สวัสดีค่ะ เรื่องที่จะพิมต่อไปนี้อยากจะปรึกษาใครสักคนอย่าพึ่งเลื่อนหนีนะคะ
หนูอายุ17ปี ตอนนี้ทำงานอยู่ที่ร้านอาหารแห่งหนึ่ง รายได้เริ่มต้นวันล่ะ200 หนูกำลังลังเลว่าจะออกจากงานรึออกมาอยู่ข้างนอกดี
เรื่องของเรื่องคือคนในบ้านค่ะ หนูอายุ17ไม่ได้เรียนต่อเรียนไม่จบป.6 ไม่มีบัตรประชาชน (เป็นคนไทย) ก่อนจะเข้าทำงานอยู่บ้านเลี้ยงน้องอย่างเดียวเลยค่ะ หนูมีน้องทั้งหมด 5 คนลำพังพ่อแม่ทำงานก่อสร้างบางครั้งก็ได้หลักหมื่นบางครั้งก็ได้ไม่มากหนูเลยมีความคิดที่จะออกมาทำงานซึ่งก่อนจะมาสมัครหนูได้คุยกับพ่อแม่เรียบร้อยแล้วว่าจะมาทำงานประจำที่นี้ พ่อแม่ก็โอเคค่ะ แต่หลังจากเข้าทำงานได้ไม่ถึง3วันเค้าก็ให้หนูหยุดงานเพื่อที่จะให้มาช่วยงานเค้าค่ะซึ่งครั้งนั้นหนูหยุดไป10วันเลย หลังจากนั้นก็ไ้ดคกลับมาทำงานค่ะแต่จะมีคำพูดกระแทกตลอดเวลามีแต่คำมีคำไล่จากคนเป็นแม่ เค้าพูดประมาณว่า เค้ากลับจากทำงานเหนื่อยๆน้องกวนจนเค้ารำคาญ และไม่มีคนดูให้เพราะหนูออกมาทำงาน เค้าจะเป็นคนหัวร้อนมากกับเรื่องไม่เป็นเรื่องอารมณ์ร้ายหนูมีน้องคนรองอายุ14หนูเลยฝากให้นางดูน้องตัวเล็กๆแทน เพราะท่าหนูไม่ทำงานน้องๆจะไม่มีเงนไปรร.แน่นอนค่ะ จนมาเหตุการณ์ล่าสุดแม่ได้ไปเหมางานรร.ค่ะเป็นงานใหญ่ หลักหมื่นถึงแสน เค้าเลยมาบอกมห้หนูหยุดงานยาวๆ เอาความเป็นจริงนะคะต่อให้คนจ้างเป็นคนรู้จักกันเค้าก็ไม่ให้หยุดนานขนาดนั้น หนูเลยบอกเค้าไปว่าไม่ต้องหยุดงานเดี๋ยวออกจากงานให้เลย เค้าก็บอกมาว่าเออดีแล้ววันล่ะ200นี้กูให้ได้อยู่แล้ว(ในความเป็นจริงให้แล้วก็ยืมคืนค่ะ)
จนหนูมาคิดๆดูท่าหนูออกจากงานแล้วท่าวันไดวันนึงเค้าไม่ได้ทำงานน้องจะเอาที่ไหนเรียนหนูเลยคุยกับแฟนว่าออกไปอยู่ข้างนอกกันดีรึป่าวพาน้องๆไปด้วยเราจะได่ไม่ต้องออกจากงานแถมบ้านที่จะเช่ายังอยู่ใกล้รร.น้องขึ้นไปอีก แฟนก็บอกโอเครหนูเลยไปคุยกับแม่ สิ่งที่ได้กลัยมาคือคำประชดประชันจะออกก็ออกไปน้องเดี๋ยวกูเลี้ยงเอง (น้องทุกคนหนูเลี้ยงเองตั้งแต่ออกจากรพ.) หนูเลยพยายามจะคุยกับเค้าดีๆหลายครั้งมากเค้าก็จะบอกทุกครั้งให้ออกไปลองดูสิ ขนาดอยู่กับกูยังชักหน้าไม่ถึงหลังเลย ความรู้สึกตอนนี้คือเหนื่อยและท้อใจมากเค้าแทบไม่มีเหตุผลกับเราเลย เลยอยากจะหาใครสักคนที่ปรึกษาได้
