปแล้ว แต่ก็ยังมีย่าข้างบ้านที่บอกว่าเราทำไม่ถูกอย่างน้อยๆก็ไปเผื่อจะมีคนชื่นชมเราบ้าง เราผิดไหมที่จะไม่ไปอีกวันเผาก็เช่นกัน
จะผิดมากไหม ยาวหน่อยนะค่ะ😢
เมื่อมกราคมปีที่แล้วยายป่วยซึ่งน้องสาวเราก็ได้กลับมาดูแลช่วยเพราะเราต้องออกไปทำงานส่งของ คือ ลูกชายยายก็อยู่นะ น้องเราเป็นคนที่ไม่ชอบกวาดบ้านทำความสะอาดอะไรเลย เพราะงั้นเรากลับมาถึงไม่ว่าจะเป็นเวลาไหนเรากับแฟนจะเป็นคนทำความสะอาดตลอดจนมันเหนื่อยมาก วันนึงเราก็พูดขึ้นมาว่าช่วยเรารักษาความสะอาดหน่อย แล้วสบู่ที่ห้องน้ำขอร้องใช้คนล่ะก้อนได้ไหม แล้วก็เหมือนจะตึงๆกันมาก่อนหน้าสักพักแล้ว น้องเราเลยพูดขึ้นมาว่ามีปัญหาอะไรกับกูนักหนาหลายรอบแล้วนะ ถ้าไม่พอใจก็ออกไปเลย คือเรากับน้องคนล่ะแม่นะเราลูกติดพ่อมา แต่บ้านที่อยู่คือบ้านของแม่ เราเสียใจนะที่ได้ยินว่าหอบกันออกไปเลยทั้งพ่อแม่ลูกและไปรับพ่อเข้ามาที่บ้านส่วนพ่อเราไม่ฟังเราเลยตะโกนด่าว่าเรารักแฟนมากกว่าพ่อแล้วก็ไล่เรา แฟนเราไม่ทนเก็บของออกมาทันที หลังจากนั้นเราก็แวะไปดูยายและพ่ออยู่เรื่อยๆ แต่ตลอดเวลาก็ไม่มีใครถามเลยนะว่าเราเป็นอยู่ยังไง ครั้งสุดท้ายที่เราไปหายายและพ่อคือวันที่27ธันวา66และยายอ่อนแรงลงวันที่14เราก็ไปดูใจนะ ที่รู้เรื่องเพราะหลานข้างบ้านแชทมาบอกและวันที่15ยายเสียตั้งแต่16.00ไม่มีใครส่งข่าวอะไรเลยช่วง22.00เราแอบไปส่งเฟสบุ๊คน้องสาวเห็นโพสว่ายายเสียถึงรู้ วันที่ไปดูใจก็ไม่มีใครพูดกะเราเลย วันที่16ช่วงเช้าเราเข้าไปจุดธูป ทุกคนมองเราแต่ไม่พูดอะไร และสักพักมองเราเป็นอากาศเลยเหมือนมองไม่เห็น ไม่พูดเลยแม้กระทั่งพ่อของเรา เรารู้สึกอึดอัดมากที่สุด ก็เลยกลับ กลับถึงบ้าน(คือเราใช้เงินเก็บที่มีสร้างบ้านหลังจากถูกไล่ออกมาแต่สน้างในที่ของแม่แฟน)เราก็ร้องไห้คือมันอธิบายไม่ถูกว่าร้องทำไมแฟนเราและลูกขอให้ไม่ไปที่งานศพยายอีก เพราะไปดูใจและจุดธูปแล้ว แต่ก็ยังมีย่าข้างบ้านที่บอกว่าเราทำไม่ถูกอย่างน้อยๆก็ไปเผื่อจะมีคนชื่นชมเราบ้าง เราผิดไหมที่จะไม่ไปอีกวันเผาก็เช่นกัน