เราอายุ40ค่ะ
เราคิดว่าตัวเองประสบความสำเร็จในด้านการเรียน และการงานพอสมควร แต่เราโสด
เคยมีคนคุยค่ะ แต่ก็ไม่เคยไปกันรอด จน1-2ปีให้หลังก็มาโฟกัสเรื่องสุขภาพกาย สุขภาพจิตและการออมเงินแทน
พึ่งไปงานรวมญาติมาค่ะ ญาติๆหลายๆคนมักจะมาถามเรื่องสุขภาพคุณแม่บ้าง(แม่เราติดเตียงแบะเราเป็นคนดูแลแม่ค่ะ) และที่สำคัญ มาตำหนิเราเรื่องหาคู่ไม่ได้
ส่วนตัวจะชินมากค่ะ เน้นเงียบ ยิ้มสวยๆ แล้วก็ฟังเค้าแนะนำคนนั้นคนนี้ อวดลูกตัวเอง อวดเขย อวดสะใภ้ตัวเองไป
บางคนก็มาบูลลี่เรื่องรูปร่างหน้าตาบ้าง หาว่าเราออกกำลังกายเอาท์ดอร์เยอะจนโทรม เลยไม่มีใครเอา เราก็เงียบเหมือนเดิม ยิ้มให้เหมือนเดิม
แต่เรามีคุณอากับคุณป้าที่ท่านเข้าใจเรา รู้ว่าเราเหนื่อยกับการดูแลครอบครัว ท่านทั้งคู่จะมาขอโทษเราแทนญาติๆคนอื่นๆทุกครั้ง ขอโทษจนเราบอกคุณอากับคุณป้าว่า เราโอเค เค้าไม่ได้มีผลกับการใช้ชีวิตเรา เราไม่ถือ คุณอากับคุณป้าไม่ผิดอะไร
แต่ท่านทั้งคู่ สีหน้ารู้สึกผิดมาก ท่านบอกว่าท่านปกป้องเราได้ไม่ดี ท่านไม่อยากให้คนอื่นๆว่าอะไรเราเลย อยากให้ชมเรา ให้กำลังใจเราเยอะๆ เราเข้าใจท่าน แต่คงห้ามคนอื่นๆที่จะว่าเราไม่ได้
ตอนนี้เราห่วงความรู้สึกท่านมาก เรารู้สึกว่าไปเจอญาติๆทีไร ท่านจะpanic ตามหาเราตลอด เพราะกลัวใครมาพูดจาไม่ดีกับเรา เราเลยไม่ค่อยอยากไปงานรวมญาติเพราะไม่อยากได้ยินท่านทั้งคู่ด่าว่าคนอื่นเวลาเค้ามาว่าเรา ไม่อยากให้คนแก่ทะเลาะกันเพราะเรา แต่อีกใจนึง บางทีเราก็อยากให้ท่านกอดเรา ให้กำลังใจเหมือนทุกครั้งที่เจอกันค่ะ เรารู้สึกว่าเป็นสัมผัสที่ชูใจเราได้เยอะจริงๆ
รวมญาติครั้งหน้า เลยคิดไม่ตกค่ะ ว่าจะไปดีไหม ใจนึงก็อยากเจอพวกท่าน อีกใจนึงก็ไม่อยากให้ท่านไปว่าคนอื่นๆแล้วจะผิดใจกัน เราไปแค่วันสองวัน แต่ญาติๆคนอื่นๆ เค้าอยู่บ้านห่างกันไม่กี่เมตรค่ะ
ไม่อยากไปรวมญาติ เพราะเราโสด
เราคิดว่าตัวเองประสบความสำเร็จในด้านการเรียน และการงานพอสมควร แต่เราโสด
เคยมีคนคุยค่ะ แต่ก็ไม่เคยไปกันรอด จน1-2ปีให้หลังก็มาโฟกัสเรื่องสุขภาพกาย สุขภาพจิตและการออมเงินแทน
พึ่งไปงานรวมญาติมาค่ะ ญาติๆหลายๆคนมักจะมาถามเรื่องสุขภาพคุณแม่บ้าง(แม่เราติดเตียงแบะเราเป็นคนดูแลแม่ค่ะ) และที่สำคัญ มาตำหนิเราเรื่องหาคู่ไม่ได้
ส่วนตัวจะชินมากค่ะ เน้นเงียบ ยิ้มสวยๆ แล้วก็ฟังเค้าแนะนำคนนั้นคนนี้ อวดลูกตัวเอง อวดเขย อวดสะใภ้ตัวเองไป
บางคนก็มาบูลลี่เรื่องรูปร่างหน้าตาบ้าง หาว่าเราออกกำลังกายเอาท์ดอร์เยอะจนโทรม เลยไม่มีใครเอา เราก็เงียบเหมือนเดิม ยิ้มให้เหมือนเดิม
แต่เรามีคุณอากับคุณป้าที่ท่านเข้าใจเรา รู้ว่าเราเหนื่อยกับการดูแลครอบครัว ท่านทั้งคู่จะมาขอโทษเราแทนญาติๆคนอื่นๆทุกครั้ง ขอโทษจนเราบอกคุณอากับคุณป้าว่า เราโอเค เค้าไม่ได้มีผลกับการใช้ชีวิตเรา เราไม่ถือ คุณอากับคุณป้าไม่ผิดอะไร
แต่ท่านทั้งคู่ สีหน้ารู้สึกผิดมาก ท่านบอกว่าท่านปกป้องเราได้ไม่ดี ท่านไม่อยากให้คนอื่นๆว่าอะไรเราเลย อยากให้ชมเรา ให้กำลังใจเราเยอะๆ เราเข้าใจท่าน แต่คงห้ามคนอื่นๆที่จะว่าเราไม่ได้
ตอนนี้เราห่วงความรู้สึกท่านมาก เรารู้สึกว่าไปเจอญาติๆทีไร ท่านจะpanic ตามหาเราตลอด เพราะกลัวใครมาพูดจาไม่ดีกับเรา เราเลยไม่ค่อยอยากไปงานรวมญาติเพราะไม่อยากได้ยินท่านทั้งคู่ด่าว่าคนอื่นเวลาเค้ามาว่าเรา ไม่อยากให้คนแก่ทะเลาะกันเพราะเรา แต่อีกใจนึง บางทีเราก็อยากให้ท่านกอดเรา ให้กำลังใจเหมือนทุกครั้งที่เจอกันค่ะ เรารู้สึกว่าเป็นสัมผัสที่ชูใจเราได้เยอะจริงๆ
รวมญาติครั้งหน้า เลยคิดไม่ตกค่ะ ว่าจะไปดีไหม ใจนึงก็อยากเจอพวกท่าน อีกใจนึงก็ไม่อยากให้ท่านไปว่าคนอื่นๆแล้วจะผิดใจกัน เราไปแค่วันสองวัน แต่ญาติๆคนอื่นๆ เค้าอยู่บ้านห่างกันไม่กี่เมตรค่ะ