ในวันที่จิตใจย่ำแย่มากที่สุด

ปกติคุณพ่อของเราจะไม่ค่อยว่างช่วงบ่ายสามถึงหกโมง เสาร์ อาทิตย์ ทุกเย็นของวันพุธและก็อังคาร อย่างเช่นวันก่อนเราไปทานชาบูกับเพื่อน ความจริงผิดที่เราค่ะ ที่ไม่รีบทานก่อน คือกว่าจะทานเสร็จก็บ่ายสองครึ่งแล

รู้สึกว่าตัวเองเสี่ยงเป็นซึมเศร้าระยะแรกค่ะ เกรินก่อนว่าตั้งแต่อนุบาลจนถึงมัธยมโดนแกล้งโดนบูลลี่มาโดยตลอดทำให้เสียความมั่นใจมากๆแต่พอโตขึ้นก็เริ่มโดนน้อยลงแต่ว่าเริ่มคิดมาก กดดันตัวเองมากๆ คนรอบตัวเรา

สอบถามค่ะอันนี้อยากรู้ว่าถ้าใช่ว่าจะลองทำดูพราะช่วงนี้หิวกลางคืนบ่อยแต่กลางวัยกับอดได้😅

ปกติจะชำนาญแต่กับทางสุวรรณภูมิ ไปจอดรถบ่อย แต่ครั้งนี้ต้องไปขึ้นเครื่องที่ดอนเมืองประมาณบ่ายโมงวันธรรมดา เลยอยากรู้ว่าตรงอาคารจอดรถ 7 ชั้น ใกล้อาคาร 2 ที่จอดรถพอจะว่างมั้ยครับ เพราะเคยไปครั้งหนึ่งตอนส

คือทำการสั่งของไปตั้งแต่11โมง พนักงานมีการโทรว่าจะได้ของช้าเพราะระบบมันขัดข้องจนสุดท้ายประมาณบ่ายสองพนักงานโทรมาแจ้งว่าไอทีตอบไม่ได้ว่าปัญหาคืออะไร จะยกเลิกออเดอร์ทางนี้ก็ถามย้ำแล้วว่าจะได้เงินคืนแน่ใ

สวัสดีค่ะ เราอยากจะปรึกษาหน่อยค่ะ คือเราทำงานที่ใหม่มาได้สามวันแล้วค่ะเป็นงานในโรงงานแผนกที่เราทำมันค่อนข้างจุกจิกค่ะเพราะไม่ใช้งานหน้าเดียว ตลอดสามวันนี้ที่เราไปทำมาเราแทบไม่ได้ทำไรมากเลยค่ะตอนเช้าจะ

เรื่องเกิดขึ้นตอนบ่ายสามของวันที่13มิย.68 จนตอนนี้01:23 ของวันที่14มิย.68 นอนไม่หลับและหวาดระแวงไปหมด ท้าวความ เราอายุ30ปลายๆ มีน้องชายแท้ๆอายุ30ต้นๆ ถูกเลี้ยงมาด้วยกันตั้งแต่เด็กจนโต น้องมีแฟน คบกัน

เราเริ่มงานใหม่ที่นี่ค่ะ ตอบโจทย์ดี ใกล้บ้าน แต่ว่าเมเนเจอร์ ละคนในแผนกดั้งเดิมทำเราช็อคมาก เข้ามาก็พูดบูลลี่เราบ้าง เล่นทะลึ่ง พูดจาทะลึ่งกันมาก เราไม่อยากได้ยินเลนค่ะ ไม่ใช่ว่ารับไม่ได้ แต่เรารู้สึก

มันเป็นความรู้สึกที่ ทุขข์ใจมาก อยากคุยกับใครสักคนที่เข้าใจ ถึงตอนนี้จะแก้ไขอะไรไม่ได้ ขอแค่ได้ระบายให้โล่งใจก็พอ ถ้าการที่เราอยากอยู่ด้วย อยากกินข้าวด้วยกัน อยากให้อยู่ข้างๆบ้าง อยากให้หยุดกลับบ้านบ้