พอได้อ่านมาถึงท้ายเรื่องรู้สึกหดหู่ใจมาก เป็นเรื่องที่ใช้คำน้อยมาก ทำให้เราตีความได้หลายความหมายตามความรู้สึกตัวเอง
เกรเกอร์เป็นตัวละครที่น่าเศร้ามาก เรารู้สึกว่าการที่เกรเกอร์ได้กลายร่างนั้นก็เปรียบเหมือนการที่ตัวเองได้ซึมลึกเข้าไปในห้วงความเศร้า ความวิตกกังวลความเครียด การอยู่กับตัวเองจนเหมือนว่าตัวเองนั้นได้หลุดไปจากวงโคจรของทุกคน
ครอบครัวเกรเกอร์ทรีตเกรเกอร์ได้เหมือนจะตัดก็ไม่ได้จะเก็บก็ไม่เอา ความสัมพันธ์ที่เหมือนเกรเกอร์ต้องคอยเชื่อมฝ่ายเดียวอยู่ตลอดเวลา สังเกตจากที่เกรเกอร์เล่าว่าตัวเองเป็นคนรับผิดชอบเรื่องค่าใช้จ่ายและใช้หนี้ให้ครอบครัว อ่านไปมาก็เลยรู้สึกว่าคนรอบตัวทรีตเกรเกอร์เหมือนสิ่งมีชีวิตชนิดหนึ่งที่ไม่ได้มีความหมายอะไร
แต่ช่วงแรกที่น้องสาวเกรเกอร์คอยส่งน้ำส่งข้าว ดูแลเกรเกอร์มาก็แสดงถึงความผูกพันกันระดับหนึ่ง ในเรื่องนี้ตัวละครของพ่อเกรเกอร์เป็นอะไรที่ใจร้ายมาก ลักษณะนิสัยที่เอาตัวเองเป็นที่ตั้ง สังเกตได้จากการทำร้ายร่างกายเกรเกอร์อย่างไม่รู้สึกสงสารอะไรใดๆ ส่วนแม่ที่ดูจะเหมือนเป็นห่วงแต่ก็ไม่ได้แคร์เกรเกอร์ถึงขนาดที่ว่าไม่เคยสบตาเกรเกอร์ตลอดช่วงที่เกรเกอร์ได้กลายร่าง
ส่วนตัวชอบกับทัศนคติของเกรเกอร์มาก การที่ตัวเองอยากดูแลน้องสาวให้ได้เรียนในดนตรี อยากดูแลพ่อแม่ไม่ให้ต้องทำงาน แต่ก็นั่นแหละในช่วงท้ายที่แม้แต่น้องสาวเกรเกอร์เองก็อยากกำจัดเขาให้พ้นไปเสีย มาในช่วงท้ายที่เกรเกอร์หมดลมหายใจ ทุกคนเพียงตกใจและเศร้าไปชั่วขณะ แต่เหมือนทุกคนได้ทำใจมาตั้งแต่แรกว่าเกรเกอร์ได้จากไปตั้งแต่แรกกลายร่างแล้ว จึงไม่ได้มีการแสดงท่าทีตกใจหรือกังวลมากขนาดนั้น
พอมาตอนนี้ คิดดูแล้วก็เหมือนการปล่อยให้เกรเกอร์ฆ่าตัวตายโดยไม่ได้เข้าไปปรับทุกข์ พูดคุย ทำความเข้าใจ แสดงถึงความรัก จนรู้สึกว่า แท้จริงแล้วคนครอบครัวแซมซานั้นได้ผูกพันกับเกรเกอร์ขนาดไหนกันนะ ถึงได้ทำเหมือนว่าเขานั้นไม่ได้เป็นสิ่งมีชีวิตที่เรียกว่ามนุษย์เลย…
The Metamorphosis : Franz Kafka (กลาย)
พอได้อ่านมาถึงท้ายเรื่องรู้สึกหดหู่ใจมาก เป็นเรื่องที่ใช้คำน้อยมาก ทำให้เราตีความได้หลายความหมายตามความรู้สึกตัวเอง
เกรเกอร์เป็นตัวละครที่น่าเศร้ามาก เรารู้สึกว่าการที่เกรเกอร์ได้กลายร่างนั้นก็เปรียบเหมือนการที่ตัวเองได้ซึมลึกเข้าไปในห้วงความเศร้า ความวิตกกังวลความเครียด การอยู่กับตัวเองจนเหมือนว่าตัวเองนั้นได้หลุดไปจากวงโคจรของทุกคน
ครอบครัวเกรเกอร์ทรีตเกรเกอร์ได้เหมือนจะตัดก็ไม่ได้จะเก็บก็ไม่เอา ความสัมพันธ์ที่เหมือนเกรเกอร์ต้องคอยเชื่อมฝ่ายเดียวอยู่ตลอดเวลา สังเกตจากที่เกรเกอร์เล่าว่าตัวเองเป็นคนรับผิดชอบเรื่องค่าใช้จ่ายและใช้หนี้ให้ครอบครัว อ่านไปมาก็เลยรู้สึกว่าคนรอบตัวทรีตเกรเกอร์เหมือนสิ่งมีชีวิตชนิดหนึ่งที่ไม่ได้มีความหมายอะไร
แต่ช่วงแรกที่น้องสาวเกรเกอร์คอยส่งน้ำส่งข้าว ดูแลเกรเกอร์มาก็แสดงถึงความผูกพันกันระดับหนึ่ง ในเรื่องนี้ตัวละครของพ่อเกรเกอร์เป็นอะไรที่ใจร้ายมาก ลักษณะนิสัยที่เอาตัวเองเป็นที่ตั้ง สังเกตได้จากการทำร้ายร่างกายเกรเกอร์อย่างไม่รู้สึกสงสารอะไรใดๆ ส่วนแม่ที่ดูจะเหมือนเป็นห่วงแต่ก็ไม่ได้แคร์เกรเกอร์ถึงขนาดที่ว่าไม่เคยสบตาเกรเกอร์ตลอดช่วงที่เกรเกอร์ได้กลายร่าง
ส่วนตัวชอบกับทัศนคติของเกรเกอร์มาก การที่ตัวเองอยากดูแลน้องสาวให้ได้เรียนในดนตรี อยากดูแลพ่อแม่ไม่ให้ต้องทำงาน แต่ก็นั่นแหละในช่วงท้ายที่แม้แต่น้องสาวเกรเกอร์เองก็อยากกำจัดเขาให้พ้นไปเสีย มาในช่วงท้ายที่เกรเกอร์หมดลมหายใจ ทุกคนเพียงตกใจและเศร้าไปชั่วขณะ แต่เหมือนทุกคนได้ทำใจมาตั้งแต่แรกว่าเกรเกอร์ได้จากไปตั้งแต่แรกกลายร่างแล้ว จึงไม่ได้มีการแสดงท่าทีตกใจหรือกังวลมากขนาดนั้น
พอมาตอนนี้ คิดดูแล้วก็เหมือนการปล่อยให้เกรเกอร์ฆ่าตัวตายโดยไม่ได้เข้าไปปรับทุกข์ พูดคุย ทำความเข้าใจ แสดงถึงความรัก จนรู้สึกว่า แท้จริงแล้วคนครอบครัวแซมซานั้นได้ผูกพันกับเกรเกอร์ขนาดไหนกันนะ ถึงได้ทำเหมือนว่าเขานั้นไม่ได้เป็นสิ่งมีชีวิตที่เรียกว่ามนุษย์เลย…