จขกทกับแฟนคบกันได้ปีกว่าๆแล้วค่ะ ก่อนหน้านี้ก็ด้วยกันตลอดจนรู้สึกความสัมพันธ์มันมากกว่าปีกว่าไปแล้วล่ะค่ะ พอช่วงนี้จขกท ได้ย้ายงานเลยต้องย้ายที่อยู่ด้วย ก็เลยแยกออกมา ส-อา ก็เจอกันค่ะ คือเราก็เห็นข้อดีเขาหลายอย่างนะคะ มีความสุขที่มีเขาอยู่ข้างๆ แต่ในขณะที่เรากำลังสร้างตัวที่อยากเติบโตไปข้างหน้า เราก็รู้สึกว่าเราคิดคนเดียว วางแผนคนเดียวตลอด จนพอมาหลังไที่เรารู้สึกโฟกัสข้อเสียเขามากขึ้น คือ เรารู้สึกนำเขามมากกว่า อย่างการหาวิธีการเดินทาง เราต้องคอยเปิดแมพหากูเกิ้ล เพื่อดูวิธีเดินทาง ส่วนเขาเล่มเกมส์ เดินตามต้อยๆ เวลาเดินข้างกัน ก้มหน้าก้มตากดมือถือ กดเกมส์ จนลืมง่าเราเดินอยู่ข้างหลัง เดินนำเราแบบไม่หันหลังมอง บางทีเราก็แกล้งเดินแอบไปที่อื่นบ้าง เพื่อให้เขารู้ตัว
โดยสรุปคือเราไม่ชอบที่เขาติดมือถือขนาดนั้น ส่วนตัวมองว่าอยากให้เขาแพลนชีวิตตัวเอง แพลนชีวิตของกันและกันมากกว่านี้ แต่เราก็คือไม่ได้อยากไปจ้องบอกให้เขาทำตามใจเราทุกอย่างขนาดนั้น เลยคิดไม่ตก ว่าจะเลิกโฟกัสข้อเสียตรงนี้ได้อย่างไร
เรารักเค้านะ เราอยากมีเขาในชีวิตจนถึงการมีครอบครัว แต่ก็กลัวว่าถึงตอนนู้น ตัวเองจะเหนื่อยมากๆ
จะรักษาความสัมพันธ์โดยไม่โฟกัสข้อเสียของกันและกันได้อย่างไร ?
โดยสรุปคือเราไม่ชอบที่เขาติดมือถือขนาดนั้น ส่วนตัวมองว่าอยากให้เขาแพลนชีวิตตัวเอง แพลนชีวิตของกันและกันมากกว่านี้ แต่เราก็คือไม่ได้อยากไปจ้องบอกให้เขาทำตามใจเราทุกอย่างขนาดนั้น เลยคิดไม่ตก ว่าจะเลิกโฟกัสข้อเสียตรงนี้ได้อย่างไร
เรารักเค้านะ เราอยากมีเขาในชีวิตจนถึงการมีครอบครัว แต่ก็กลัวว่าถึงตอนนู้น ตัวเองจะเหนื่อยมากๆ