เรื่องเล่าเพื่อนในห้อง

สวัสดีครับผมอยากจะมาแชร์เรื่องเล่าให้ทุกคนฟังเป็นเรื่องเพื่อนในห้องผมตอนสมัยมัธยมตอนนี้ก็เสียไปแล้วเพราะโรคมะเร็ง สมัยมัธยม1เปิดเรียนวันแรกมีเด็กใหม่เข้ามาคนนึงเหมือนจะเป็นเด็กเก่าที่ย้ายมาเค้าเป็นเด็กที่เหลวไหลมากงานไม่เอาการเรียนไม่เอาตอนม.1เพื่อนผมคือสุดมากไม่มาเรียนเป็นว่าเล่นตอนลาเรียนไม่ได้บอกครูหรืออะไรเลยอยู่ๆก็หายไปดื้อๆผมกับเพื่อนคนนี้ไม่ได้สนิทกันมากเท่าไหร่ แต่เพื่อนผมใจดีนะถึงจะเกเรเขามีนํ้าใจชอบช่วยเหลือที่จะช่วยได้เขาชอบเล่นเปียโนเคยขึ้นแสดงที่รร. เป็นเด็กมีความสามารถด้านดนตรี พอจบเทอม1 เพื่อนผมเพื่อนจะชอบรุ่นพี่คนนึงผมก็รู้จักด้วยเลยได้สนิทกันเลยรู้ว่าเขาเป็นมะเร็งผมก็ช่วยเพื่อนผมจีบพี่คนนั้นจนได้คบกันแล้วพอจบม.1เหมือนพ่อแม่ของเพื่อนผมเคร่งครัดเรื่องเกรดมากถ้าเกรดยังแย่อยู่พ่อจะเอาเพื่อนผมย้ายมันก็รักแฟนมันมาพอเปิดขึ้นม.2ผมอึ้งมากมันตั้งใจเรียนมากไม่เกเรส่งงานครบไม่ติดร.แต่ก็ติดผม.1-2ตัวผมไม่อยากเชื่อความรักที่เพื่อนผมมีให้รุ่นพี่คนนั้นทำให้เค้าเปลี่ยนไปเยอะมากแต่ก็พอมีอะไรดีก็ต้องมีอะไรมาแลกกับสิ่งนั้นไม่มีอะไรได้มาโดยที่ไม่มีอะไรมาแลก ผมกับเพื่อนคนนั้นอยู่คนละกลุ่ม แล้วเหมือนเพื่อนผมจะทะเลาะกันผมเป็นเพื่อนคนสุดท้ายของมันมันมาเล่าแชร์เรื่องราวจองมันให้ผมฟัง เหมือนมันทะเลาะกับเหมือนแบบว่าเพื่อนผมเอาแต่อ่านนิยาย(ตอนนั้นมันติดนิยายมากแต่มันก็อ่านแค่ตอนว่าง)ไม่เอางานเลยมันเล่าต่อว่างานที่ผ่านมามันทำคนเดียวเพื่อนคนนึงชื่อหวาย(นามสมมุติ)
เพื่อนคนนี้แหละว่ามันแต่ทั้งๆที่หวายเห็นแก่ตัวมากงานกลุ่มเพื่อนผมเป็นผู้นำดีมากจัดแตกเวลาหน้าทีหวายมันจะเป็นคนเขียนงานแต่มันไม่มำกลับบ้านไปมันก็เล่นแต่เกมแบ้วเหมือนจะมีอีกเหตุผลอีกอย่างวิชาคอมเป็นงานกลุ่มเหมือนเพื่อนมันอะไปเล่นไปกวนแขนมันแล้วครูเห็นเลยว่าแล้วครูวิชาคอมเพื่อนแฟนมันจะเป็นลูกรักเลยว่าเพื่อนผมไปว่าแค่เพื่อนผมคนเดียวนะ"ฉันจะบอกให้****เลิกกับเธอ"เพื่อนผมจิตตกเลยตอนนั้นมันรักแฟนมากแฟนคือจุดเปลี่ยนชีวิตมัน แล้วกลุ่มเพื่อนมันเลยขอออกเพราะมันมีเรื่องกับเช่อแต่ก็จบลงแล้ว ตอนนั้นมันอยู่ตัวคนเดียวในห้องมันแทบไม่คุยกับใครนั่งทำงานไม่ก็อ่านนิยายไม่ก็อ่านหนังสือเรียนกับวาดรูปผมสงสารมันมากมันเป็นมเร็งแท้แทนที่จะใช้ชีวิตมีความสุข เพื่อนกลุ่มมันเห็นแก่ตัวทุกคนงานกลุ่มเพื่อนผมมันก็แบกมากมีงานอะไรคือมันจัดการเองหมดมีครั้งนึงเหมือนคนในกลุ่มไม่ยอมทำงานคณิตแล้วไม่มีสีเพื่อนผมเลยตัดสินใจซื้อด้วยเงินตัวเองไม่หารกับคนในกลุ่มด้วยเพราะมันจะไม่ทันมันก็แบบนั่งจี้เลยทำเร็วๆตั้งนานไม่ทำสุดท้ายก็ส่งทัน ตอนม.2เทอม2เหมือนมันโพสไอจีด่าผมแบบเล่นๆแต่มันลืม@ชื่อผมมันเลยไปเพิ่มเอาตอนลงแบบนั้นมันจะไม่เห็นว่า@ใคร เสร็จแล้วที่นี้รุ่นพี่ห้อง1ผู้หญิงก็มาเหมือนเม้าเหมือนผมคือเขาคิดว่าเพื่อนผมไปด่าแล้วผมเลยไปเคลียร์ให้เพื่อนผมตอนนั้นคือจิตตกมันกลัวแฟนมันเสียขื่อเสียงมากมันร้องไห้ย่นให้ผมฟังเอ่อมันอยากเป็นแฟนที่ดีเพราะคนอื่นจะได้มองแฟนมันสายตาดีๆมันจิตใจดีมากแต่ต้องมาเจอกับเพื่อนในห้องที่เห็นแก่ตัวมันจะย้ายห้องก็มีแต่ห้องแบบดื่มสุราติดบุหรี่ติดพอตมันเลยได้แต่อดทนมาเพื่อแฟนมันรร.มีแค่แฟนมันกับผมที่เข้าใจมันที่มันยอมรับนอมเล่าทุกอย่างพอจบม.2มันก็เสียผมกับแฟนมันไปเยียมมันที่รร.บาลก่อนมันจะเสียมันบอกผมว่าเธอเพื่อนกลุ่มเก่ามันมาด่ามันให้หน่อยเกี่ยวกับนิสัยแย่ๆผ่านไปซักพักเครื่องชีพจรก็หยุดลงผมร้องไห้หนักมากทำไมคนดีๆแบบมันต้องมาเจอกับอะไรแบบนี้เดี๋ยวก็โรคที่ติดตัวมาอีกมันจากไปไวมากตอนนั้นผมรับไม่ได้มากร้องไห้อย่างกะลูกหมาตกนํ้าพอถึงวันงานศพมันผมก็ได้ด่าพวกคนในกลุ่มเพื่อนเก่ามันตามที่มันขอร้องผมไว้ ตอนเผาผมได้แต่มองเพื่อนผมผมช่วยอะไรมันไม่ได้นอกจากอยู่ข้างๆมันแฟนเพื่อนผมก็ร้องไห้หนักจนหมดสติ  เรื่องเล่าก็มีแค่นี้ครับเป็นไปได้ก็อยากให้มันเกิดมาเจอสังคมหรือเพื่อนที่ดีแล้วก็ไม่อยากให้มันมีโรคติดมาด้วย ฟังแบ้วเป็นยังไงกันบ้างครับก็คอมเม้นกันได้เลยแชร์เรื่องราวกันเยอะๆเลยนะครับ