ขอเกริ่นก่อนนะคะว่าทำไมถึงไม่อยากไป คือช่วงม.5 เรามีแฟนหนุ่มคนหนึ่ง ที่เขาค่อนข้างทำตัวเด็กมาก เขาชอบด่าคนอื่นแะเพื่อนในห้องเรา จนคนในห้องไม่อยากคบกับเราแล้ว จนเมื่อขึ้นม.6 เราได้เลิกกับแฟนแล้ว ตอนนั้นก็โล่งใจ แต่ที่ลำบากใจคือเราไม่มีเพื่อนเลย พยายามเข้าหาก็เหมือนไม่สนิทกันแบบเมื่อก่อน เราเรียนคนเดียว นั่งคนเดียว ทำงานคนเดียว งานกลุ่มก็ขอทำคนเดียว เพราะไม่มีใครเอาเข้า เราพยายามที่จะไม่ทำตัวกร่างหรือด่าคนอื่นนะคะ เพราะแค่นี้เราก็ลำบากพอแล้ว จนปลายๆเทอม2 เราเริ่มหยุดเรียนค่ะ เราไม่อยากไปเพราะครูท่านหนึ่งบอกเราว่าเราทำตัวไม่เข้าสังคมเลย และตอนนั้นเราซึมไปเลย เราพยายามที่จะเข้าสังคม แต่เหมือนเราจะไม่ค่อยจะสำเร็จเท่าไหร่ จนมาเทอม2 เราหยุดไปแล้ว19วัน มาๆหายๆ แบบนี้ตลอด (มีอาทิตย์หนึ่งที่ลาทั้งอาทิตย์เพราะเตรียมสอบทีแกต) เราไม่มีแรงกระตุ้นอยากไปเรียน เราเหนื่อยกับการอยู่คนเดียว เราไม่อยากไปนั่งร้องไห้ต่อหน้าครูเวลาที่อาจารย์จะถามว่าทำไมอยู่คนเดียว ครูบางท่านเข้าใจเรา บางท่านไม่ได้รู้เรื่องเรามาก เลยไม่ทราบว่าทำไมเราถึงหายบ่อย
เราอยากแก้ไขตรงนี้ เราอยากมีแรงกลับไปเรียนต่อเพราะเราจะเข้ามหาลัยต่อแล้ว ตอนนี้คิดว่าถ้าได้เข้ามหาลัย เราสัญญากับตัวเองไว้ว่าจะไม่ทำตัวเหลวไหลแบบนี้ จะพยายามเข้าสังคม แต่แค่อยากให้ตอนนี้มีแรงกระตุ้นให้เรียนเอาจบพอ;-;
เราไม่อยากไปโรงเรียนเลย เพราะไม่มีเพื่อน
เราอยากแก้ไขตรงนี้ เราอยากมีแรงกลับไปเรียนต่อเพราะเราจะเข้ามหาลัยต่อแล้ว ตอนนี้คิดว่าถ้าได้เข้ามหาลัย เราสัญญากับตัวเองไว้ว่าจะไม่ทำตัวเหลวไหลแบบนี้ จะพยายามเข้าสังคม แต่แค่อยากให้ตอนนี้มีแรงกระตุ้นให้เรียนเอาจบพอ;-;