สวัสดีค่ะ ขอเกริ่นก่อนว่าเจ้าของกระทู้เป็นเด็กอายุ 13 และ ครอบครัวแยกทางกันตั้งแต่ยังเล็กมากและต่างคนต่างมีคนใหม่ (ฝั่งคุณแม่มีสามีใหม่และลูกสาวคนใหม่ ส่วนคุณพ่อมีแฟนใหม่แต่ยังไม่มีลูกกันค่ะ) เราโตมากับคุณพ่อนับตั้งแต่ที่พวกท่านหย่าร้างกัน ส่วนคุณแม่เราไปหาท่านแค่ครั้งคราวค่ะ
เกริ่นมาประมาณนี้แล้ว ขอเข้าเรื่องเลยนะคะ พักหลังมานี้รู้สึกว่าแฟนใหม่ของคุณพ่อ (ขอใช้นามสมมุติว่า พี่ A) ดูไม่ยอมรับหนู ไม่ชอบหนู จากการกระทำ เวลาท่านอยู่กับเด็กรุ่นราวคราวเดียวกันกับหนูท่านดูเป็นมิตรมาก ยิ้มแย้ม เฮฮา แต่กับเราท่านดูพยายามมองหาจุดด้อยหรือสิ่งที่เราทำผิดเพื่อต่อว่าเรา เวลามีเรื่องอะไรก็จะสงสัยที่หนูคนแรกและโวยวายใส่ หรือบางทีก็บอกว่าไม่อยากให้มาอยู่ด้วย กลับห้องไปเลย ถึงท่านจะบอกว่าพูดเล่นแต่หนูไม่คิดแบบนั้น ด้วยน้ำเสียงและการกระทำที่ผ่านมาของท่าน ทุกครั้งที่มีเหตุการณ์แบบนี้ขึ้นหนูจะกลับมาทบทวนตัวเองทุกครั้งว่าเราไปทำอะไรไม่ดีหรือเปล่า ได้ทำ ได้พูดอะไรที่ทำให้ท่านรู้สึกไม่ดีไหม แต่สุดท้ายก็ไม่มีค่ะ ลองถามอ้อมๆจากพวกท่านก็ดูไม่มีปัญหาอะไร หนูแทบจะไม่เคยเรียกร้องอะไรจากพวกท่านนอกเหนือจากเรื่องที่จำเป็นจริงๆ ไม่ติดเพื่อน ไม่ใช้คำหยาบ ไม่ก้าวร้าว และ ไม่ใช้เงินฟุ่มเฟือย ส่วนคุณพ่อก็ดูเหมือนจะทราบเรื่องพี่ A ดีมาตลอดอยู่แล้วด้วยหนูเลยไม่รู้ว่าควรจะบอกท่านเรื่องนี้ดีไหม หนูรับรู้ว่าคุณพ่อรักหนูมากแต่ท่านเลี้ยงดูหนูค่อนข้างเข้มงวดเลยไม่ค่อยได้รับความอบอุ่นจากครอบครัวเท่าไร ถ้ามีเรื่องผิดใจกับท่านก็จะบอกให้ออกจากบ้านไป หรือ ให้ไปอยู่กับคุณแม่ (ที่ไม่ไปอยู่กับท่านเพราะเคยถูกสามีใหม่ของท่านลวนลามแล้วคุณแม่นิ่งเฉยไม่ช่วยอะไร) ก่อนหน้านี้คุณพ่อบอกอยากจะมีครอบครัวใหม่กับพี่ A เรื่องนี้ทำให้หนูเครียดมาก ทั้งชีวิตนี้หนูก็จะไม่เหลือใครแล้วนอกจากคุณพ่อแล้วยิ่งพี่ A ดูไม่โอเคกับหนู หนูรู้สึกว่าเรื่องนี้หนูทำอะไรไม่ได้และหนูก็ไม่กล้าบอกความรู้สึกนี้กับคุณพ่อด้วยเหมือนกันเพราะท่านคงจะมองว่ามันเป็นแค่เรื่องเล็กๆและคู่รักที่คบหากันมานานก็คงไม่แปลกที่อยากจะสร้างครอบครัวและอนาคตร่วมกัน