เหนื่อยกับครอบครัว
หนูอายุ17ปี ตอนนี้ทำงานอยู่ที่ร้านอาหารแห่งหนึ่ง รายได้เริ่มต้นวันล่ะ200 หนูกำลังลังเลว่าจะออกจากงานรึออกมาอยู่ข้างนอกดี
เรื่องของเรื่องคือคนในบ้านค่ะ หนูอายุ17ไม่ได้เรียนต่อเรียนไม่จบป.6 ไม่มีบัตรประชาชน (เป็นคนไทย) ก่อนจะเข้าทำงานอยู่บ้านเลี้ยงน้องอย่างเดียวเลยค่ะ หนูมีน้องทั้งหมด 5 คนลำพังพ่อแม่ทำงานก่อสร้างบางครั้งก็ได้หลักหมื่นบางครั้งก็ได้ไม่มากหนูเลยมีความคิดที่จะออกมาทำงานซึ่งก่อนจะมาสมัครหนูได้คุยกับพ่อแม่เรียบร้อยแล้วว่าจะมาทำงานประจำที่นี้ พ่อแม่ก็โอเคค่ะ แต่หลังจากเข้าทำงานได้ไม่ถึง3วันเค้าก็ให้หนูหยุดงานเพื่อที่จะให้มาช่วยงานเค้าค่ะซึ่งครั้งนั้นหนูหยุดไป10วันเลย หลังจากนั้นก็ไ้ดคกลับมาทำงานค่ะแต่จะมีคำพูดกระแทกตลอดเวลามีแต่คำมีคำไล่จากคนเป็นแม่ เค้าพูดประมาณว่า เค้ากลับจากทำงานเหนื่อยๆน้องกวนจนเค้ารำคาญ และไม่มีคนดูให้เพราะหนูออกมาทำงาน เค้าจะเป็นคนหัวร้อนมากกับเรื่องไม่เป็นเรื่องอารมณ์ร้ายหนูมีน้องคนรองอายุ14หนูเลยฝากให้นางดูน้องตัวเล็กๆแทน เพราะท่าหนูไม่ทำงานน้องๆจะไม่มีเงนไปรร.แน่นอนค่ะ จนมาเหตุการณ์ล่าสุดแม่ได้ไปเหมางานรร.ค่ะเป็นงานใหญ่ หลักหมื่นถึงแสน เค้าเลยมาบอกมห้หนูหยุดงานยาวๆ เอาความเป็นจริงนะคะต่อให้คนจ้างเป็นคนรู้จักกันเค้าก็ไม่ให้หยุดนานขนาดนั้น หนูเลยบอกเค้าไปว่าไม่ต้องหยุดงานเดี๋ยวออกจากงานให้เลย เค้าก็บอกมาว่าเออดีแล้ววันล่ะ200นี้กูให้ได้อยู่แล้ว(ในความเป็นจริงให้แล้วก็ยืมคืนค่ะ)
จนหนูมาคิดๆดูท่าหนูออกจากงานแล้วท่าวันไดวันนึงเค้าไม่ได้ทำงานน้องจะเอาที่ไหนเรียนหนูเลยคุยกับแฟนว่าออกไปอยู่ข้างนอกกันดีรึป่าวพาน้องๆไปด้วยเราจะได่ไม่ต้องออกจากงานแถมบ้านที่จะเช่ายังอยู่ใกล้รร.น้องขึ้นไปอีก แฟนก็บอกโอเครหนูเลยไปคุยกับแม่ สิ่งที่ได้กลัยมาคือคำประชดประชันจะออกก็ออกไปน้องเดี๋ยวกูเลี้ยงเอง (น้องทุกคนหนูเลี้ยงเองตั้งแต่ออกจากรพ.) หนูเลยพยายามจะคุยกับเค้าดีๆหลายครั้งมากเค้าก็จะบอกทุกครั้งให้ออกไปลองดูสิ ขนาดอยู่กับกูยังชักหน้าไม่ถึงหลังเลย ความรู้สึกตอนนี้คือเหนื่อยและท้อใจมากเค้าแทบไม่มีเหตุผลกับเราเลย เลยอยากจะหาใครสักคนที่ปรึกษาได้