พ่อด่าลูกเเรง

เราไม่อยากกลับมาบ้านเลยค่ะ เวลาเลิกเรียน เพราะทุกวันเวลากลับมา เราก็ต้องมาลุ้น ว่าวันนี้จะโดนอะไรไหม วันนี้ก่อนเราจะกลับไปที่บ้าน เราซื้อของกินมากินที่รร. พอถึงบ้าน เราก็นั่งกินไปด้วยดูทีวีไปด้วย  เรากินอยู่สักพักหนึ่ง เเม่เราก็บอกว่ากินตั้งนานเมื่อไหร่จะทำงานบ้าน เราก็เลยบอกแม่ไปว่าขอกินก่อนเดี๋ยวไปทำ แล้วพ่อก็เดินเข้ามาในบ้าน เราโดนพ่อด่าแรงมากค่ะ วันนี้ด่าเราว่าสันดานหมาบ้าง โง่บ้าง ชั่วบ้าง อะไรต่างๆนาๆ ถ้าเก่งก็ไปอยู่คนเดียวบ้าง ครั้งแรกที่ได้ยิน เราปวดใจมาก เเม่ก็ได้ยินที่พ่อด่าเรา เเต่แม่ก็ไม่ห้าม กลับด่าเราเป็นเพื่อนพ่อ เรารู้ว่าเราก็ผิด ที่ไม่ทำงานบ้านก่อนมากิน เราเสียใจที่พ่อด่าเราเเบบนี้ มันเป็นคำที่เเรงมาก แรงเกินกว่าที่เราจะรับได้ เราไม่กล้าพูดเลยค่ะ รู้อยู่เเล้ว ถึงแม้จะพูดไป ยังไงเขาก็ไม่ฟัง หาคำมาด่าเราสารพัด เป็นแบบนี้บ่อยมาก เราได้เเต่กลั้นน้ำตา เลิกกิน ออกไปทำงานบ้าน เราทำงานบ้านไปกลั้นน้ำตาไปด้วย เวลากลั้นไม่อยู่เราก็รีบเช็ด ก้มหน้าไม่มองหน้าพ่อกับเเม่ เราไม่อยากให้เขาเห็น ไม่รู้ทำไม เราถึงกลัวพวกเขาจะด่าเราอีก ในใจเราตอนนั้นคือ ให้มันชั่วแค่เรานี่เเหละ ให้มันสันดานหมาเเต่เรานี่เเหละ คิดไปน้ำตาคลอไป ร้องก็ร้องไม่ได้ มันทรมานจริงๆค่ะ