หนูไม่อยากขัดความสุขและอนาคตของพวกท่าน แต่หนูก็ทรมานแทบจะแย่แล้ว หนูพยายามทำให้พี่ A ยอมรับหนูและพยายามยอมรับความสุขของพวกท่านแต่หนูก็ทำไม่สำเร็จเลย ทั้งพยายามสร้างความทรงจำดีๆร่วมกันและพยายามปล่อยวางความรู้สึกส่วนตัวของหนูเอง แต่พยายามแค่ไหนหนูก็ทำไม่ได้ หนูเสียใจมากค่ะ หนูพูดกับใครไม่ได้เลย หนูไม่มีเพื่อนที่ไว้ใจเลยเลือกที่จะมาตั้งกระทู้ในนี้ค่ะ ปกติแล้วเพื่อนๆจะคุยกับหนูแค่ตอนที่ต้องการคำปรึกษาหรือต้องการใครสักคนคอยรับฟับเท่านั้นแต่พอเวลาหนูมีปัญหา ไม่มีใครมารับฟังเลย ถึงหนูจะเข้าใจว่าคงไม่มีใครต้องการจะแบกรับความรู้สึก หรือ เรื่องลบๆของคนอื่นหรอก จนตอนนี้หนูเลิกติดต่อกับเพื่อนๆทุกคนที่รู้จักเพราะหนูไม่อยากรู้สึกแย่ไปมากกว่านี้แล้ว เรื่องราวทั้งหมดมีเพียงเท่านี้ค่ะ หากเรียบเรียงเรื่องราวไม่ดีหรือใช้คำที่ไม่ถูกต้องหนูขออภัยด้วยนะคะ
กระทู้นี้ไม่เชิงอยากได้คำปรึกษา แต่อยากระบายออกมามากกว่าค่ะ หนูอยากวอนพี่ๆช่วยตอบกระทู้ด้วยความเข้าใจ เหตุผล และ ไม่ทำร้ายความรู้สึกกันนะคะ ขอบพระคุณมากค่ะ
ระบาย
เกริ่นมาประมาณนี้แล้ว ขอเข้าเรื่องเลยนะคะ พักหลังมานี้รู้สึกว่าแฟนใหม่ของคุณพ่อ (ขอใช้นามสมมุติว่า พี่ A) ดูไม่ยอมรับหนู ไม่ชอบหนู จากการกระทำ เวลาท่านอยู่กับเด็กรุ่นราวคราวเดียวกันกับหนูท่านดูเป็นมิตรมาก ยิ้มแย้ม เฮฮา แต่กับเราท่านดูพยายามมองหาจุดด้อยหรือสิ่งที่เราทำผิดเพื่อต่อว่าเรา เวลามีเรื่องอะไรก็จะสงสัยที่หนูคนแรกและโวยวายใส่ หรือบางทีก็บอกว่าไม่อยากให้มาอยู่ด้วย กลับห้องไปเลย ถึงท่านจะบอกว่าพูดเล่นแต่หนูไม่คิดแบบนั้น ด้วยน้ำเสียงและการกระทำที่ผ่านมาของท่าน ทุกครั้งที่มีเหตุการณ์แบบนี้ขึ้นหนูจะกลับมาทบทวนตัวเองทุกครั้งว่าเราไปทำอะไรไม่ดีหรือเปล่า ได้ทำ ได้พูดอะไรที่ทำให้ท่านรู้สึกไม่ดีไหม แต่สุดท้ายก็ไม่มีค่ะ ลองถามอ้อมๆจากพวกท่านก็ดูไม่มีปัญหาอะไร หนูแทบจะไม่เคยเรียกร้องอะไรจากพวกท่านนอกเหนือจากเรื่องที่จำเป็นจริงๆ ไม่ติดเพื่อน ไม่ใช้คำหยาบ ไม่ก้าวร้าว และ ไม่ใช้เงินฟุ่มเฟือย ส่วนคุณพ่อก็ดูเหมือนจะทราบเรื่องพี่ A ดีมาตลอดอยู่แล้วด้วยหนูเลยไม่รู้ว่าควรจะบอกท่านเรื่องนี้ดีไหม หนูรับรู้ว่าคุณพ่อรักหนูมากแต่ท่านเลี้ยงดูหนูค่อนข้างเข้มงวดเลยไม่ค่อยได้รับความอบอุ่นจากครอบครัวเท่าไร ถ้ามีเรื่องผิดใจกับท่านก็จะบอกให้ออกจากบ้านไป หรือ ให้ไปอยู่กับคุณแม่ (ที่ไม่ไปอยู่กับท่านเพราะเคยถูกสามีใหม่ของท่านลวนลามแล้วคุณแม่นิ่งเฉยไม่ช่วยอะไร) ก่อนหน้านี้คุณพ่อบอกอยากจะมีครอบครัวใหม่กับพี่ A เรื่องนี้ทำให้หนูเครียดมาก ทั้งชีวิตนี้หนูก็จะไม่เหลือใครแล้วนอกจากคุณพ่อแล้วยิ่งพี่ A ดูไม่โอเคกับหนู หนูรู้สึกว่าเรื่องนี้หนูทำอะไรไม่ได้และหนูก็ไม่กล้าบอกความรู้สึกนี้กับคุณพ่อด้วยเหมือนกันเพราะท่านคงจะมองว่ามันเป็นแค่เรื่องเล็กๆและคู่รักที่คบหากันมานานก็คงไม่แปลกที่อยากจะสร้างครอบครัวและอนาคตร่วมกัน หนูไม่อยากขัดความสุขและอนาคตของพวกท่าน แต่หนูก็ทรมานแทบจะแย่แล้ว หนูพยายามทำให้พี่ A ยอมรับหนูและพยายามยอมรับความสุขของพวกท่านแต่หนูก็ทำไม่สำเร็จเลย ทั้งพยายามสร้างความทรงจำดีๆร่วมกันและพยายามปล่อยวางความรู้สึกส่วนตัวของหนูเอง แต่พยายามแค่ไหนหนูก็ทำไม่ได้ หนูเสียใจมากค่ะ หนูพูดกับใครไม่ได้เลย หนูไม่มีเพื่อนที่ไว้ใจเลยเลือกที่จะมาตั้งกระทู้ในนี้ค่ะ ปกติแล้วเพื่อนๆจะคุยกับหนูแค่ตอนที่ต้องการคำปรึกษาหรือต้องการใครสักคนคอยรับฟับเท่านั้นแต่พอเวลาหนูมีปัญหา ไม่มีใครมารับฟังเลย ถึงหนูจะเข้าใจว่าคงไม่มีใครต้องการจะแบกรับความรู้สึก หรือ เรื่องลบๆของคนอื่นหรอก จนตอนนี้หนูเลิกติดต่อกับเพื่อนๆทุกคนที่รู้จักเพราะหนูไม่อยากรู้สึกแย่ไปมากกว่านี้แล้ว เรื่องราวทั้งหมดมีเพียงเท่านี้ค่ะ หากเรียบเรียงเรื่องราวไม่ดีหรือใช้คำที่ไม่ถูกต้องหนูขออภัยด้วยนะคะ
กระทู้นี้ไม่เชิงอยากได้คำปรึกษา แต่อยากระบายออกมามากกว่าค่ะ หนูอยากวอนพี่ๆช่วยตอบกระทู้ด้วยความเข้าใจ เหตุผล และ ไม่ทำร้ายความรู้สึกกันนะคะ ขอบพระคุณมากค่ะ