สวัสดีครับความรักของผมเป็นช่วงวัยที่ห่างกันมากครับ
ก่อนอื่นขอบอกเลย เราคบกันมาได้เกือบ 1 ปีแล้วครับแฟนเราค่อนข้างโลกส่วนตัวสูง ช่วงคบกันแรกๆความสัมพันธ์ของเราทั้งสองคนดีมากครับ แต่หลังๆมาเราเริ่มรู้สึกเหนื่อยจนแทบจะอยากออกมาจากความสัมพันธ์นี้เเต่เพราะคำว่า รักเราเลยเลือกที่จะปรับให้ความสัมพันธ์ของเรายังไปต่อได้แต่กลับกลายเป็นเราเองที่รู้สึกว่าเหนื่อยพยายาม พยายามเข้าไปอยู่ในชีวิตเขามากเกินไป เราเคยถามเค้านะครับว่ารักเราไหมเขาตอบว่ารัก แต่อยากให้เข้าใจเขามากกว่านี้
เราเคยถามเขาว่าเขามีมุมองความรักกับเรายังไง ได้วางแผนปัจจุบันไว้ไหมเขาบอกตอบตามตรง " คือยังไม่ได้วางแพลน อยากโฟกัสในแต่ละวันเรื่อยๆมากกว่า " ที่เขาให้เหตุผลตอบแบบนี้เพราะว่าคนก่อนๆเขาก็เลิกรากันไปเลยไม่ได้วางแพลนไว้ เราก็แอบน้อยใจนะครับที่ได้ยินแบบนี้
บางทีเราก็อยากโดนคนที่เรารักใส่ใจบ้างครับ
ผมรักเค้ามากๆนะครับผมปรับเข้าหาคุยกันหลายครังเเล้วแต่เค้าก็เหมือนจะมีความคิดของตัวเค้าเอง TT
ตอนนี้ผมรู้สึกเหนื่อยมากๆควรทำยังไงดีครับ
ความรักของเราควรไปต่อหรือพอแค่นี้ ?
ก่อนอื่นขอบอกเลย เราคบกันมาได้เกือบ 1 ปีแล้วครับแฟนเราค่อนข้างโลกส่วนตัวสูง ช่วงคบกันแรกๆความสัมพันธ์ของเราทั้งสองคนดีมากครับ แต่หลังๆมาเราเริ่มรู้สึกเหนื่อยจนแทบจะอยากออกมาจากความสัมพันธ์นี้เเต่เพราะคำว่า รักเราเลยเลือกที่จะปรับให้ความสัมพันธ์ของเรายังไปต่อได้แต่กลับกลายเป็นเราเองที่รู้สึกว่าเหนื่อยพยายาม พยายามเข้าไปอยู่ในชีวิตเขามากเกินไป เราเคยถามเค้านะครับว่ารักเราไหมเขาตอบว่ารัก แต่อยากให้เข้าใจเขามากกว่านี้
เราเคยถามเขาว่าเขามีมุมองความรักกับเรายังไง ได้วางแผนปัจจุบันไว้ไหมเขาบอกตอบตามตรง " คือยังไม่ได้วางแพลน อยากโฟกัสในแต่ละวันเรื่อยๆมากกว่า " ที่เขาให้เหตุผลตอบแบบนี้เพราะว่าคนก่อนๆเขาก็เลิกรากันไปเลยไม่ได้วางแพลนไว้ เราก็แอบน้อยใจนะครับที่ได้ยินแบบนี้
บางทีเราก็อยากโดนคนที่เรารักใส่ใจบ้างครับ
ผมรักเค้ามากๆนะครับผมปรับเข้าหาคุยกันหลายครังเเล้วแต่เค้าก็เหมือนจะมีความคิดของตัวเค้าเอง TT
ตอนนี้ผมรู้สึกเหนื่อยมากๆควรทำยังไงดีครับ