ร้องไห้อย่างไม่มีสาเหตุ

สวัสดีค่ะ เราเป็นนักเรียนมัธยมต้น 
วันนี้เราตื่นเช้ามากำลังจะเตรียมตัวไปเรียนแต่เรารู้สึกว่างเปล่า สมองโล่งคิดอะไรไม่ออก เราลุกขึ้นออกจากห้องอนของตัวเอง เราคิดว่าจะไปหยิบผ้าเช็ดตัวแต่ว่าเราดันเดินวนอยู่แถวหย้าตู้เย็นสองสามครั้งโดยไม่รู้อะไรจากนั้นเรนเาจึงเดินกลับเข้าห้อง พอเราเข้าห้องอยู่ดีๆเราก็เริ่มน้ำตาคลอและร้องไห้ในที่สุด เราเลยขึ้นไปนอนบนเตียงต่อกะว่านอนเฉยๆสักพักอาจจะหยุดร้อง แต่เวลาผ่านไปได้ราว20นาทีเราร้องไห้หนักมากขึ้นเรื่อยๆ เราร้องไห้จนเวลา 06:58 เรารู้สึกไม่ไหวเพราะร้องไห้สะอึกสะอื้นมาก เวลานั้นพ่อเรากลับมาจากซื้อข้าวเช้าให้น้องพอดี เราตัดสินใจรีบลุกและรีบวิ่งไปหาพ่อ เรารู้สึกไม่เคยอยากกอดพ่อขนาดนี้มากอด ตอนเราวิ่งไปและร้องไห้พ่อตกใจว่าเราเป็นอะไร เราซบลงที่บ่าพ่อและบอกว่า " เป็นอะไรไม่รู้อยู่ๆมันก็ร้องไห้ " พ่อเราถามกลับว่าปวดหัวรึเปล่าเราส่ายหัวปฏิเสธไม่ได้ปวดหัวไม่ได้ป่วย เขาพอเรากลับขึ้นมาบนห้องแล้วบอกว่า " ไม่เป็นไรๆ วันนี้หยุดเรียนแล้วกัน "  เรากลับมานอนต่อและก็ยังร้องไห้แบบนี้อยู่สองชั่วโมงกว่า เรารู้สึกว่าสมองโล่งคิดอะไรไม่ออก รู้สึกว่างเปล่า

เมื่อวันพฤหัสที่14ที่ผ่านมา และปกติปกติที่ผ่านมาเราร้องไห้บ่อยมากเพราะความรู้สึกเหนื่อย หมดไฟในการเรียนหมดไฟในการใช้ชีวิต เคยมีสองสามครั้งที่เราพยายามลุกไปเรียนได้บ้างและเกือบร้องไห้ที่โรงเรียน 
แต่มาวันนี้เราก็เป็นอย่างข้างต้น เราบอกเพื่อนคนนึงว่าสนิทว่าเราร้องอย่างไม่มีสาเหตุ และก็ลาครูประจำชั้น พวกเขาก็ถามเป็นอะไรลาอีกแล้วลาบ่อยมากใกล้สอบแล้วนะ เพราะคราวที่แล้วผมหยุดเยอะมาก บางเดือนก็หยุด3ครั้งบ้าง2ครั้งบางหยุดบ่อยที่สุดในรอบ3ปีที่เรียนมา ผมก็บอกสาเหตุ ครูและเพื่อนเขาก็บอกเป็นหลายครั้งแล้วลองไปพบหมอไหม ผมไม่กล้าไปพบหมอเพราะกลัวจะเพิ่มภาระให้พ่อและแม่เพิ่ม 

ขอบคุณที่อ่านจนจบนะคะ

แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่