ตากับยายลำเอียงรักพี่มากกว่าหรือเราคิดไปเอง

ครอบครัว้รา่อแม่เลิกกันตั้งแต่เรากับพี่ยังเด็ก เราจึงต้องมาอยู่ดับตากับยาย ปจุบันเราอายุ12 พี่อายุ15 เมื่อก่อนตอนเราอยู่ป.3กับพี่เราอยู่ป.6ก็โดนตากับยายแกใช้ทำนู้นทำนี่ตอลดเวลาจนต้องนอนดึกเพราะต้องทำการบ้านด้วยอะไรที่ทำกันไม่เป็นก็จะโดนด่าโง่ ไม่ได้เรื่องตลอด จนวันหนึ่งพี่เราก็ได้ระบายออกมาต่อหน้าตากับยายเหมือนว่าพี่เราเก็บกดมานานตามตรงเราก็พอรู้แหละเพราะเราได้ยินพี่โทรไประบายกับแม่ทุกวัน. หลังจากที่พี่เราระบายไปตากับยายก็เงียบละก็ไม่ได้มีใครพูดถึงเรื่องนั้นอีกแล้วพอผ่านไปซักพักทุกอย่างก็กลายเป็นปกติแต่ตากับยายกลับมาใช้ทำทุกอย่างแทนกลายเป็นว่าเราต้องทำสิ่งที่พี่ทำมาตลอดด้วย ปกติเราก็ช่วยอยู่แล้ว กรอกนํ้าใส่ตู้เย็นกวาดบ้านไรงี้เพราะเรายังเด็กอยู่เลย แต่ตอนนี้เหมือนตากับยายจะรักพี่มากกว่าแกไม่เคยชมเราเลย ตอนเราหยุดโรงเรียนเพราะเราปวดท้องแกก็ด่าเราว่า,ขี้เกียจโรงเรียนแต่พอพี่เราหยุดเพราะบอกว่าเหนื่อยจากการไปเรียนแกไม่เคยว่า และแกจะเปรียบเทียบเรากับพี่ตลอด ตอนี้เราเป็นโควิดแกไม่ซื้อยาให้เราให้เรากินแต่พาราแถมยังใช้เราเหมือนเดิม พอเราถามทำไมไม่ใช้พี่บ้าง แก่ก็ไม่ตอบ ล่ะบอกจะตีเรา เวลาเราจะเดินก็รู้สึกมึนหัวหย้ามืดตลอด วันนี้วันจันทร์เป็นวันหยุดแต่พรุ่งนี้ต้องไปโรงเรียนแล้ว เรายังปวดหัวไอเมื่อยตัวอยู่ถ้าไปโรงเรียนเรากลัวว่ามันก็ติดเพื่อน เรากลัวเพื่อนเอาไปนินทา เราควรทำยังไงดี