ไม่อยากไปโรงเรียนเลย

ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไหมทุกๆวันที่ต้องตื่นนอนแล้วรู้ว่าวันนี้วันจันทร์ อังคาร พุธพฤหัส ศุกร์ ไม่ใช่เสาร์-อาทิตย์มันถึงได้ไม่อยากลุกไปไหน อยากนอนจมอยู่ในที่นอนตัวเอง ทุกครั้งที่คนในบ้านปลุกให้ไปโรงเรียน ก็เหมือนเด็กน่ะคะ ร้องไห้ แต่ไม่ได้ร้องแหกปากนะคะแค่สะอื้นเฉยๆแล้วก็ลุกไปอาบน้ำ แต่งตัว เตรียมตัวไปโรงเรียนปกติ ตอนเด็กๆร้องไห้ไม่อยากเจอครู ไม่อยากเรียน แต่ตอนนี้เราร้องไห้เพราะมันเศร้าอยู่ในใจ เศร้าเรื่องไรก็ไม่รู้ เศร้าที่วันนี้ไม่ใช่วันหยุด(มั้ง) ทั้งๆที่เราไม่ได้มีปัญหากับใครที่โรงเรียนเลย เราคิดว่าตัวเองเป็นextrovert นะคะ อยู่ได้ทุกกลุ่ม แม้กระทั่งกลุ่มคนนิสัยไม่ดีเราก็อยู่ได้ เมคเฟรนกับทุกคน ตอนเรียนเราก็ตั้งใจคะ อยากเก็บเกรด4 ทำหน้าที่ได้ดี แต่สุดท้ายทุกวันที่ตื่นมาแล้วรู้ไม่ใช่วันหยุด มันก็อยากจะเอาหัวเขกกับพื้นแรงๆ แล้วหลับไปตลอดกาล แต่..ก็นั่นแหละคะ ทุกคนมีหน้าที่ เราเองก็ต้องลุกมาเรียน หยุดก็ไม่ได้ เดี๋ยวไม่มีสิทธิ์สอบอีก เกรด4หลุดมือ ตามเรียนไม่ทัน หยุดไม่ได้เลยคะ วันหยุดเราก็รู้สึกมันเร็วไป ได้หยุดแค่แปปเดียวก็ต้องกลับไปเหนื่อยอีกแล้ว เวลามันเร็วจนเตรียมใจไม่ทันเลย

อย่าพิมพ์เลยนะคะ ถ้าจะพิมพ์ประมาณว่า "โอ้ย อนาคต ยังต้องเจอหนักกว่านี้ แค่นี้ทนไม่ได้แล้วจะทนอะไรได้" คะ...ความอดทนของคนเราไม่เท่ากัน พวกคุณเก่งมากที่ทนผ่านมันมาได้ แต่ก็ยังมีอีกหลายคนที่ทนไม่ได้และต้องหายไปในกลางทาง
อย่าพิมพ์เลยนะคะ คนเราไม่ใช่ว่าจะอดทนได้ทุกคน ความอดทนของคนเรามันต่างกัน ความเหนื่อยก็เช่นกัน บางที เราก็อยากหายไปในกลางทางเหมือนกันนะคะ


  ...ทำไงดี ไม่อยากไปเรียนเลย...